5 Mosebog 9

1 Hør, Israel! du gaar i Dag over Jordanen for at gaa ind og tage til Eje Folk, som ere større og stærkere end du, Stæder, som ere store og faste indtil Himmelen,

“Fanongo, ʻE ʻIsileli: ʻoku ke ʻalu he ʻaho ni ki he kauvai ʻe taha ʻo Sioatani, ke ʻalu ke maʻu ʻae ngaahi puleʻanga ʻoku lahi hake mo mālohi lahi ʻiate koe, ʻae ngaahi kolo ʻoku lahi, mo mole ki langi ʻa honau ʻā.

2 et stort Folk og højt af Vækst, Anakiternes Børn, som du kender, og som du har hørt sige om: Hvo kan staa for Anaks Børns Ansigt?

Ko e kakai lalahi mo lōloa, ko e fānau ʻae kau ʻAnaki ʻakinautolu ʻoku ke ʻiloʻi, pea kuo ke fanongo ʻae lau ki ai, ʻo pehē, Ko hai ʻe faʻa tuʻu ʻi he ʻao ʻoe fānau ʻa ʻAnaki!

3 Saa skal du vide i Dag, at Herren din Gud, han gaar frem for dit Ansigt, en fortærende Ild, han skal udslette dem, og han skal ydmyge dem for dit Ansigt; og du skal fordrive dem og ødelægge dem snarlig, saaledes som Herren har talet til dig.

Ko ia ke ke ʻilo he ʻaho ni, ko Sihova ko ho ʻOtua ko ia ia ʻoku ʻalu muʻomuʻa ʻiate koe; hangē ko e afi fakaʻauha te ne fakaʻauha ʻakinautolu, pea ʻe tulaki hifo ʻe ia ʻakinautolu ʻi ho ʻao: ko ia te ke kapusi ai ʻakinautolu kituʻa, ʻo fakaʻauha vave ʻakinautolu, ʻo hangē ko e folofola ʻa Sihova kiate koe.

4 Naar Herren din Gud har udstødt dem fra dit Ansigt, da skal du ikke sige i dit Hjerte: For min Retfærdigheds Skyld har Herren ført mig ind at eje dette Land; thi for disse Hedningers Ugudeligheds Skyld fordriver Herren dem for dit Ansigt.

‌ʻOua naʻa ke lea ʻe koe ʻi ho loto, ʻoka hili hono kapusi kituʻa ʻakinautolu ʻe Sihova ko ho ʻOtua mei ho ʻao, ʻo pehē, Ko e meʻa ʻi heʻeku māʻoniʻoni ko ia kuo ʻomi ai au ʻe Sihova ke u maʻu ʻae fonua ni: ka ko e meʻa ʻi he angakovi ʻoe ngaahi puleʻanga ni, ko ia ʻoku kapusi ai ʻe Sihova ʻakinautolu kituʻa mei ho ʻao.

5 Ikke for din Retfærdighed eller for dit Hjertes Oprigtighed kommer du ind for at eje deres Land, men for disse Hedningers Ugudeligheds Skyld fordriver Herren din Gud dem for dit Ansigt og for at stadfæste det Ord, som Herren svor dine Fædre, Abraham, Isak og Jakob.

‌ʻOku ʻikai ko e meʻa ʻi hoʻo māʻoniʻoni, pe ʻi he angatonu ʻo ho loto, ʻoku ke ʻalu ke maʻu honau fonua: ka ko e meʻa ʻi he angakovi ʻoe ngaahi puleʻanga ni ko ia ʻoku kapusi ai kituʻa ʻakinautolu ʻe Sihova ko ho ʻOtua mei ho ʻao, pea koeʻuhi ke ne fakamoʻoni ki he folofola ʻaia naʻe fuakava ai ʻa Sihova ki hoʻo ngaahi tamai, ko ʻEpalahame, mo ʻAisake, mo Sēkope.

6 Saa skal du vide, at Herren din Gud ikke for din Retfærdigheds Skyld giver dig dette gode Land til Eje; thi du er et haardnakket Folk.

