Galaterne 5
1 Til Friheden har Kristus frigjort os. Saa staar nu fast, og lader eder ikke atter holde under Trældoms Aag!
ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਯਤ੍ ਸ੍ਵਾਤਨ੍ਤ੍ਰ੍ਯੰ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਤਤ੍ਰ ਸ੍ਥਿਰਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ ਦਾਸਤ੍ਵਯੁਗੇਨ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਨਿਬਧ੍ਯਧ੍ਵੰ|
2 Se, jeg, Paulus, siger eder, at dersom I lade eder omskære, vil Kristus intet gavne eder.
ਪਸ਼੍ਯਤਾਹੰ ਪੌਲੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ ਯਦਿ ਛਿੰਨਤ੍ਵਚੋ ਭਵਥ ਤਰ੍ਹਿ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਕਿਮਪਿ ਨੋਪਕਾਰਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ|
3 Men jeg vidner atter for hvert Menneske, som lader sig omskære, at han er skyldig at opfylde hele Loven.
ਅਪਰੰ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਛਿੰਨਤ੍ਵਗ੍ ਭਵਤਿ ਸ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਃ ਪਾਲਨਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਯ ਧਾਰਯਤੀਤਿ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਦਾਮਿ|
4 I ere tabte for Kristus, I, som retfærdiggøres ved Loven; I ere faldne ud af Naaden.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯਾਵਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯਾ ਸਪੁਣ੍ਯੀਭਵਿਤੁੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਨ੍ਤੇ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਾਦ੍ ਭ੍ਰਸ਼਼੍ਟਾ ਅਨੁਗ੍ਰਹਾਤ੍ ਪਤਿਤਾਸ਼੍ਚ|
5 Vi vente jo ved Aanden af Tro Retfærdigheds Haab.
ਯਤੋ ਵਯਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਾ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਾਤ੍ ਪੁਣ੍ਯਲਾਭਾਸ਼ਾਸਿੱਧੰ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਾਮਹੇ|
6 Thi i Kristus Jesus gælder hverken Omskærelse eller Forhud noget, men Tro, som er virksom ved Kærlighed.
ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇ ਯੀਸ਼ੌ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਾਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਯੋਃ ਕਿਮਪਿ ਗੁਣੰ ਨਾਸ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨਾ ਸਫਲੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ ਏਵ ਗੁਣਯੁਕ੍ਤਃ|
7 I vare godt paa Vej; hvem har hindret eder i at adlyde Sandhed?
ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੂਯੰ ਸੁਨ੍ਦਰਮ੍ ਅਧਾਵਤ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਂ ਕੇਨ ਬਾਧਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਸਤ੍ਯਤਾਂ ਨ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਥ?
8 Den Overtalelse kom ikke fra ham, som kaldte eder.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਾ ਮਤਿ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਾਹ੍ਵਾਨਕਾਰਿਣ ਈਸ਼੍ਵਰਾੰਨ ਜਾਤਾ|
9 En liden Surdej g syrer hele Dejgen.
ਵਿਕਾਰਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨਸ਼ਕ੍ਤੂਨਾਂ ਸ੍ਵਲ੍ਪਕਿਣ੍ਵੇਨ ਜਸਯਤੇ|
10 Jeg har den Tillid til eder i Herren, at I ikke ville mene noget andet; men den, som forvirrer eder, skal bære sin Dom, hvem han end er.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਤਿ ਰ੍ਵਿਕਾਰੰ ਨ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤ੍ਯਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਧਿ ਪ੍ਰਭੁਨਾਸ਼ੰਸੇ; ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਿਚਾਰਲਯਤਿ ਸ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭਵੇਤ੍ ਸਮੁਚਿਤੰ ਦਣ੍ਡੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤਿ|
11 Men jeg, Brødre! dersom jeg endnu prædiker Omskærelse, hvorfor forfølges jeg da endnu? Saa er jo Korsets Forargelse gjort til intet.
