Hebræerne 6
1 Lader os derfor forbigaa Begyndelsesordet om Kristus og skride frem til Fuldkommenheden uden atter at lægge Grundvold med Omvendelse fra døde Gerninger og med Tro paa Gud,
ⲁ̅ⲉⲧⲃⲉⲡⲁⲓ̈ ϭⲉ ⲉⲁⲛⲕⲱ ⲛ̅ⲥⲱⲛ ⲙ̅ⲡϣⲁϫⲉ ⲛ̅ⲧⲁⲣⲭⲏ ⲙ̅ⲡⲉⲭ̅ⲥ̅. ⲙⲁⲣⲛ̅ⲉⲓ ϭⲉ ⲉϫⲛ̅ⲧⲉϥⲙⲛ̅ⲧⲧⲉⲗⲓⲟⲥ. ⲛ̅ⲧⲛ̅ⲧⲙ̅ⲕⲁⲕⲉⲥⲛ̅ⲧⲉ ⲟⲛ ⲉϩⲣⲁⲓ̈ ⲙ̅ⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲓⲁ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛⲛⲉϩⲃⲏⲩⲉ ⲉⲧⲙⲟⲟⲩⲧ ⲁⲩⲱ ⲟⲩⲡⲓⲥⲧⲓⲥ ⲉⲡⲛⲟⲩⲧⲉ.
ⲃ̅ⲙⲛ̅ⲟⲩⲧⲥⲁⲃⲟ ⲛ̅ⲃⲁⲡⲧⲓⲥⲙⲁ. ⲙⲛ̅ⲟⲩⲧⲁⲗⲟ ⲛ̅ϭⲓϫ. ⲙⲛ̅ⲟⲩⲧⲱⲟⲩⲛ ϩⲛ̅ⲛⲉⲧⲙⲟⲟⲩⲧ. ⲙⲛ̅ⲟⲩϩⲁⲡ ⲛ̅ϣⲁⲉⲛⲉϩ. (aiōnios g166)
3 Ja, dette ville vi gøre, saafremt Gud tilsteder det.
ⲅ̅ⲡⲉⲓ̈ⲕⲉ ⲇⲉ ⲧⲛ̅ⲛⲁⲁⲁϥ. ⲉⲣϣⲁⲛⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ϯⲧⲉϩⲓⲏ.
4 Thi dem, som een Gang ere blevne oplyste og have smagt den himmelske Gave og ere blevne delagtige i den Helligaand
ⲇ̅ⲟⲩⲁⲧϭⲟⲙ ⲅⲁⲣ ⲡⲉ ⲉⲧⲣⲉⲛⲉⲛⲧⲁⲩϫⲓⲟⲩⲟⲉⲓⲛ ⲛ̅ⲟⲩⲥⲟⲡ. ⲉⲁⲩϫⲓϯⲡⲉ ⲛ̅ⲧⲇⲱⲣⲉⲁ ⲛ̅ⲧⲡⲉ. ⲉⲁⲩⲣ̅ⲙⲉⲧⲟⲭⲟⲥ ⲙ̅ⲡⲉⲡ̅ⲛ̅ⲁ̅ ⲉⲧⲟⲩⲁⲁⲃ
5 og have smagt Guds gode Ord og den kommende Verdens Kræfter, og som ere faldne fra, — dem er det umuligt atter at forny til Omvendelse, (aiōn g165)
ⲉ̅ⲉⲁⲩϫⲓϯⲡⲉ ⲙ̅ⲡϣⲁϫⲉ ⲉⲧⲛⲁⲛⲟⲩϥ ⲛ̅ⲧⲉⲡⲛⲟⲩⲧⲉ. ⲙⲛ̅ⲛ̅ϭⲟⲙ ⲙ̅ⲡⲁⲓⲱⲛ ⲉⲧⲛⲁϣⲱⲡⲉ. (aiōn g165)
6 da de igen korsfæste sig Guds Søn og stille ham til Spot.
