2 Mosebog 5

1 Og derefter kom Mose og Aron ind til Farao og sagde: Saa siger Herren, Israels Gud: Lad mit Folk fare, og de skulle holde mig Højtid i Ørken.

Hicheng jouse chu Israel upa hole lamkai chengse heng'a asei peh chai lhon phat'in, Pharaoh heng'a Mose le Aaron achelhon in aga sei lhon tai. “Hiche hi ahi Israelte Pakai, Pathen in asei chu: gamthip noiya kami Israelten keima jabol naa kut abolna diuvin soltauvin,” tin amapa henga asei lhon tai.

2 Og Farao sagde: Hvo er den Herre, hvis Røst jeg skal adlyde i at lade Israel fare? jeg kender ikke den Herre, jeg vil heller ikke lade Israel fare.

Pharaoh in ale donbut in, “Hichu hi mong ham? Pakai kitipa chu koiham? Keiman ipi jeh a ama thu kangaiya Israelte chu kasol doh ding ham? Pakai kitipa chu keiman kahekha poi, chule keiman Israelte kasol doh lou ding ahi,” ati.

3 Og de sagde: Hebræernes Gud mødte os; lad os dog gaa tre Dages Rejse i Ørken og bringe Herren vor Gud Offer, at han ikke skal ramme os med Pest eller med Sværdet.

Ahinlah Aaron leh Mose apang tinten lhon in, “Hebrew mite Pathen chun eikimupi lhon ahi,” tin aphongdoh lhon'e. “Hijeh chun ni thum sung'a gamthip a kache uva Pakai ka Pathen'u henga kilhaina ka ga sem na diuvin neisol tauvin. Achuti louva ahile, Pakaiyin gamna hise ahinlan sah ding ahilou leh chemjam'a eitha gam diu ahi,” ati lhon'e.

4 Da sagde Kongen af Ægypten til dem: Mose og Aron, hvorfor ville I afdrage Folket fra deres Gerninger; gaar hen til eders Byrder.

Pharaoh in a donbut in, “Mose leh Aaron, ipi ding'a mipite ana toh nauva konna alungu nalahmang lhon'a nasuboi lhon ham? Na kitoh kit tauvin!

5 Og Farao sagde ydermere: Se, Folket er nu mangfoldigt i Landet, og I ville bringe dem Hvile for deres Byrder.

Ven, “Gamsung'a namite hi tampi ahiuvin, ahin nangnin amaho hi anatoh nau natansah lhon tai,” ati.

6 Og Farao befalede samme Dag Opsynsmændene over Folket og dets Fogeder og sagde:

Hiche nikho mama chun Pharaoh in Egypt mite ding'a soh natong vaipo ho leh Israel lamkai ho chu hiche thupeh hi ape tan ahi:

7 I skulle ikke ydermere give Folket Halm til Teglarbejdet som tilforn; lader dem selv gaa og sanke sig Halm;

“Chehlhang semna ding'in changpol pe tahih un. Ama ama cheh kihol sah tauvin!

8 og paalægger dem alligevel at gøre det samme Tal Stene, som de have gjort hidtildags; eftergiver intet deraf; thi de ere efterladne, derfor skrige de og sige: Vi ville gaa hen, vi ville ofre til vor Gud.

Ahivang'a masang'a na bolsah ngai bang'uva chehlhang nasem sah jat u kibanga nasem sah dingu ahi. Achanvou u lhom jong lhom sah hih un. Athase gam tauve. Hijeh chun amahon, 'cheu hitin I-Pathen'u henga kilhaina gasem tauhite,' tia asap jengu ahi, ati.

9 Lader Trældommen blive svar over Mændene, saa at de have at gøre dermed og ikke agte paa løgnagtige Ord.

Achung'uva natoh hahsa cheh koibe peh un! A-ulsau lonsah un! Hichun jou thu angaisah lou na diuva ahil dingu ahi!” ati.

10 Da udgik Folkets Opsynsmænd og dets Fogeder og sagde til Folket: Saa siger Farao: Jeg giver eder ikke Halm.

Hichun soh natong vaipo ho leh natong lamkai ho chu acheuvin mipi ho heng'a asei peh tauvin: “Pharaoh in asei hiche hi ahi: Tuapat changpol kapeh talou ding'u nahi.

11 Gaar selv, tager eder Halm, hvor I kunne finde; men der skal intet eftergives i eders Trællearbejde.

Cheuvin lang nangma nangman ga kipoh uvin. Hoilaimun hijongle namu thei chan'un ga kihol tauvin. Ahinlah masanga banga chehlhang atam nathei chan'a na sem doh dingu ahi,” ati.