ਪਰਨ੍ਤੁ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯਦ੍ਯਹਮ੍ ਇਦਾਨੀਮ੍ ਅਪਿ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯੇਯੰ ਤਰ੍ਹਿ ਕੁਤ ਉਪਦ੍ਰਵੰ ਭੁਞ੍ਜਿਯ? ਤਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਕ੍ਰੁਸ਼ੰ ਨਿਰ੍ੱਬਾਧਮ੍ ਅਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤ੍|
12 Gid de endog maatte lemlæste sig selv, de, som forstyrre eder!
ਯੇ ਜਨਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਚਾਞ੍ਚਲ੍ਯੰ ਜਨਯਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਛੇਦਨਮੇਵ ਮਯਾਭਿਲਸ਼਼੍ਯਤੇ|
13 I bleve jo kaldede til Frihed, Brødre! kun at I ikke bruge Friheden til en Anledning for Kødet, men værer ved Kærligheden hverandres Tjenere!
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਸ੍ਵਾਤਨ੍ਤ੍ਰ੍ਯਾਰ੍ਥਮ੍ ਆਹੂਤਾ ਆਧ੍ਵੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤ੍ਸ੍ਵਾਤਨ੍ਤ੍ਰ੍ਯਦ੍ਵਾਰੇਣ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਭਾਵੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਨ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਤੁ| ਯੂਯੰ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨਾ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪਰਿਚਰ੍ੱਯਾਂ ਕੁਰੁਧ੍ਵੰ|
14 Thi hele Loven er opfyldt i eet Ord, i det: „Du skal elske din Næste som dig selv.‟
ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਸਮੀਪਵਾਸਿਨਿ ਸ੍ਵਵਤ੍ ਪ੍ਰੇਮ ਕੁਰ੍ੱਯਾ ਇਤ੍ਯੇਕਾਜ੍ਞਾ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨਾਯਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਃ ਸਾਰਸੰਗ੍ਰਹਃ|
15 Men naar I bide og æde hverandre, da ser til, at I ikke fortæres af hverandre!
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਯਦਿ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਦੰਦਸ਼੍ਯਧ੍ਵੇ (ਅ)ਸ਼ਾਸ਼੍ਯਧ੍ਵੇ ਚ ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕੋ(ਅ)ਨ੍ਯੇਨ ਯੰਨ ਗ੍ਰਸ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ਰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਵਧਾਨੈ ਰ੍ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ|
16 Men jeg siger: Vandrer efter Aanden, saa fuldbyrde I ingenlunde Kødets Begæring.
ਅਹੰ ਬ੍ਰਵੀਮਿ ਯੂਯਮ੍ ਆਤ੍ਮਿਕਾਚਾਰੰ ਕੁਰੁਤ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਾਭਿਲਾਸ਼਼ੰ ਮਾ ਪੂਰਯਤ|
17 Thi Kødet begærer imod Aanden, og Aanden imod Kødet; disse staa nemlig hinanden imod, for at I ikke skulle gøre, hvad I have Lyst til.
ਯਤਃ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਾਭਿਲਾਸ਼਼ ਆਤ੍ਮਨੋ ਵਿਪਰੀਤਃ, ਆਤ੍ਮਿਕਾਭਿਲਾਸ਼਼ਸ਼੍ਚ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਵਿਪਰੀਤਃ, ਅਨਯੋਰੁਭਯੋਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਰੋਧੋ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਦ੍ ਅਭਿਲਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤੰਨ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ|