ⲋ̅ⲉⲁⲩϩⲉ ⲛ̅ⲥⲉⲁⲁⲩ ⲟⲛ ⲛ̅ⲃⲣ̅ⲣⲉ ⲉⲩⲙⲉⲧⲁⲛⲟⲓⲁ. ⲉⲩⲉⲓϣⲉ ⲛⲁⲩ ⲛ̅ⲕⲉⲥⲟⲡ ⲙ̅ⲡϣⲏⲣⲉ ⲙ̅ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ. ⲁⲩⲱ ⲉⲩⲡⲁⲣⲁⲇⲓⲅⲙⲁⲧⲓⲍⲉ ⲙ̅ⲙⲟϥ.
7 Thi Jorden, som drikker den ofte derpaa faldende Regn og frembringer Vækster, tjenlige for dem, for hvis Skyld den ogsaa dyrkes, faar Velsignelse fra Gud;
ⲍ̅ⲡⲕⲁϩ ⲅⲁⲣ ⲉⲧⲥⲱ ⲙ̅ⲡϩⲱⲟⲩ ⲉⲧⲛⲏⲩ ⲉϫⲱϥ ⲛ̅ϩⲁϩ ⲛ̅ⲥⲟⲡ ⲉⲧϫⲡⲟ ⲛ̅ⲟⲩⲛ̅ⲧⲏϭ ⲉⲛⲁⲛⲟⲩϥ ⲛ̅ⲛⲉⲧⲟⲩⲣ̅ϩⲱⲃ ⲉⲣⲟϥ ⲉⲧⲃⲏⲏⲧⲟⲩ. ϥⲛⲁϫⲓ ⲛ̅ⲟⲩⲥⲙⲟⲩ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲓⲧⲙ̅ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ.
8 men naar den bærer Torne og Tidsler, er den ubrugbar og Forbandelse nær; Enden med den er at brændes.
ⲏ̅ⲉϥⲧⲁⲩⲟ ⲇⲉ ⲉⲃⲟⲗ ⲛ̅ϩⲉⲛϣⲟⲛⲧⲉ ⲙⲛ̅ϩⲉⲛⲁⲣⲟⲟⲩⲉ. ϥⲧⲥ̅ⲧⲏⲩ ⲉⲃⲟⲗ ⲁⲩⲱ ϥϩⲏⲛ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲡⲥⲁϩⲟⲩ. ⲡⲁⲓ̈ ⲉⲧⲉⲣⲉⲧⲉϥϩⲁⲏ ⲛⲁϣⲱⲡⲉ ⲉⲡⲣⲟⲕϩϥ̅·
9 Dog, i Henseende til eder, I elskede! ere vi overbeviste om det bedre og det, som bringer Frelse, selv om vi tale saaledes.
ⲑ̅ⲧⲛ̅ⲡⲓⲑⲉ ⲇⲉ ϩⲁⲣⲱⲧⲛ̅ ⲛⲁⲙⲉⲣⲁⲧⲉ ϫⲉ ⲧⲉⲧⲛ̅ϩⲉⲛⲉⲧⲥⲟⲧⲡ̅. ⲁⲩⲱ ⲛⲉⲧϩⲏⲛ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲡⲉⲩϫⲁⲓ̈. ⲉϣϫⲉⲧⲛ̅ⲣ̅ⲡⲕⲉϣⲁϫⲉ ⲛ̅ⲧⲉⲉⲓϩⲉ.
10 Thi Gud er ikke uretfærdig, saa at han skulde glemme eders Gerning og den Kærlighed, som I have Udvist imod hans Navn, idet I have tjent og tjene de hellige.