Ko ia ke ke ʻilo, ʻoku ʻikai foaki ʻe Sihova ko ho ʻOtua ʻae fonua lelei ni kiate koe ke ke maʻu ia ʻi hoʻo māʻoniʻoni: he ko e kakai kia kekeva ʻakimoutolu.

7 Kom i Hu, glem ikke, at du fortørnede Herren din Gud i Ørken; fra; den Dag, du udgik af Ægyptens Land, indtil I ere komne til dette Sted, have I været genstridige imod Herren.

“Ke ke manatu, pea ʻoua naʻa fakangalongaloʻi, ʻa hoʻo fakatupu ʻae houhau ʻo Sihova ko ho ʻOtua ʻi he toafa: talu ʻae ʻaho naʻa ke hiki ai mei he fonua ko ʻIsipite, ʻo aʻu ki hoʻomou hoko ki he potu ni, kuo mou fai angatuʻu kia Sihova.

8 Og I fortørnede Herren ved Horeb, og Herren blev vred paa eder, saa at han vilde have ødelagt eder.

Pea ʻi Holepi foki naʻa mou fakatupu ʻae houhau ʻo Sihova, ko ia naʻe houhau ai ʻa Sihova kiate kimoutolu ke fakaʻauha ʻakimoutolu.

9 Da jeg var opgangen paa Bjerget at modtage Stentavlerne, den Pagts Tavler, hvilken Herren havde sluttet med eder, da blev jeg paa Bjerget fyrretyve Dage og fyrretyve Nætter, jeg aad ikke Brød og drak ikke Vand;

‌ʻI heʻeku ʻalu hake ki he moʻunga ke maʻu ʻae ongo maka lafalafa, ʻae ongo maka ʻoe fuakava ʻaia naʻe fai ʻe Sihova mo kimoutolu, pea ne u nofo ʻi he moʻunga ʻi he ʻaho ʻe fāngofulu mo e pō ʻe fāngofulu, naʻe ʻikai te u kai mā pe inu vai:

10 og Herren gav mig de to Stentavler, skrevne med Guds Finger, og paa dem alle de Ord, som Herren talede med eder paa Bjerget midt ud af Ilden paa Forsamlingens Dag.

Pea naʻe tuku mai kiate au ʻe Sihova ʻae ongo maka lafalafa kuo tohi ʻaki ʻae louhiʻi nima ʻoe ʻOtua; pea naʻe tohi ʻi ai ʻo fakatatau ki he ngaahi lea kotoa pē ʻaia naʻe folofola ai ʻa Sihova kiate kimoutolu ʻi he moʻunga mei he lotolotonga ʻoe afi ʻi he ʻaho ʻae fakataha.

11 Og det skete, der de fyrretyve Dage og fyrretyve Nætter havde Ende, da gav Herren mig to Stentavler, Pagtens Tavler.

Pea hili ʻae ʻaho ʻe fāngofulu mo e pō ʻe fāngofulu, naʻe hoko ʻo pehē, naʻe tuku mai kiate au ʻe Sihova ʻae ongo maka lafalafa, ʻio, ʻae ongo maka lafalafa ʻoe fuakava.

12 Og Herren sagde til mig: Gør dig rede, gak hastigen ned herfra; thi dit Folk, som du udførte af Ægypten, har handlet fordærveligt; de ere hastigen afvegne fra den Vej, som jeg bød dem, de have gjort sig et støbt Billede.

Pea naʻe folofola ʻa Sihova kiate au, ‘Tuʻu hake pea ke ʻalu vave hifo mei heni; he ko ho kakai ʻaia kuo ke ʻomi kituʻa mei ʻIsipite kuo nau fakahalaʻi ʻakinautolu; kuo nau tafoki leva mei he hala ʻaia naʻaku fekau ai ʻakinautolu; kuo nau ngaohi maʻanautolu ʻae meʻa fakatātā kuo haka.’

