Apostelenes gerninger 5
1 Men en Mand, ved Navn Ananias, tillige med Safira, hans Hustru, solgte en Ejendom
ததா³ அநாநியநாமக ஏகோ ஜநோ யஸ்ய பா⁴ர்ய்யாயா நாம ஸபீ²ரா ஸ ஸ்வாதி⁴காரம்’ விக்ரீய
2 og stak med sin Hustrus Vidende noget af Værdien til Side og bragte en Del deraf og lagde den for Apostlenes Fødder.
ஸ்வபா⁴ர்ய்யாம்’ ஜ்ஞாபயித்வா தந்மூல்யஸ்யைகாம்’ஸ²ம்’ ஸங்கோ³ப்ய ஸ்தா²பயித்வா தத³ந்யாம்’ஸ²மாத்ரமாநீய ப்ரேரிதாநாம்’ சரணேஷு ஸமர்பிதவாந்|
3 Men Peter sagde: „Ananias! hvorfor har Satan fyldt dit Hjerte, saa du har løjet imod den Helligaand og stukket noget til Side af Summen for Jordstykket?
தஸ்மாத் பிதரோகத²யத் ஹே அநாநிய பூ⁴மே ர்மூல்யம்’ கிஞ்சித் ஸங்கோ³ப்ய ஸ்தா²பயிதும்’ பவித்ரஸ்யாத்மந: ஸந்நிதௌ⁴ ம்ரு’ஷாவாக்யம்’ கத²யிதுஞ்ச ஸை²தாந் குதஸ்தவாந்த: கரணே ப்ரவ்ரு’த்திமஜநயத்?
4 Var det ikke dit, saa længe du ejede det, og stod ikke det, som det blev solgt for, til din Raadighed? Hvorfor har du dog sat dig denne Gerning for i dit Hjerte? Du har ikke løjet for Mennesker, men for Gud.”
ஸா பூ⁴மி ர்யதா³ தவ ஹஸ்தக³தா ததா³ கிம்’ தவ ஸ்வீயா நாஸீத்? தர்ஹி ஸ்வாந்த: கரணே குத ஏதாத்³ரு’ஸீ² குகல்பநா த்வயா க்ரு’தா? த்வம்’ கேவலமநுஷ்யஸ்ய நிகடே ம்ரு’ஷாவாக்யம்’ நாவாதீ³: கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய நிகடே(அ)பி|
5 Men da Ananias hørte disse Ord, faldt han om og udaandede. Og der kom stor Frygt over alle, som hørte det.
ஏதாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வைவ ஸோ(அ)நாநியோ பூ⁴மௌ பதந் ப்ராணாந் அத்யஜத், தத்³வ்ரு’த்தாந்தம்’ யாவந்தோ லோகா அஸ்²ரு’ண்வந் தேஷாம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ மஹாப⁴யம் அஜாயத்|
6 Men de unge Mænd stode op og lagde ham til Rette og bare ham ud og begravede ham.
ததா³ யுவலோகாஸ்தம்’ வஸ்த்ரேணாச்சா²த்³ய ப³ஹி ர்நீத்வா ஸ்²மஸா²நே(அ)ஸ்தா²பயந்|
7 Men det skete omtrent tre Timer derefter, da kom hans Hustru ind uden at vide, hvad der var sket.
தத: ப்ரஹரைகாநந்தரம்’ கிம்’ வ்ரு’த்தம்’ தந்நாவக³த்ய தஸ்ய பா⁴ர்ய்யாபி தத்ர ஸமுபஸ்தி²தா|
8 Da sagde Peter til hende: „Sig mig, om I solgte Jordstykket til den Pris?” Og hun sagde: „Ja, til den Pris.”
தத: பிதரஸ்தாம் அப்ரு’ச்ச²த், யுவாப்⁴யாம் ஏதாவந்முத்³ராப்⁴யோ பூ⁴மி ர்விக்ரீதா ந வா? ஏதத்வம்’ வத³; ததா³ ஸா ப்ரத்யவாதீ³த் ஸத்யம் ஏதாவத்³ப்⁴யோ முத்³ராப்⁴ய ஏவ|
9 Men Peter sagde til hende: „Hvorfor ere I dog blevne enige om at friste Herrens Aand? Se, deres Fødder, som have begravet din Mand, ere for Døren, og de skulle bære dig ud.”
