Apostelenes gerninger 4
1 Men medens de talte til Folket, kom Præsterne og Høvedsmanden for Helligdommen og Saddukæerne over dem,
ยสฺมินฺ สมเย ปิตรโยหเนา โลกานฺ อุปทิศตสฺตสฺมินฺ สมเย ยาชกา มนฺทิรสฺย เสนาปตย: สิทูกีคณศฺจ
2 da de harmedes over, at de lærte Folket og i Jesus forkyndte Opstandelsen fra de døde.
ตโยรฺ อุปเทศกรเณ ขฺรีษฺฏโสฺยตฺถานมฺ อุปลกฺษฺย สรฺเวฺวษำ มฺฤตานามฺ อุตฺถานปฺรสฺตาเว จ วฺยคฺรา: สนฺตสฺตาวุปาคมนฺฯ
3 Og de lagde Haand paa dem og satte dem i Forvaring til den følgende Dag; thi det var allerede Aften.
เตา ธฺฤตฺวา ทินาวสานการณาตฺ ปรทินปรฺยฺยนนฺตํ รุทฺธฺวา สฺถาปิตวนฺต: ฯ
4 Men mange af dem, som havde hørt Ordet, troede, og Tallet paa Mændene blev omtrent fem Tusinde.
ตถาปิ เย โลกาสฺตโยรุปเทศมฺ อศฺฤณฺวนฺ เตษำ ปฺราเยณ ปญฺจสหสฺราณิ ชนา วฺยศฺวสนฺฯ
5 Men det skete Dagen derefter, at deres Raadsherrer og Ældste og skriftkloge forsamlede sig i Jerusalem,
ปเร'หนิ อธิปตย: ปฺราจีนา อธฺยาปกาศฺจ หานนนามา มหายาชก:
6 ligesaa Ypperstepræsten Annas og Kajfas og Johannes og Alexander og alle, som vare af ypperstepræstelig Slægt.
กิยผา โยหนฺ สิกนฺทร อิตฺยาทโย มหายาชกสฺย ชฺญาตย: สรฺเวฺว ยิรูศาลมฺนคเร มิลิตา: ฯ
7 Og de stillede dem midt iblandt sig og spurgte: „Af hvad Magt eller i hvilket Navn have I gjort dette?‟
อนนฺตรํ เปฺรริเตา มเธฺย สฺถาปยิตฺวาปฺฤจฺฉนฺ ยุวำ กยา ศกฺตยา วา เกน นามฺนา กรฺมฺมาเณฺยตานิ กุรุถ: ?
8 Da sagde Peter, fyldt med den Helligaand, til dem: „I Folkets Raadsherrer og Ældste!
ตทา ปิตร: ปวิเตฺรณาตฺมนา ปริปูรฺณ: สนฺ ปฺรตฺยวาทีตฺ, เห โลกานามฺ อธิปติคณ เห อิสฺราเยลียปฺราจีนา: ,
9 Naar vi i Dag forhøres angaaende en Velgerning imod en vanfør Mand, om hvorved han er bleven helbredet,
เอตสฺย ทุรฺพฺพลมานุษสฺย หิตํ ยตฺ กรฺมฺมากฺริยต, อรฺถาตฺ, ส เยน ปฺรกาเรณ สฺวโสฺถภวตฺ ตจฺเจทฺ อทฺยาวำ ปฺฤจฺฉถ,
10 da skal det være eder alle og hele Israels Folk vitterligt, at ved Jesu Kristi Nazaræerens Navn, hvem I have korsfæstet, hvem Gud har oprejst fra de døde, ved dette Navn er det, at denne staar rask her for eders Øjne.
