Apostelenes gerninger 3
1 Men Peter og Johannes gik op i Helligdommen ved Bedetimen, den niende Time.
த்ரு’தீயயாமவேலாயாம்’ ஸத்யாம்’ ப்ரார்த²நாயா: ஸமயே பிதரயோஹநௌ ஸம்பூ⁴ய மந்தி³ரம்’ க³ச்ச²த: |
2 Og en Mand, som var lam fra Moders Liv af, blev baaren frem; ham satte de daglig ved den Dør til Helligdommen, som kaldtes den skønne, for at han kunde bede dem, som gik ind i Helligdommen, om Almisse.
தஸ்மிந்நேவ ஸமயே மந்தி³ரப்ரவேஸ²காநாம்’ ஸமீபே பி⁴க்ஷாரணார்த²ம்’ யம்’ ஜந்மக²ஞ்ஜமாநுஷம்’ லோகா மந்தி³ரஸ்ய ஸுந்த³ரநாம்நி த்³வாரே ப்ரதிதி³நம் அஸ்தா²பயந் தம்’ வஹந்தஸ்தத்³வாரம்’ ஆநயந்|
3 Da han saa Peter og Johannes, idet de vilde gaa ind i Helligdommen, bad han om at faa en Almisse.
ததா³ பிதரயோஹநௌ மந்திரம்’ ப்ரவேஷ்டும் உத்³யதௌ விலோக்ய ஸ க²ஞ்ஜஸ்தௌ கிஞ்சித்³ பி⁴க்ஷிதவாந்|
4 Da saa Peter tillige med Johannes fast paa ham og sagde: „Se paa os!‟
தஸ்மாத்³ யோஹநா ஸஹித: பிதரஸ்தம் அநந்யத்³ரு’ஷ்ட்யா நிரீக்ஷ்ய ப்ரோக்தவாந் ஆவாம்’ ப்ரதி த்³ரு’ஷ்டிம்’ குரு|
5 Og han gav Agt paa dem, efterdi han ventede at faa noget af dem.
தத: ஸ கிஞ்சித் ப்ராப்த்யாஸ²யா தௌ ப்ரதி த்³ரு’ஷ்டிம்’ க்ரு’தவாந்|
6 Men Peter sagde: „Sølv og Guld ejer jeg ikke, men hvad jeg har, det giver jeg dig: I Jesu Kristi Nazaræerens Navn staa op og gaa!‟
ததா³ பிதரோ க³தி³தவாந் மம நிகடே ஸ்வர்ணரூப்யாதி³ கிமபி நாஸ்தி கிந்து யதா³ஸ்தே தத்³ த³தா³மி நாஸரதீயஸ்ய யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய நாம்நா த்வமுத்தா²ய க³மநாக³மநே குரு|
7 Og han greb ham ved den højre Haand og rejste ham op.
தத: பரம்’ ஸ தஸ்ய த³க்ஷிணகரம்’ த்⁴ரு’த்வா தம் உத³தோலயத்; தேந தத்க்ஷணாத் தஸ்ய ஜநஸ்ய பாத³கு³ல்ப²யோ: ஸப³லத்வாத் ஸ உல்லம்ப்²ய ப்ரோத்தா²ய க³மநாக³மநே (அ)கரோத்|
8 Men straks bleve hans Ben og Ankler stærke, og han sprang op og stod og gik omkring og gik med dem ind i Helligdommen, hvor han gik omkring og sprang og lovede Gud.
ததோ க³மநாக³மநே குர்வ்வந் உல்லம்ப²ந் ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வத³ந் தாப்⁴யாம்’ ஸார்த்³த⁴ம்’ மந்தி³ரம்’ ப்ராவிஸ²த்|
9 Og hele Folket saa ham gaa omkring og love Gud.
தத: ஸர்வ்வே லோகாஸ்தம்’ க³மநாக³மநே குர்வ்வந்தம் ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வத³ந்தஞ்ச விலோக்ய
10 Og de kendte ham som den, der havde siddet ved den skønne Port til Helligdommen for at faa Almisse; og de bleve fulde af Rædsel og Forfærdelse over det, som var timedes ham.
