Hebræerne 12
1 Derfor lader ogsaa os, efterdi vi have saa stor en Sky af Vidner omkring os, aflægge enhver Byrde og Synden, som lettelig hilder os, og med Udholdenhed gennemløbe den foran os liggende Bane,
អតោ ហេតោរេតាវត្សាក្ឞិមេឃៃ រ្វេឞ្ដិតាះ សន្តោ វយមបិ សវ៌្វភារម៑ អាឝុពាធកំ បាបញ្ច និក្ឞិប្យាស្មាកំ គមនាយ និរូបិតេ មាគ៌េ ធៃយ៌្យេណ ធាវាម។
2 idet vi se hen til Troens Begynder og Fuldender, Jesus, som for den foran ham liggende Glædes Skyld udholdt et Kors, idet han ringeagtede Skændselen, og som har taget Sæde paa højre Side af Guds Trone.
យឝ្ចាស្មាកំ វិឝ្វាសស្យាគ្រេសរះ សិទ្ធិកត៌្តា ចាស្តិ តំ យីឝុំ វីក្ឞាមហៃ យតះ ស ស្វសម្មុខស្ថិតានន្ទស្យ ប្រាប្ត្យត៌្ហម៑ អបមានំ តុច្ឆីក្ឫត្យ ក្រុឝស្យ យាតនាំ សោឍវាន៑ ឦឝ្វរីយសិំហាសនស្យ ទក្ឞិណបាឝ៌្វេ សមុបវិឞ្ដវាំឝ្ច។
3 Ja, tænker paa ham, som har udholdt en saadan Modsigelse imod sig af Syndere, for at I ikke skulle blive trætte og forsagte i eders Sjæle.
យះ បាបិភិះ ស្វវិរុទ្ធម៑ ឯតាទ្ឫឝំ វៃបរីត្យំ សោឍវាន៑ តម៑ អាលោចយត តេន យូយំ ស្វមនះសុ ឝ្រាន្តាះ ក្លាន្តាឝ្ច ន ភវិឞ្យថ។
4 Endnu have I ikke staaet imod indtil Blodet i eders Kamp imod Synden,
យូយំ បាបេន សហ យុធ្យន្តោៜទ្យាបិ ឝោណិតវ្យយបយ៌្យន្តំ ប្រតិរោធំ នាកុរុត។
5 og I have glemt Formaningen, der jo dog taler til eder som til Sønner: „Min Søn! agt ikke Herrens Tugtelse ringe, vær heller ikke forsagt, naar du revses af ham;
តថា ច បុត្រាន៑ ប្រតីវ យុឞ្មាន៑ ប្រតិ យ ឧបទេឝ ឧក្តស្តំ កិំ វិស្ម្ឫតវន្តះ? "បរេឝេន ក្ឫតាំ ឝាស្តិំ ហេ មត្បុត្រ ន តុច្ឆយ។ តេន សំភត៌្សិតឝ្ចាបិ នៃវ ក្លាម្យ កទាចន។
6 thi hvem Herren elsker, den tugter han, og han slaar haardelig hver Søn, som han tager sig af.‟
បរេឝះ ប្រីយតេ យស្មិន៑ តស្មៃ ឝាស្តិំ ទទាតិ យត៑។ យន្តុ បុត្រំ ស គ្ឫហ្លាតិ តមេវ ប្រហរត្យបិ។ "
7 Holder ud og lader eder tugte; Gud handler med eder som med Sønner; thi hvem er den Søn, som Faderen ikke tugter?
យទិ យូយំ ឝាស្តិំ សហធ្វំ តហ៌ីឝ្វរះ បុត្រៃរិវ យុឞ្មាភិះ សាទ៌្ធំ វ្យវហរតិ យតះ បិតា យស្មៃ ឝាស្តិំ ន ទទាតិ តាទ្ឫឝះ បុត្រះ កះ?
8 Men dersom I ere uden Tugtelse, hvori alle have faaet Del, da ere I jo uægte og ikke Sønner.
សវ៌្វេ យស្យាះ ឝាស្តេរំឝិនោ ភវន្តិ សា យទិ យុឞ្មាកំ ន ភវតិ តហ៌ិ យូយម៑ អាត្មជា ន កិន្តុ ជារជា អាធ្វេ។
9 Fremdeles, vore kødelige Fædre havde vi til Optugtere, og vi følte Ærefrygt; skulde vi da ikke meget mere underordne os under Aandernes Fader og leve?
អបរម៑ អស្មាកំ ឝារីរិកជន្មទាតារោៜស្មាកំ ឝាស្តិការិណោៜភវន៑ តេ ចាស្មាភិះ សម្មានិតាស្តស្មាទ៑ យ អាត្មនាំ ជនយិតា វយំ កិំ តតោៜធិកំ តស្យ វឝីភូយ ន ជីវិឞ្យាមះ?