13 Og Herren sagde til mig: Jeg har set dette Folk, og se, det er et haardnakket Folk.

Pea naʻe folofola ʻa Sihova kiate au foki, ʻo pehē, ‘Kuo u mamata ki he kakai ni, pea vakai, ko e kakai kia kekeva ʻakinautolu:

14 Lad af fra mig, og jeg vil ødelægge dem og udslette deres Navn fra at være under Himmelen; og jeg vil gøre dig til et stærkere og større Folk end dette.

Tuku ai pe au, koeʻuhi ke u fakaʻauha ʻakinautolu, pea tāmateʻi honau hingoa mei he lalo langi: pea te u fakatupu ʻiate koe ha hako mālohi mo lahi hake ʻiate kinautolu.’

15 Og jeg vendte mig og gik ned ad Bjerget, og Bjerget brændte med Ild, og jeg havde de to Pagtens Tavler i begge mine Hænder.

Pea naʻaku tafoki ʻo ʻalu hifo ai mei he moʻunga, pea naʻe vela ʻae moʻunga ʻi he afi: pea naʻe ʻi hoku nima ʻae ongo maka lafalafa ʻoe fuakava.

16 Og jeg saa, og se, I havde syndet imod Herren eders Gud, I havde gjort eder en støbt Kalv, I vare hastigen afvegne fra den Vej, som Herren havde budet eder.

Pea naʻaku sio, pea vakai, kuo mou fai angahala kia Sihova ko homou ʻOtua, pea kuo mou ngaohi ha fakatātā haka ki he pulu mui: ne mou tafoki vave mei he hala ʻaia naʻe fekau ʻe Sihova kiate kimoutolu.

17 Da tog jeg fat paa begge Tavlerne og kastede dem ud af begge mine Hænder, og jeg sønderbrød dem for eders Øjne.

Pea naʻaku ʻave ʻae ongo maka lafalafa ʻo lī ia mei hoku ongo nima pea naʻe maumau ia ʻi homou ʻao.

18 Og jeg faldt ned for Herrens Ansigt som første Gang, fyrretyve Dage og fyrretyve Nætter, jeg aad ikke Brød og drak ikke Vand, for alle eders Synders Skyld, som I syndede med, da I gjorde det onde for Herrens Øjne til at opirre ham.

Pea naʻaku fakafoʻohifo ʻi he ʻao ʻo Sihova, ʻo hangē ko [ʻeku ]muʻaki fai, ʻi he ʻaho ʻe fāngofulu mo e pō ʻe fāngofulu: naʻe ʻikai te u kai ha mā, pe inu ha vai, ko e meʻa ʻi hoʻomou ngaahi angahala ʻaia naʻa mou angahala ai, ʻi he fai kovi ʻi he ʻao ʻo Sihova, ke fakatupu hono houhau.

19 Thi jeg gruede for den brændende Vrede, med hvilken Herren var vred paa eder til at ødelægge eder; men Herren hørte mig ogsaa den Gang.

He naʻaku manavahē ʻi he houhau pea ʻi he houhau vela, ʻaia naʻe houhau ʻaki ʻe Sihova kiate kimoutolu ke fakaʻauha ʻakimoutolu. Ka naʻe tokanga ʻa Sihova kiate au ʻi he kuonga ko ia foki.

20 Men Herren blev ogsaa saare vred paa Aron, saa at han vilde ødelægge ham; men jeg bad og for Aron paa den samme Tid.

Pea naʻe houhau lahi ʻa Sihova kia ʻElone ke fakaʻauha ia: pea naʻaku lotua ʻa ʻElone foki ʻi he kuonga ko ia.

21 Men eders Synd, den Kalv, som I havde gjort, tog jeg og opbrændte den med Ild og stødte den og malede den godt, indtil den blev til fint Støv, og jeg kastede dens Støv i Bækken, som flyder ned ad Bjerget.

Pea ne u ʻave hoʻomou angahala, ko e ʻuhiki pulu naʻa mou ngaohi, pea tutu ia ʻaki ʻae afi, pea malamalaki ia, peau momomomosi ia ke iiki ʻaupito, ʻo tatau mo e efuefu: pea naʻaku lī ʻa hono efuefu ki he vaitafe naʻe ʻalu hifo mei he moʻunga.