ตรฺหิ สรฺวฺว อิสฺราเยลียโลกา ยูยํ ชานีต นาสรตีโย โย ยีศุขฺรีษฺฏ: กฺรุเศ ยุษฺมาภิรวิธฺยต ยศฺเจศฺวเรณ ศฺมศานาทฺ อุตฺถาปิต: , ตสฺย นามฺนา ชโนยํ สฺวสฺถ: สนฺ ยุษฺมากํ สมฺมุเข โปฺรตฺติษฺฐติฯ
11 Han er den Sten, som blev agtet for intet af eder, I Bygningsmænd, men som er bleven til en Hovedhjørnesten.
นิเจตฺฤภิ รฺยุษฺมาภิรยํ ย: ปฺรสฺตโร'วชฺญาโต'ภวตฺ ส ปฺรธานโกณสฺย ปฺรสฺตโร'ภวตฺฯ
12 Og der er ikke Frelse i nogen anden; thi der er ikke noget andet Navn under Himmelen, givet iblandt Mennesker, ved hvilket vi skulle blive frelste.‟
ตทฺภินฺนาทปราตฺ กสฺมาทปิ ปริตฺราณํ ภวิตุํ น ศกฺโนติ, เยน ตฺราณํ ปฺราเปฺยต ภูมณฺฑลสฺยโลกานำ มเธฺย ตาทฺฤศํ กิมปิ นาม นาสฺติฯ
13 Men da de saa Peters og Johannes's Frimodighed og kunde mærke, at de vare ulærde Mænd og Lægfolk, forundrede de sig, og de kendte dem, at de havde været med Jesus.
ตทา ปิตรโยหโนเรตาทฺฤศีมฺ อกฺเษภตำ ทฺฤษฺฏฺวา ตาววิทฺวำเสา นีจโลกาวิติ พุทฺธฺวา อาศฺจรฺยฺยมฺ อมนฺยนฺต เตา จ ยีโศ: สงฺคิเนา ชาตาวิติ ชฺญาตุมฺ อศกฺนุวนฺฯ
14 Og da de saa Manden, som var helbredet, staa hos dem, havde de intet at sige derimod.
กินฺตุ ตาภฺยำ สารฺทฺธํ ตํ สฺวสฺถมานุษํ ติษฺฐนฺตํ ทฺฤษฺฏฺวา เต กามปฺยปรามฺ อาปตฺตึ กรฺตฺตํ นาศกฺนุนฺฯ
15 Men de bøde dem at træde ud fra Raadet og raadførte sig med hverandre og sagde:
ตทา เต สภาต: สฺถานานฺตรํ คนฺตุํ ตานฺ อาชฺญาปฺย สฺวยํ ปรสฺปรมฺ อิติ มนฺตฺรณามกุรฺวฺวนฺ
16 „Hvad skulle vi gøre med disse Mennesker? thi at et vitterligt Tegn er sket ved dem, det er aabenbart for alle dem, som bo i Jerusalem, og vi kunne ikke nægte det.
เตา มานเวา ปฺรติ กึ กรฺตฺตวฺยํ? ตาเวกํ ปฺรสิทฺธมฺ อาศฺจรฺยฺยํ กรฺมฺม กฺฤตวนฺเตา ตทฺ ยิรูศาลมฺนิวาสินำ สรฺเวฺวษำ โลกานำ สมีเป ปฺรากาศต ตจฺจ วยมปโหฺนตุํ น ศกฺนุม: ฯ
17 Men for at det ikke skal komme videre ud iblandt Folket, da lader os true dem til ikke mere at tale til noget Menneske i dette Navn.‟
กินฺตุ โลกานำ มธฺยมฺ เอตทฺ ยถา น วฺยาปฺโนติ ตทรฺถํ เตา ภยํ ปฺรทรฺศฺย เตน นามฺนา กมปิ มนุษฺยํ โนปทิศตมฺ อิติ ทฺฤฒํ นิเษธาม: ฯ
18 Og de kaldte dem ind og forbøde dem aldeles at tale eller lære i Jesu Navn.
ตตเสฺต เปฺรริตาวาหูย เอตทาชฺญาปยนฺ อิต: ปรํ ยีโศ รฺนามฺนา กทาปิ กามปิ กถำ มา กถยตํ กิมปิ โนปทิศญฺจฯ
19 Men Peter og Johannes svarede og sagde til dem: „Dømmer selv, om det er ret for Gud at lyde eder mere end Gud.
ตต: ปิตรโยหเนา ปฺรตฺยวทตามฺ อีศฺวรสฺยาชฺญาคฺรหณํ วา ยุษฺมากมฺ อาชฺญาคฺรหณมฺ เอตโย รฺมเธฺย อีศฺวรสฺย โคจเร กึ วิหิตํ? ยูยํ ตสฺย วิเวจนำ กุรุตฯ
20 Thi vi kunne ikke lade være at tale om det, som vi have set og hørt.‟
วยํ ยทฺ อปศฺยาม ยทศฺฤณุม จ ตนฺน ปฺรจารยิษฺยาม เอตตฺ กทาปิ ภวิตุํ น ศกฺโนติฯ
21 Men de truede dem end mere og løslode dem, da de ikke kunde udfinde, hvorledes de skulde straffe dem, for Folkets Skyld; thi alle priste Gud for det, som var sket.