ⲓ̅ⲛ̅ⲟⲩⲁⲇⲓⲕⲟⲥ ⲅⲁⲣ ⲁⲛ ⲡⲉ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲉⲣ̅ⲡⲱⲃϣ̅ ⲙ̅ⲡⲉⲧⲛ̅ϩⲱⲃ. ⲙⲛ̅ⲧⲁⲅⲁⲡⲏ ⲉⲛⲧⲁⲧⲉⲧⲛ̅ⲟⲩⲟⲛϩⲥ̅ ⲉⲃⲟⲗ ⲉⲡⲉϥⲣⲁⲛ. ⲉⲁⲧⲉⲧⲛ̅ⲇⲓⲁⲕⲟⲛⲓ ⲛ̅ⲛⲉⲧⲟⲩⲁⲁⲃ ⲁⲩⲱ ⲉⲧⲉⲧⲛ̅ⲇⲓⲁⲕⲟⲛⲓ.
11 Men vi ønske, at enhver af eder maa udvise den samme Iver efter den fulde Vished i Haabet indtil Enden,
ⲓ̅ⲁ̅ⲧⲛ̅ⲉⲡⲓⲑⲩⲙⲓ ⲇⲉ ⲉⲧⲣⲉⲡⲟⲩⲁ ⲡⲟⲩⲁ ⲙ̅ⲙⲱⲧⲛ̅ ⲟⲩⲱⲛϩ̅ ⲉⲃⲟⲗ ⲛ̅ϯⲥⲡⲟⲩⲇⲏ ⲛ̅ⲟⲩⲱⲧ ⲛ̅ⲛⲁϩⲣⲙ̅ⲡⲧⲱⲧ ⲛ̅ϩⲏⲧ ⲛ̅ⲑⲉⲗⲡⲓⲥ ⲉⲥⲧⲁϫⲣⲏⲩ ϣⲁⲃⲟⲗ.
12 for at I ikke skulle blive sløve, men efterfølge dem, som ved Tro og Taalmodighed arve Forjættelserne.
ⲓ̅ⲃ̅ϫⲉⲕⲁⲁⲥ ⲉⲛⲛⲉⲧⲛ̅ϣⲱⲡⲉ ⲉⲧⲉⲧⲛ̅ⲟⲩⲟϣϥ̅. ⲁⲗⲗⲁ ⲉⲧⲉⲧⲛ̅ⲧⲟⲛⲧⲛ̅ ⲙ̅ⲙⲱⲧⲛ̅ ⲉⲛⲉⲧⲛⲁⲕⲗⲏⲣⲟⲛⲟⲙⲓ ⲛ̅ⲛ̅ⲉⲣⲏⲧ. ϩⲓⲧⲛ̅ⲧⲉⲩⲡⲓⲥⲧⲓⲥ ⲙⲛ̅ⲧⲉⲩⲙⲛ̅ⲧϩⲁⲣϣ̅ϩⲏⲧ.
13 Thi da Gud gav Abraham Forjættelsen, svor han ved sig selv, fordi han ingen større havde at sværge ved, og sagde:
ⲓ̅ⲅ̅ⲉⲁⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲅⲁⲣ ⲉⲣⲏⲧ ⲛ̅ⲁⲃⲣⲁϩⲁⲙ. ⲉⲃⲟⲗ ϫⲉ ⲙⲛ̅ⲡⲉⲧⲛⲁⲁⲁϥ ⲉⲣⲟϥ ⲉⲧⲣⲉϥⲱⲣⲕ̅ ⲙ̅ⲙⲟϥ. ⲁϥⲱⲣⲕ̅ ⲙ̅ⲙⲟϥ ⲙ̅ⲙⲓⲛ ⲙ̅ⲙⲟϥ
14 „Sandelig, jeg vil rigeligt velsigne dig og rigeligt mangfoldiggøre dig.‟
ⲓ̅ⲇ̅ⲉϥϫⲱ ⲙ̅ⲙⲟⲥ. ϫⲉ ⲉⲓ̈ⲥⲙⲟⲩ ϯⲛⲁⲥⲙⲟⲩ ⲉⲣⲟⲕ. ⲁⲩⲱ ⲉⲉⲓⲧⲁϣⲟ ϯⲛⲁⲧⲁϣⲟⲕ.