22 Desligeste gjorde I Herren vred i Tabeera og i Massa og i Kibroth-Hattaava.

Pea ʻi Tapela, mo Masa, pea ʻi Kipiloti-Hateva, naʻa mou fakatupu ʻae houhau ʻo Sihova.

23 Og da Herren sendte eder fra Kades-Barnea og sagde: Gaar op og indtager Landet, som jeg har givet eder, da vare I genstridige mod Herren eders Guds Mund og troede ikke paa ham og hørte ikke paa hans Røst.

Pea ʻi he fekau ʻa Sihova ʻakimoutolu mei Ketesi-Pania, ʻo pehē, Mou ʻalu hake ʻo maʻu ʻae fonua ʻaia kuo u foaki kiate kimoutolu: naʻa mou angatuʻu ai ki he fekau ʻa Sihova ko homou ʻOtua, pea naʻe ʻikai te mou tui kiate ia, pe tokanga ki hono leʻo.

24 I have været genstridige mod Herren, saa længe som jeg har kendt eder.

Kuo mou angatuʻu kia Sihova talu mei he ʻaho naʻaku ʻilo ai ʻakimoutolu.

25 Da faldt jeg ned for Herrens Ansigt de fyrretyve Dage og de fyrretyve Nætter, i hvilke jeg faldt ned; thi Herren havde sagt, at han vilde ødelægge eder.

Naʻe pehē pe ʻa ʻeku fakatōmapeʻe au ʻi he ʻao ʻo Sihova ʻi he ʻaho ʻe fāngofulu mo e pō ʻe fāngofulu, ʻo hangē ko ʻeku tomuʻa fai ia; ko e meʻa ʻi he pehē ʻe Sihova te ne fakaʻauha ʻakimoutolu.

26 Og jeg bad til Herren og sagde: Herre, Herre! ødelæg ikke dit Folk og din Arv, som du genløste med din store Kraft, og som du udførte af Ægypten med en stærk Haand.

Ko ia ne u lotu ai kia Sihova, ʻo pehē, ‘ʻE Sihova ko e ʻOtua, ʻoua naʻa ke fakaʻauha ho kakai mo ho tofiʻa, ʻaia kuo ke huhuʻi ʻi hoʻo māfimafi, ʻaia kuo ke ʻomi mei ʻIsipite ʻaki ʻae nima mālohi.

27 Kom dine Tjenere, Abraham, Isak og Jakob i Hu, vend ikke dit Ansigt til dette Folks Haardhed og til dets Ugudelighed og til dets Synd,

Manatu ki hoʻo kau tamaioʻeiki, ko ʻEpalahame, mo ʻAisake, mo Sēkope; ʻoua naʻa ke ʻafio ki he talangataʻa ʻae kakai ni, pe ki heʻenau angakovi, pe ko ʻenau angahala:

28 at Indbyggerne i det Land, af hvilket du udførte os, ikke skulle sige: Fordi Herren ikke kunde føre dem ind i det Land, som han havde tilsagt dem, og fordi han hadede dem, førte han dem ud at slaa dem ihjel i Ørken.

Telia naʻa lau pehē ʻe he fonua naʻa ke ʻomi ʻakimautolu mei ai, Ko e meʻa ʻi he ʻikai mafai ʻe Sihova ke ʻomi ʻakinautolu ki he fonua ʻaia naʻa ne talaʻofa kiate kinautolu, pea ko e meʻa ʻi heʻene ʻita kiate kinautolu, ko ia kuo ne ʻomi ai ʻakinautolu kituaʻā ke tāmateʻi ʻakinautolu ʻi he toafa.

29 Thi de ere dit Folk og din Arv, og du udførte dem med din store Kraft og med din udrakte Arm.

Ka ko e moʻoni ko ho kakai ʻakinautolu mo ho tofiʻa, ʻaia naʻa ke ʻomi kituaʻā ʻi ho mālohi lahi pea ʻi ho nima kuo mafao.’