ยทฆฏต ตทฺ ทฺฤษฺฏา สรฺเวฺว โลกา อีศฺวรสฺย คุณานฺ อนฺววทนฺ ตสฺมาตฺ โลกภยาตฺ เตา ทณฺฑยิตุํ กมปฺยุปายํ น ปฺราปฺย เต ปุนรปิ ตรฺชยิตฺวา ตาวตฺยชนฺฯ
22 Thi den Mand, paa hvem dette Helbredelsestegn var sket, var mere end fyrretyve Aar gammel.
ยสฺย มานุษไสฺยตตฺ สฺวาสฺถฺยกรณมฺ อาศฺจรฺยฺยํ กรฺมฺมากฺริยต ตสฺย วยศฺจตฺวารึศทฺวตฺสรา วฺยตีตา: ฯ
23 Da de nu vare løsladte, kom de til deres egne og fortalte dem alt, hvad Ypperstepræsterne og de Ældste havde sagt til dem.
ตต: ปรํ เตา วิสฺฤษฺเฏา สนฺเตา สฺวสงฺคินำ สนฺนิธึ คตฺวา ปฺรธานยาชไก: ปฺราจีนโลไกศฺจ โปฺรกฺตา: สรฺวฺวา: กถา ชฺญาปิตวนฺเตาฯ
24 Men da de hørte dette, opløftede de endrægtigt Røsten til Gud og sagde: „Herre, du, som har gjort Himmelen og Jorden og Havet og alle Ting, som ere i dem,
ตจฺฉฺรุตฺวา สรฺวฺว เอกจิตฺตีภูย อีศฺวรมุทฺทิศฺย โปฺรจฺไจเรตตฺ ปฺรารฺถยนฺต, เห ปฺรโภ คคณปฺฤถิวีปโยธีนำ เตษุ จ ยทฺยทฺ อาเสฺต เตษำ สฺรษฺเฏศฺวรสฺตฺวํฯ
25 du, som har sagt ved din Tjener Davids Mund: „Hvorfor fnyste Hedninger, og Folkeslag oplagde forfængelige Raad?
ตฺวํ นิชเสวเกน ทายูทา วากฺยมิทมฺ อุวจิถ, มนุษฺยา อนฺยเทศียา: กุรฺวฺวนฺติ กลหํ กุต: ฯ โลกา: สรฺเวฺว กิมรฺถํ วา จินฺตำ กุรฺวฺวนฺติ นิษฺผลำฯ
26 Jordens Konger rejste sig, og Fyrsterne samlede sig til Hobe imod Herren og imod hans Salvede.‟
ปรเมศสฺย เตไนวาภิษิกฺตสฺย ชนสฺย จฯ วิรุทฺธมภิติษฺฐนฺติ ปฺฤถิวฺยา: ปตย: กุต: ๚
27 Ja, de have i Sandhed forsamlet sig i denne Stad imod din hellige Tjener Jesus, hvem du har salvet, baade Herodes og Pontius Pilatus tillige med Hedningerne og Israels Folkestammer
ผลตสฺตว หเสฺตน มนฺตฺรณยา จ ปูรฺวฺว ยทฺยตฺ สฺถิรีกฺฤตํ ตทฺ ยถา สิทฺธํ ภวติ ตทรฺถํ ตฺวํ ยมฺ อถิษิกฺตวานฺ ส เอว ปวิโตฺร ยีศุสฺตสฺย ปฺราติกูเลฺยน เหโรทฺ ปนฺตียปีลาโต
28 for at gøre det, som din Haand og dit Raad forud havde bestemt skulde ske.