தத: பிதரோகத²யத் யுவாம்’ கத²ம்’ பரமேஸ்²வரஸ்யாத்மாநம்’ பரீக்ஷிதும் ஏகமந்த்ரணாவப⁴வதாம்’? பஸ்²ய யே தவ பதிம்’ ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பிதவந்தஸ்தே த்³வாரஸ்ய ஸமீபே ஸமுபதிஷ்ட²ந்தி த்வாமபி ப³ஹிர்நேஷ்யந்தி|
10 Men hun faldt straks om for hans Fødder og udaandede. Men da de unge Mænd kom ind, fandt de hende død, og de bare hende ud og begravede hende hos hendes Mand.
தத: ஸாபி தஸ்ய சரணஸந்நிதௌ⁴ பதித்வா ப்ராணாந் அத்யாக்ஷீத்| பஸ்²சாத் தே யுவாநோ(அ)ப்⁴யந்தரம் ஆக³த்ய தாமபி ம்ரு’தாம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா ப³ஹி ர்நீத்வா தஸ்யா: பத்யு: பார்ஸ்²வே ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பிதவந்த: |
11 Og stor Frygt kom over hele Menigheden og over alle, som hørte dette.
தஸ்மாத் மண்ட³ல்யா: ஸர்வ்வே லோகா அந்யலோகாஸ்²ச தாம்’ வார்த்தாம்’ ஸ்²ருத்வா ஸாத்⁴வஸம்’ க³தா: |
12 Men ved Apostlenes Hænder skete der mange Tegn og Undere iblandt Folket; og de vare alle endrægtigt sammen i Salomons Søjlegang.
தத: பரம்’ ப்ரேரிதாநாம்’ ஹஸ்தை ர்லோகாநாம்’ மத்⁴யே ப³ஹ்வாஸ்²சர்ய்யாண்யத்³பு⁴தாநி கர்ம்மாண்யக்ரியந்த; ததா³ ஸி²ஷ்யா: ஸர்வ்வ ஏகசித்தீபூ⁴ய ஸுலேமாநோ (அ)லிந்தே³ ஸம்பூ⁴யாஸந்|
13 Men af de andre turde ingen holde sig til dem; dog priste Folket dem højt,
தேஷாம்’ ஸங்கா⁴ந்தர்கோ³ ப⁴விதும்’ கோபி ப்ரக³ல்ப⁴தாம்’ நாக³மத் கிந்து லோகாஸ்தாந் ஸமாத்³ரியந்த|
14 og der føjedes stedse flere troende til Herren, Skarer baade af Mænd og Kvinder,
ஸ்த்ரிய: புருஷாஸ்²ச ப³ஹவோ லோகா விஸ்²வாஸ்ய ப்ரபு⁴ம்’ ஸ²ரணமாபந்நா: |
15 saa at de endogsaa bare de syge ud paa Gaderne og lagde dem paa Senge og Løjbænke, for at naar Peter kom, endog blot hans Skygge kunde overskygge nogen af dem.
பிதரஸ்ய க³மநாக³மநாப்⁴யாம்’ கேநாபி ப்ரகாரேண தஸ்ய சா²யா கஸ்மிம்’ஸ்²சிஜ்ஜநே லகி³ஷ்யதீத்யாஸ²யா லோகா ரோகி³ண: ஸி²விகயா க²ட்வயா சாநீய பதி² பதி² ஸ்தா²பிதவந்த: |
16 Ja, selv fra Byerne i Jerusalems Omegn strømmede Mængden sammen og bragte syge og saadanne, som vare plagede af urene Aander, og de bleve alle helbredede.
சதுர்தி³க்ஸ்த²நக³ரேப்⁴யோ ப³ஹவோ லோகா: ஸம்பூ⁴ய ரோகி³ணோ(அ)பவித்ரபு⁴தக்³ரஸ்தாம்’ஸ்²ச யிரூஸா²லமம் ஆநயந் தத: ஸர்வ்வே ஸ்வஸ்தா² அக்ரியந்த|
17 Men Ypperstepræsten stod op samt alle de, som holdt med ham, nemlig Saddukæernes Parti, og de bleve fulde af Nidkærhed.