10 Thi hine tugtede os for nogle faa Dage efter deres Tykke, men han gør det til vort Gavn, for at vi skulle faa Del i hans Hellighed.
តេ ត្វល្បទិនានិ យាវត៑ ស្វមនោៜមតានុសារេណ ឝាស្តិំ ក្ឫតវន្តះ កិន្ត្វេឞោៜស្មាកំ ហិតាយ តស្យ បវិត្រតាយា អំឝិត្វាយ ចាស្មាន៑ ឝាស្តិ។
11 Al Tugtelse synes vel, imedens den er nærværende, ikke at være til Glæde, men til Bedrøvelse; men siden giver den til Gengæld dem, som derved ere øvede, en Fredens Frugt i Retfærdighed.
ឝាស្តិឝ្ច វត៌្តមានសមយេ កេនាបិ នានន្ទជនិកា កិន្តុ ឝោកជនិកៃវ មន្យតេ តថាបិ យេ តយា វិនីយន្តេ តេភ្យះ សា បឝ្ចាត៑ ឝាន្តិយុក្តំ ធម៌្មផលំ ទទាតិ។
12 Derfor, retter de slappede Hænder og de lammede Knæ,
អតឯវ យូយំ ឝិថិលាន៑ ហស្តាន៑ ទុព៌្ពលានិ ជានូនិ ច សពលានិ កុរុធ្វំ។
13 og træder lige Spor med eders Fødder, for at ikke det lamme skal vrides af Led, men snarere helbredes.
យថា ច ទុព៌្ពលស្យ សន្ធិស្ថានំ ន ភជ្យេត ស្វស្ថំ តិឞ្ឋេត៑ តថា ស្វចរណាត៌្ហំ សរលំ មាគ៌ំ និម៌្មាត។
14 Stræber efter Fred med alle og efter Helliggørelsen, uden hvilken ingen skal se Herren;
អបរញ្ច សវ៌្វៃះ សាត៌្ហម៑ ឯក្យភាវំ យច្ច វិនា បរមេឝ្វរស្យ ទឝ៌នំ កេនាបិ ន លប្ស្យតេ តត៑ បវិត្រត្វំ ចេឞ្ដធ្វំ។
15 og ser til, at ikke nogen gaar Glip af Guds Naade, at ikke nogen bitter Rod skyder op og gør Skade, og de mange smittes ved den;
យថា កឝ្ចិទ៑ ឦឝ្វរស្យានុគ្រហាត៑ ន បតេត៑, យថា ច តិក្តតាយា មូលំ ប្ររុហ្យ ពាធាជនកំ ន ភវេត៑ តេន ច ពហវោៜបវិត្រា ន ភវេយុះ,
16 at ikke nogen er en utugtig eller en vanhellig som Esau, der for een Ret Mad solgte sin Førstefødselsret.
យថា ច កឝ្ចិត៑ លម្បដោ វា ឯកក្ឫត្វ អាហារាត៌្ហំ ស្វីយជ្យេឞ្ឋាធិការវិក្រេតា យ ឯឞៅស្តទ្វទ៑ អធម៌្មាចារី ន ភវេត៑ តថា សាវធានា ភវត។
17 Thi I vide, at han ogsaa siden, da han ønskede at arve Velsignelsen, blev forkastet (thi han fandt ikke Rum for Omvendelse), omendskønt han begærede den med Taarer.
យតះ ស ឯឞៅះ បឝ្ចាទ៑ អាឝីវ៌្វាទាធិការី ភវិតុម៑ ឥច្ឆន្នបិ នានុគ្ឫហីត ឥតិ យូយំ ជានីថ, ស ចាឝ្រុបាតេន មត្យន្តរំ ប្រាត៌្ហយមានោៜបិ តទុបាយំ ន លេភេ។
18 I ere jo ikke komne til en haandgribelig og brændende Ild og til Mulm og Mørke og Uvejr,
អបរញ្ច ស្ប្ឫឝ្យះ បវ៌្វតះ ប្រជ្វលិតោ វហ្និះ ក្ឫឞ្ណាវណ៌ោ មេឃោ ៜន្ធការោ ឈញ្ភ្ឝ តូរីវាទ្យំ វាក្យានាំ ឝព្ទឝ្ច នៃតេឞាំ សន្និធៅ យូយម៑ អាគតាះ។
19 og ikke til Basunens Klang og til en talende Røst, hvorom de, der hørte den, bade, at der ikke mere maatte tales til dem.