15 Og saaledes opnaaede han Forjættelsen ved at vente taalmodigt.
ⲓ̅ⲉ̅ⲁⲩⲱ ⲛ̅ⲧⲉⲉⲓϩⲉ ⲉⲁϥⲣ̅ϩⲁⲣϣ̅ϩⲏⲧ ⲁϥⲙⲁⲧⲉ ⲙ̅ⲡⲉⲣⲏⲧ.
16 Mennesker sværge jo ved en større, og Eden er dem en Ende paa al Modsigelse til Stadfæstelse.
ⲓ̅ⲋ̅ⲛ̅ⲣⲱⲙⲉ ⲅⲁⲣ ⲉϣⲁⲩⲱⲣⲕ̅ ⲙ̅ⲡⲉⲧⲟ ⲛ̅ⲛⲟϭ ⲉⲣⲟⲟⲩ. ⲁⲩⲱ ⲑⲁⲏ ⲛ̅ⲁⲛⲧⲓⲗⲟⲅⲓⲁ ⲛⲓⲙ ⲉⲩⲧⲁϫⲣⲟ ⲛⲁⲩ ⲡⲉ ⲡⲁⲛⲁϣ.
17 Derfor, da Gud ydermere vilde vise Forjættelsens Arvinger sit Raads Uforanderlighed, føjede han en Ed dertil,
ⲓ̅ⲍ̅ϩⲙ̅ⲡⲁⲓ̈ ⲛ̅ϩⲟⲩⲟ ⲉⲣⲉⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲟⲩⲉϣⲧⲁⲙⲉⲛⲉⲕⲗⲏⲣⲟⲛⲟⲙⲟⲥ ⲙ̅ⲡⲉⲣⲏⲧ ⲉⲡⲉϥϣⲟϫⲛⲉ ⲉⲧⲉⲙⲉϥⲡⲱⲱⲛⲉ. ⲁϥⲙⲉⲥⲓⲧⲉⲩⲉ ⲙ̅ⲙⲟϥ ϩⲛ̅ⲟⲩⲁⲛⲁϣ
18 for at vi ved to uforanderlige Ting, i hvilke det var umuligt, at Gud kunde lyve, skulde have en kraftig Opmuntring, vi, som ere flyede hen for at holde fast ved det Haab, som ligger foran os,
ⲓ̅ⲏ̅ϫⲉⲕⲁⲁⲥ ϩⲓⲧⲛ̅ϩⲱⲃ ⲥⲛⲁⲩ ⲛ̅ⲁⲧⲡⲱⲱⲛⲉ ϩⲛ̅ⲛⲁⲓ̈ ⲉⲩⲁⲧϭⲟⲙ ⲡⲉ ⲉⲧⲣⲉⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ϫⲓϭⲟⲗ· ⲉⲛⲉϫⲓ ⲛⲁⲛ ⲛ̅ⲟⲩⲥⲟⲡⲥ̅ ⲉϥⲧⲁϫⲣⲏⲩ. ⲛⲉⲛⲧⲁⲩⲡⲱⲧ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲁⲙⲁϩⲧⲉ ⲛ̅ⲑⲉⲗⲡⲓⲥ ⲉⲧⲕⲏ ⲛⲁⲛ ⲉϩⲣⲁⲓ̈.
19 hvilket vi have som et Sjælens Anker, der er sikkert og fast og gaar ind inden for Forhænget,
ⲓ̅ⲑ̅ⲧⲁⲓ̈ ⲉⲧϣⲟⲟⲡ ⲛⲁⲛ ⲛ̅ⲑⲉ ⲛ̅ⲟⲩϩⲁⲩϭⲁⲗ ⲛ̅ⲧⲉⲛⲯⲩⲭⲏ. ⲉⲥⲟⲣϫ̅ ⲁⲩⲱ ⲉⲥⲧⲁϫⲣⲏⲩ. ⲉⲥⲃⲏⲕ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲡⲥⲁ ⲛ̅ϩⲟⲩⲛ ⲙ̅ⲡⲕⲁⲧⲁⲡⲉⲧⲁⲥⲙⲁ.