அநந்தரம்’ மஹாயாஜக: ஸிதூ³கிநாம்’ மதக்³ராஹிணஸ்தேஷாம்’ ஸஹசராஸ்²ச
18 Og de lagde Haand paa Apostlene og satte dem i offentlig Forvaring.
மஹாக்ரோதா⁴ந்த்விதா: ஸந்த: ப்ரேரிதாந் த்⁴ரு’த்வா நீசலோகாநாம்’ காராயாம்’ ப³த்³த்⁴வா ஸ்தா²பிதவந்த: |
19 Men en Herrens Engel aabnede Fængselets Døre om Natten og førte dem ud og sagde:
கிந்து ராத்ரௌ பரமேஸ்²வரஸ்ய தூ³த: காராயா த்³வாரம்’ மோசயித்வா தாந் ப³ஹிராநீயாகத²யத்,
20 „Gaar hen og træder frem og taler i Helligdommen alle disse Livets Ord for Folket!”
யூயம்’ க³த்வா மந்தி³ரே த³ண்டா³யமாநா: ஸந்தோ லோகாந் ப்ரதீமாம்’ ஜீவநதா³யிகாம்’ ஸர்வ்வாம்’ கதா²ம்’ ப்ரசாரயத|
21 Men da de havde hørt dette, gik de ved Daggry ind i Helligdommen og lærte. Men Ypperstepræsten og de, som holdt med ham, kom og sammenkaldte Raadet og alle Israels Børns Ældste og sendte Bud til Fængselet, at de skulde føres frem.
இதி ஸ்²ருத்வா தே ப்ரத்யூஷே மந்தி³ர உபஸ்தா²ய உபதி³ஷ்டவந்த: | ததா³ ஸஹசரக³ணேந ஸஹிதோ மஹாயாஜக ஆக³த்ய மந்த்ரிக³ணம் இஸ்ராயேல்வம்’ஸ²ஸ்ய ஸர்வ்வாந் ராஜஸபா⁴ஸத³: ஸபா⁴ஸ்தா²ந் க்ரு’த்வா காராயாஸ்தாந் ஆபயிதும்’ பதா³திக³ணம்’ ப்ரேரிதவாந்|
22 Men da Tjenerne kom derhen, fandt de dem ikke i Fængselet; og de kom tilbage og meldte det og sagde:
ததஸ்தே க³த்வா காராயாம்’ தாந் அப்ராப்ய ப்ரத்யாக³த்ய இதி வார்த்தாம் அவாதி³ஷு: ,
23 „Fængselet fandt vi tillukket helt forsvarligt, og Vogterne staaende ved Dørene; men da vi lukkede op, fandt vi ingen derinde.”
வயம்’ தத்ர க³த்வா நிர்வ்விக்⁴நம்’ காராயா த்³வாரம்’ ருத்³த⁴ம்’ ரக்ஷகாம்’ஸ்²ச த்³வாரஸ்ய ப³ஹிர்த³ண்டா³யமாநாந் அத³ர்ஸா²ம ஏவ கிந்து த்³வாரம்’ மோசயித்வா தந்மத்⁴யே கமபி த்³ரஷ்டும்’ ந ப்ராப்தா: |
24 Men da Høvedsmanden for Helligdommen og Ypperstepræsterne hørte disse Ord, bleve de tvivlraadige om dem, hvad dette skulde blive til.
ஏதாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா மஹாயாஜகோ மந்தி³ரஸ்ய ஸேநாபதி: ப்ரதா⁴நயாஜகாஸ்²ச, இத பரம்’ கிமபரம்’ ப⁴விஷ்யதீதி சிந்தயித்வா ஸந்தி³க்³த⁴சித்தா அப⁴வந்|
25 Men der kom en og meldte dem: „Se, de Mænd, som I satte i Fængselet, staa i Helligdommen og lære Folket.”
ஏதஸ்மிந்நேவ ஸமயே கஸ்²சித் ஜந ஆக³த்ய வார்த்தாமேதாம் அவத³த் பஸ்²யத யூயம்’ யாந் மாநவாந் காராயாம் அஸ்தா²பயத தே மந்தி³ரே திஷ்ட²ந்தோ லோகாந் உபதி³ஸ²ந்தி|
26 Da gik Høvedsmanden hen med Tjenerne og hentede dem, dog ikke med Magt; thi de frygtede for Folket, at de skulde blive stenede.