18 Men naar I drives af Aanden, ere I ikke under Loven.
ਯੂਯੰ ਯਦ੍ਯਾਤ੍ਮਨਾ ਵਿਨੀਯਧ੍ਵੇ ਤਰ੍ਹਿ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਅਧੀਨਾ ਨ ਭਵਥ|
19 Men Kødets Gerninger ere aabenbare, saasom: Utugt, Urenhed, Uterlighed,
ਅਪਰੰ ਪਰਦਾਰਗਮਨੰ ਵੇਸ਼੍ਯਾਗਮਨਮ੍ ਅਸ਼ੁਚਿਤਾ ਕਾਮੁਕਤਾ ਪ੍ਰਤਿਮਾਪੂਜਨਮ੍
20 Afgudsdyrkelse, Trolddom, Fjendskaber, Kiv, Nid, Hidsighed, Rænker, Tvedragt, Partier,
ਇਨ੍ਦ੍ਰਜਾਲੰ ਸ਼ਤ੍ਰੁਤ੍ਵੰ ਵਿਵਾਦੋ(ਅ)ਨ੍ਤਰ੍ਜ੍ਵਲਨੰ ਕ੍ਰੋਧਃ ਕਲਹੋ(ਅ)ਨੈਕ੍ਯੰ
21 Avind, Drukkenskab, Svir og deslige; hvorom jeg forud siger eder, ligesom jeg ogsaa før har sagt, at de, som øve saadanne Ting, skulle ikke arve Guds Rige.
ਪਾਰ੍ਥਕ੍ਯਮ੍ ਈਰ੍ਸ਼਼੍ਯਾ ਵਧੋ ਮੱਤਤ੍ਵੰ ਲਮ੍ਪਟਤ੍ਵਮਿਤ੍ਯਾਦੀਨਿ ਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟਤ੍ਵੇਨ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਭਾਵਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਸਨ੍ਤਿ| ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਮਯਾ ਕਥਿਤੰ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਪੁਨਰਪਿ ਕਥ੍ਯਤੇ ਯੇ ਜਨਾ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯਾਚਰਨ੍ਤਿ ਤੈਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੇ(ਅ)ਧਿਕਾਰਃ ਕਦਾਚ ਨ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|
22 Men Aandens Frugt er Kærlighed, Glæde, Fred, Langmodighed, Mildhed, Godhed, Trofasthed,
ਕਿਞ੍ਚ ਪ੍ਰੇਮਾਨਨ੍ਦਃ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਸ਼੍ਚਿਰਸਹਿਸ਼਼੍ਣੁਤਾ ਹਿਤੈਸ਼਼ਿਤਾ ਭਦ੍ਰਤ੍ਵੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਤਾ ਤਿਤਿਕ੍ਸ਼਼ਾ
23 Sagtmodighed, Afholdenhed. Imod saadanne er Loven ikke,
ਪਰਿਮਿਤਭੋਜਿਤ੍ਵਮਿਤ੍ਯਾਦੀਨ੍ਯਾਤ੍ਮਨਃ ਫਲਾਨਿ ਸਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਰੁੱਧਾ ਕਾਪਿ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਨਹਿ|
24 men de, som høre Kristus Jesus til, have korsfæstet Kødet med dets Lidenskaber og Begæringer.
ਯੇ ਤੁ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਲੋਕਾਸ੍ਤੇ ਰਿਪੁਭਿਰਭਿਲਾਸ਼਼ੈਸ਼੍ਚ ਸਹਿਤੰ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਭਾਵੰ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ ਨਿਹਤਵਨ੍ਤਃ|
25 Naar vi leve ved Aanden, da lader os ogsaa vandre efter Aanden!
ਯਦਿ ਵਯਮ੍ ਆਤ੍ਮਨਾ ਜੀਵਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹ੍ਯਾਤ੍ਮਿਕਾਚਾਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿਃ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯਃ,
26 Lader os ikke have Lyst til tom Ære, saa at vi udæske hverandre og bære Avind imod hverandre.
ਦਰ੍ਪਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਨਿਰ੍ਭਰ੍ਤ੍ਸਨੰ ਦ੍ਵੇਸ਼਼ਸ਼੍ਚਾਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯਾਨਿ|