'นฺยเทศียโลกา อิสฺราเยโลฺลกาศฺจ สรฺวฺว เอเต สภายามฺ อติษฺฐนฺฯ
29 Og nu, Herre! se til deres Trusler, og giv dine Tjenere at tale dit Ord med al Frimodighed,
เห ปรเมศฺวร อธุนา เตษำ ตรฺชนํ ครฺชนญฺจ ศฺฤณุ;
30 idet du udrækker din Haand til Helbredelse, og der sker Tegn og Undere ved din hellige Tjeners Jesu Navn.‟
ตถา สฺวาสฺถฺยกรณกรฺมฺมณา ตว พาหุพลปฺรกาศปูรฺวฺวกํ ตว เสวกานฺ นิรฺภเยน ตว วากฺยํ ปฺรจารยิตุํ ตว ปวิตฺรปุตฺรสฺย ยีโศ รฺนามฺนา อาศฺจรฺยฺยาณฺยสมฺภวานิ จ กรฺมฺมาณิ กรฺตฺตุญฺจาชฺญาปยฯ
31 Og da de havde bedet, rystedes Stedet, hvor de vare forsamlede; og de bleve alle fyldte med den Helligaand, og de talte Guds Ord med Frimodighed.
อิตฺถํ ปฺรารฺถนยา ยตฺร สฺถาเน เต สภายามฺ อาสนฺ ตตฺ สฺถานํ ปฺรากมฺปต; ตต: สรฺเวฺว ปวิเตฺรณาตฺมนา ปริปูรฺณา: สนฺต อีศฺวรสฺย กถามฺ อกฺโษเภณ ปฺราจารยนฺฯ
32 Men de troendes Mængde havde eet Hjerte og een Sjæl; og end ikke een kaldte noget af det, han ejede, sit eget; men de havde alle Ting fælles.
อปรญฺจ ปฺรตฺยยการิโลกสมูหา เอกมนส เอกจิตฺตีภูย สฺถิตา: ฯ เตษำ เกปิ นิชสมฺปตฺตึ สฺวียำ นาชานนฺ กินฺตุ เตษำ สรฺวฺวา: สมฺปตฺตฺย: สาธารเณฺยน สฺถิตา: ฯ
33 Og med stor Kraft aflagde Apostlene Vidnesbyrdet om den Herres Jesu Opstandelse, og der var stor Naade over dem alle.
อนฺยจฺจ เปฺรริตา มหาศกฺติปฺรกาศปูรฺวฺวกํ ปฺรโภ รฺยีโศรุตฺถาเน สากฺษฺยมฺ อททุ: , เตษุ สรฺเวฺวษุ มหานุคฺรโห'ภวจฺจฯ
34 Thi der var end ikke nogen trængende iblandt dem; thi alle de, som vare Ejere af Jordstykker eller Huse, solgte dem og bragte Salgssummerne
เตษำ มเธฺย กสฺยาปิ ทฺรวฺยนฺยูนตา นาภวทฺ ยตเสฺตษำ คฺฤหภูมฺยาทฺยา ยา: สมฺปตฺตย อาสนฺ ตา วิกฺรีย
35 og lagde dem for Apostlenes Fødder; men der blev uddelt til enhver, efter hvad han havde Trang til.
ตนฺมูลฺยมานีย เปฺรริตานำ จรเณษุ ไต: สฺถาปิตํ; ตต: ปฺรเตฺยกศ: ปฺรโยชนานุสาเรณ ทตฺตมภวตฺฯ
36 Og Josef, som af Apostlene fik Tilnavnet Barnabas, (det er udlagt: Trøstens Søn), en Levit, født paa Kypern,
วิเศษต: กุโปฺรปทฺวีปีโย โยสินามโก เลวิวํศชาต เอโก ชโน ภูมฺยธิการี, ยํ เปฺรริตา พรฺณพฺพา อรฺถาตฺ สานฺตฺวนาทายก อิตฺยุกฺตฺวา สมาหูยนฺ,
37 som ejede en Jordlod, solgte den og bragte Pengene og lagde dem for Apostlenes Fødder.
ส ชโน นิชภูมึ วิกฺรีย ตนฺมูลฺยมานีย เปฺรริตานำ จรเณษุ สฺถาปิตวานฺฯ