ததா³ மந்தி³ரஸ்ய ஸேநாபதி: பதா³தயஸ்²ச தத்ர க³த்வா சேல்லோகா: பாஷாணாந் நிக்ஷிப்யாஸ்மாந் மாரயந்தீதி பி⁴யா விநத்யாசாரம்’ தாந் ஆநயந்|
27 Men da de havde hentet dem, stillede de dem for Raadet; og Ypperstepræsten spurgte dem og sagde:
தே மஹாஸபா⁴யா மத்⁴யே தாந் அஸ்தா²பயந் தத: பரம்’ மஹாயாஜகஸ்தாந் அப்ரு’ச்ச²த்,
28 „Vi bøde eder alvorligt, at I ikke maatte lære i dette Navn, og se, I have fyldt Jerusalem med eders Lære, og I ville bringe dette Menneskes Blod over os!”
அநேந நாம்நா ஸமுபதே³ஷ்டும்’ வயம்’ கிம்’ த்³ரு’ட⁴ம்’ ந ந்யஷேதா⁴ம? ததா²பி பஸ்²யத யூயம்’ ஸ்வேஷாம்’ தேநோபதே³ஸே²நே யிரூஸா²லமம்’ பரிபூர்ணம்’ க்ரு’த்வா தஸ்ய ஜநஸ்ய ரக்தபாதஜநிதாபராத⁴ம் அஸ்மாந் ப்ரத்யாநேதும்’ சேஷ்டத்⁴வே|
29 Men Peter og Apostlene svarede og sagde: „Man bør adlyde Gud mere end Mennesker.
தத: பிதரோந்யப்ரேரிதாஸ்²ச ப்ரத்யவத³ந் மாநுஷஸ்யாஜ்ஞாக்³ரஹணாத்³ ஈஸ்²வரஸ்யாஜ்ஞாக்³ரஹணம் அஸ்மாகமுசிதம்|
30 Vore Fædres Gud oprejste Jesus, hvem I hængte paa et Træ og sloge ihjel.
யம்’ யீஸு²ம்’ யூயம்’ க்ருஸே² வேதி⁴த்வாஹத தம் அஸ்மாகம்’ பைத்ரு’க ஈஸ்²வர உத்தா²ப்ய
31 Ham har Gud ved sin højre Haand ophøjet til en Fyrste og Frelser for at give Israel Omvendelse og Syndernes Forladelse.
இஸ்ராயேல்வம்’ஸா²நாம்’ மந: பரிவர்த்தநம்’ பாபக்ஷமாஞ்ச கர்த்தும்’ ராஜாநம்’ பரித்ராதாரஞ்ச க்ரு’த்வா ஸ்வத³க்ஷிணபார்ஸ்²வே தஸ்யாந்நதிம் அகரோத்|
32 Og vi ere hans Vidner om disse Ting, ligesom ogsaa den Helligaand, som Gud har givet dem, der adlyde ham.”
ஏதஸ்மிந் வயமபி ஸாக்ஷிண ஆஸ்மஹே, தத் கேவலம்’ நஹி, ஈஸ்²வர ஆஜ்ஞாக்³ராஹிப்⁴யோ யம்’ பவித்ரம் ஆத்மநம்’ த³த்தவாந் ஸோபி ஸாக்ஷ்யஸ்தி|
33 Men da de hørte dette, skar det dem i Hjertet, og de raadsloge om at slaa dem ihjel.
ஏதத்³வாக்யே ஸ்²ருதே தேஷாம்’ ஹ்ரு’த³யாநி வித்³தா⁴ந்யப⁴வந் ததஸ்தே தாந் ஹந்தும்’ மந்த்ரிதவந்த: |
34 Men der rejste sig i Raadet en Farisæer ved Navn Gamaliel, en Lovlærer, højt agtet af hele Folket, og han bød, at de skulde lade Mændene træde lidt udenfor.
ஏதஸ்மிந்நேவ ஸமயே தத்ஸபா⁴ஸ்தா²நாம்’ ஸர்வ்வலோகாநாம்’ மத்⁴யே ஸுக்²யாதோ க³மிலீயேல்நாமக ஏகோ ஜநோ வ்யவஸ்தா²பக: பி²ரூஸி²லோக உத்தா²ய ப்ரேரிதாந் க்ஷணார்த²ம்’ ஸ்தா²நாந்தரம்’ க³ந்தும் ஆதி³ஸ்²ய கதி²தவாந்,
35 Og han sagde til dem: „I israelitiske Mænd! ser eder vel for, hvad I gøre med disse Mennesker.
ஹே இஸ்ராயேல்வம்’ஸீ²யா: ஸர்வ்வே யூயம் ஏதாந் மாநுஷாந் ப்ரதி யத் கர்த்தும் உத்³யதாஸ்தஸ்மிந் ஸாவதா⁴நா ப⁴வத|
36 Thi for nogen Tid siden fremstod Theudas, som udgav sig selv for at være noget, og et Antal af omtrent fire Hundrede Mænd sluttede sig til ham; han blev slaaet ihjel, og alle de, som adløde ham, adsplittedes og bleve til intet.