តំ ឝព្ទំ ឝ្រុត្វា ឝ្រោតារស្តាទ្ឫឝំ សម្ភាឞណំ យត៑ បុន រ្ន ជាយតេ តត៑ ប្រាត៌្ហិតវន្តះ។
20 Thi de kunde ikke bære det, som blev paabudt: „Endog om et Dyr rører ved Bjerget, skal det stenes.‟
យតះ បឝុរបិ យទិ ធរាធរំ ស្ប្ឫឝតិ តហ៌ិ ស បាឞាណាឃាតៃ រ្ហន្តវ្យ ឥត្យាទេឝំ សោឍុំ តេ នាឝក្នុវន៑។
21 Og — saa frygteligt var Synet — Moses sagde: „Jeg er forfærdet og bæver.‟
តច្ច ទឝ៌នម៑ ឯវំ ភយានកំ យត៑ មូសសោក្តំ ភីតស្ត្រាសយុក្តឝ្ចាស្មីតិ។
22 Men I ere komne til Zions Bjerg og til den levende Guds Stad, til det himmelske Jerusalem og til Englenes Titusinder i Højtidsskare
កិន្តុ សីយោន្បវ៌្វតោ ៜមរេឝ្វរស្យ នគរំ ស្វគ៌ស្ថយិរូឝាលមម៑ អយុតានិ ទិវ្យទូតាះ
23 og til de førstefødtes Menighed, som ere indskrevne i Himlene, og til en Dommer, som er alles Gud, og til de fuldkommede retfærdiges Aander
ស្វគ៌េ លិខិតានាំ ប្រថមជាតានាម៑ ឧត្សវះ សមិតិឝ្ច សវ៌្វេឞាំ វិចារាធិបតិរីឝ្វរះ សិទ្ធីក្ឫតធាម៌្មិកានាម៑ អាត្មានោ
24 og til den nye Pagts Mellemmand, Jesus, og til Bestænkelsens Blod, som taler bedre end Abel.
នូតននិយមស្យ មធ្យស្ថោ យីឝុះ, អបរំ ហាពិលោ រក្តាត៑ ឝ្រេយះ ប្រចារកំ ប្រោក្ឞណស្យ រក្តញ្ចៃតេឞាំ សន្និធៅ យូយម៑ អាគតាះ។
25 Ser til, at I ikke bede eder fri for den, som taler. Thi naar de, som bade sig fri for ham, der talte sit Guddomsord paa Jorden, ikke undslap, da skulle vi det meget mindre, naar vi vende os bort fra ham, der taler fra Himlene,
សាវធានា ភវត តំ វក្តារំ នាវជានីត យតោ ហេតោះ ប្ឫថិវីស្ថិតះ ស វក្តា យៃរវជ្ញាតស្តៃ រ្យទិ រក្ឞា នាប្រាបិ តហ៌ិ ស្វគ៌ីយវក្តុះ បរាង្មុខីភូយាស្មាភិះ កថំ រក្ឞា ប្រាប្ស្យតេ?
26 han, hvis Røst dengang rystede Jorden, men som nu har forjættet og sagt: „Endnu een Gang vil jeg ryste, ikke alene Jorden, men ogsaa Himmelen.‟
តទា តស្យ រវាត៑ ប្ឫថិវី កម្បិតា កិន្ត្វិទានីំ តេនេទំ ប្រតិជ្ញាតំ យថា, "អហំ បុនរេកក្ឫត្វះ ប្ឫថិវីំ កម្បយិឞ្យាមិ កេវលំ តន្នហិ គគនមបិ កម្បយិឞ្យាមិ។ "
27 Men dette „endnu een Gang‟ giver til Kende, at de Ting, der rystes, skulle omskiftes, efterdi de ere skabte, for at de Ting, der ikke rystes, skulle blive.
ស ឯកក្ឫត្វះ ឝព្ទោ និឝ្ចលវិឞយាណាំ ស្ថិតយេ និម៌្មិតានាមិវ ចញ្ចលវស្តូនាំ ស្ថានាន្តរីករណំ ប្រកាឝយតិ។
28 Derfor, efterdi vi modtage et Rige, som ikke kan rystes, saa lader os være taknemmelige og derved tjene Gud til hans Velbehag, med Ængstelse og Frygt.
អតឯវ និឝ្ចលរាជ្យប្រាប្តៃរស្មាភិះ សោៜនុគ្រហ អាលម្ពិតវ្យោ យេន វយំ សាទរំ សភយញ្ច តុឞ្ដិជនករូបេណេឝ្វរំ សេវិតុំ ឝក្នុយាម។
29 Thi vor Gud er en fortærende Ild.
យតោៜស្មាកម៑ ឦឝ្វរះ សំហារកោ វហ្និះ។