12 Saa adspredte Folket sig over alt Ægyptens Land, at sanke Stubber, at bruge som Halm.

Hijeh chun mipi jong Egypt gamtin ah changpol hol nan aki the cheh tauvin ahi.

13 Og Opsynsmændene dreve paa og sagde: Fuldkommer eders Gerning, Arbejdet Dag for Dag, ligesom da I havde Halm.

Chomkhat jouvin, Egypt natong vaipo hon gah tah in aboljom nalaiyun, “Changpol kapeh laiyuva nasem bang'uva, niseh leh chehlhang nasem doh ding jat u nasuh bulhit tei ding'u ahi” tin ngeh na aneiyuve.

14 Og Israels Børns Fogeder, hvilke Faraos Opsynsmænd havde sat over dem, bleve slagne; og der blev sagt til dem: Hvorfor have I ikke fuldkommet eders beskikkede Gerning, at gøre Tegl, som tilforn, saa og i Gaar og i Dag?

Chuin Israel natong lamkaiya anganse hou chu ajep uvin, “Ipi ding'a janhia chule tunia jong natoh doh diu jat na toh doh louvu ham? tin ngehna aneiyuvin ahi.

15 Da kom Israels Børns Fogeder og raabte til Farao og sagde: Hvi gør du saa med dine Tjenere?

Chuphat in Israel natong lamkai cheng Pharoah heng'a ache un chule atao uvin, “lungset tah in nasohte hi hitin neibol hih un,” tin athum un ahi.

16 Dine Tjenere gives ikke Halm, og de sige til os: Gører Tegl! og se, dine Tjenere faa Hug; dog dit Folk er Skyld deri.

“Changpol la eipe pouvin, ahinlah soh vaipo hon angeh nalaiyun “chehlhang sem'un!” tin eivo jing'un, ahinlah hiche hi keiho themmo ahi poi! Nangma mite ho mama ngoh ding ahijoi!” tin asei uve.

17 Og han sagde: I ere efterladne, ja efterladne, derfor sige I: Vi ville gaa hen, vi ville ofre til Herren.

Ahivang'in Pharoah apeng jah jeng'in, “Nangho na thaset u ahi! a thase na hiuve! Hijeh a chu hitia hi naseiyu ahi, 'Cheu hitin chule I-Pakaiyu heng'a kilhaina ga toh doh ute natiu ahi.'

18 Og nu, gaar, arbejder, og ingen Halm skal gives eder; men I skulle dog forskaffe Tallet paa Teglene.

“Tun natong din kileuvin! Nangho changpol na kipe lou diu, ahivang'a chehlhang nasem doh diu jat lhingset a nasem doh teitei ding'u ahi,” ati.

19 Da saa Israels Børns Fogeder, at de vare ilde farne, idet der sagdes: I skulle intet formindske i eders Tegl, i Arbejdet Dag for Dag.

“Niseh a chehlhang nasem jat u nakemsuh sah theilou ding'u ahi,” ati jeh u chun Israel natong lamkai hon nasa tah abol gim'a aum'u chu amu tauvin ahi.”

20 Da traf de paa Mose og Aron, der stode for at møde dem, da de gik ud fra Farao.

Pharoah thutanna insung ahin dalhah phat un, pam lang'a amaho ana ngah Mose leh Aaron chu aki mupi uvin ahi.

21 Og de sagde til dem: Herren skal se paa eder og dømme, at I have gjort os stinkende for Farao og for hans Tjenere, saa at I have givet Sværdet i deres Haand til at ihjelslaa os.

Chuin natong lamkai ho chun ajah lhon'ah, “Pakaiyin nachung chang thu lhon tan hen lang gotna nape lhon hen, ijeh inem itileh Pharaoh leh alhacha ho angsung'a nei suh namset u ahi. Nangnin amaho khut a chemjam na koipeh lhon in, neitha gamsah kigot un ahi,” atiuve.

22 Og Mose vendte sig til Herren igen og sagde: Herre, hvi gør du ilde imod dette Folk? hvi sendte du mig?

Chuin Mose Pakai heng'a akile in akiphin tai, “Ipi ding'a namite chung'a hitobang gimna hi nalhun sah hitam, Pakai? Ipi ding'a keima nei sol ham?”

23 Thi fra den Tid, da jeg kom til Farao at tale i dit Navn, har han gjort ilde imod dette Folk, og du har ingenlunde friet dit Folk.

Nangma thalheng'a thusei dinga Pharoah heng kahunga kipat namite chunga akhanse cheh cheh jon ahi. Hinlah nangman amaho huhdoh nadin ima nabol poi!”