இத: பூர்வ்வம்’ தூ²தா³நாமைகோ ஜந உபஸ்தா²ய ஸ்வம்’ கமபி மஹாபுருஷம் அவத³த், தத: ப்ராயேண சது: ஸ²தலோகாஸ்தஸ்ய மதக்³ராஹிணோப⁴வந் பஸ்²சாத் ஸ ஹதோப⁴வத் தஸ்யாஜ்ஞாக்³ராஹிணோ யாவந்தோ லோகாஸ்தே ஸர்வ்வே விர்கீர்ணா: ஸந்தோ (அ)க்ரு’தகார்ய்யா அப⁴வந்|
37 Efter ham fremstod Judas Galilæeren i Skatteindskrivningens Dage og fik en Flok Mennesker til at følge sig. Ogsaa han omkom, og alle de, som adløde ham, bleve adspredte.
தஸ்மாஜ்ஜநாத் பரம்’ நாமலேக²நஸமயே கா³லீலீயயிஹூதா³நாமைகோ ஜந உபஸ்தா²ய ப³ஹூல்லோகாந் ஸ்வமதம்’ க்³ராஹீதவாந் தத: ஸோபி வ்யநஸ்²யத் தஸ்யாஜ்ஞாக்³ராஹிணோ யாவந்தோ லோகா ஆஸந் தே ஸர்வ்வே விகீர்ணா அப⁴வந்|
38 Og nu siger jeg eder: Holder eder fra disse Mennesker, og lader dem fare; thi dersom dette Raad eller dette Værk er af Mennesker, bliver det til intet;
அது⁴நா வதா³மி, யூயம் ஏதாந் மநுஷ்யாந் ப்ரதி கிமபி ந க்ரு’த்வா க்ஷாந்தா ப⁴வத, யத ஏஷ ஸங்கல்ப ஏதத் கர்ம்ம ச யதி³ மநுஷ்யாத³ப⁴வத் தர்ஹி விப²லம்’ ப⁴விஷ்யதி|
39 men er det af Gud, kunne I ikke gøre dem til intet. Lader eder dog ikke findes som de, der endog ville stride imod Gud!”
யதீ³ஸ்²வராத³ப⁴வத் தர்ஹி யூயம்’ தஸ்யாந்யதா² கர்த்தும்’ ந ஸ²க்ஷ்யத², வரம் ஈஸ்²வரரோத⁴கா ப⁴விஷ்யத²|
40 Og de adløde ham; og de kaldte Apostlene frem og lode dem piske og forbøde dem at tale i Jesu Navn og løslode dem.
ததா³ தஸ்ய மந்த்ரணாம்’ ஸ்வீக்ரு’த்ய தே ப்ரேரிதாந் ஆஹூய ப்ரஹ்ரு’த்ய யீஸோ² ர்நாம்நா காமபி கதா²ம்’ கத²யிதும்’ நிஷித்⁴ய வ்யஸர்ஜந்|
41 Saa gik de da glade bort fra Raadets Aasyn, fordi de vare blevne agtede værdige til at vanæres for hans Navns Skyld.
கிந்து தஸ்ய நாமார்த²ம்’ வயம்’ லஜ்ஜாபோ⁴க³ஸ்ய யோக்³யத்வேந க³ணிதா இத்யத்ர தே ஸாநந்தா³: ஸந்த: ஸபா⁴ஸ்தா²நாம்’ ஸாக்ஷாத்³ அக³ச்ச²ந்|
42 Og de holdt ikke op med hver Dag at lære i Helligdommen og i Husene og at forkynde Evangeliet om Kristus Jesus.
தத: பரம்’ ப்ரதிதி³நம்’ மந்தி³ரே க்³ரு’ஹே க்³ரு’ஹே சாவிஸ்²ராமம் உபதி³ஸ்²ய யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரிதவந்த: |