மந்தி³ரஸ்ய ஸுந்த³ரே த்³வாரே ய உபவிஸ்²ய பி⁴க்ஷிதவாந் ஸஏவாயம் இதி ஜ்ஞாத்வா தம்’ ப்ரதி தயா க⁴டநயா சமத்க்ரு’தா விஸ்மயாபந்நாஸ்²சாப⁴வந்|
11 Medens han nu holdt fast ved Peter og Johannes, løb alt Folket rædselsslaget sammen om dem i den Søjlegang, som kaldes Salomons.
ய: க²ஞ்ஜ: ஸ்வஸ்தோ²ப⁴வத் தேந பிதரயோஹநோ: கரயோர்த்⁴டதயோ: ஸதோ: ஸர்வ்வே லோகா ஸந்நிதி⁴ம் ஆக³ச்ச²ந்|
12 Men da Peter saa det, talte han til Folket: „I israelitiske Mænd! Hvorfor undre I eder over dette? eller hvorfor stirre I paa os, som om vi af egen Magt eller Gudfrygtighed havde gjort, at han kan gaa?
தத்³ த்³ரு’ஷ்ட்வா பிதரஸ்தேப்⁴யோ(அ)கத²யத், ஹே இஸ்ராயேலீயலோகா யூயம்’ குதோ (அ)நேநாஸ்²சர்ய்யம்’ மந்யத்⁴வே? ஆவாம்’ நிஜஸ²க்த்யா யத்³வா நிஜபுண்யேந க²ஞ்ஜமநுஷ்யமேநம்’ க³மிதவந்தாவிதி சிந்தயித்வா ஆவாம்’ ப்ரதி குதோ(அ)நந்யத்³ரு’ஷ்டிம்’ குருத²?
13 Abrahams og Isaks og Jakobs Gud, vore Fædres Gud, har herliggjort sin Tjener Jesus, hvem I prisgave og fornægtede for Pilatus, da han dømte, at han skulde løslades.
யம்’ யீஸு²ம்’ யூயம்’ பரகரேஷு ஸமார்பயத ததோ யம்’ பீலாதோ மோசயிதும் ஏச்ச²த் ததா²பி யூயம்’ தஸ்ய ஸாக்ஷாந் நாங்கீ³க்ரு’தவந்த இப்³ராஹீம இஸ்ஹாகோ யாகூப³ஸ்²சேஸ்²வரோ(அ)ர்தா²த்³ அஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷாணாம் ஈஸ்²வர: ஸ்வபுத்ரஸ்ய தஸ்ய யீஸோ² ர்மஹிமாநம்’ ப்ராகாஸ²யத்|
14 Men I fornægtede den hellige og retfærdige og bade om, at en Morder maatte skænkes eder.
கிந்து யூயம்’ தம்’ பவித்ரம்’ தா⁴ர்ம்மிகம்’ புமாம்’ஸம்’ நாங்கீ³க்ரு’த்ய ஹத்யாகாரிணமேகம்’ ஸ்வேப்⁴யோ தா³தும் அயாசத்⁴வம்’|
15 Men Livets Fyrste sloge I ihjel, hvem Gud oprejste fra de døde, hvorom vi ere Vidner.
பஸ்²சாத் தம்’ ஜீவநஸ்யாதி⁴பதிம் அஹத கிந்த்வீஸ்²வர: ஸ்²மஸா²நாத் தம் உத³ஸ்தா²பயத தத்ர வயம்’ ஸாக்ஷிண ஆஸ்மஹே|
16 Og i Troen paa hans Navn har hans Navn styrket denne, hvem I se og kende, og Troen, som virkedes ved ham, har givet denne hans Førlighed i Paasyn af eder alle.
இமம்’ யம்’ மாநுஷம்’ யூயம்’ பஸ்²யத² பரிசிநுத² ச ஸ தஸ்ய நாம்நி விஸ்²வாஸகரணாத் சலநஸ²க்திம்’ லப்³த⁴வாந் தஸ்மிந் தஸ்ய யோ விஸ்²வாஸ: ஸ தம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸாக்ஷாத் ஸம்பூர்ணரூபேண ஸ்வஸ்த²ம் அகார்ஷீத்|
17 Og nu, Brødre! jeg ved, at I handlede i Uvidenhed, ligesom ogsaa eders Raadsherrer.
ஹே ப்⁴ராதரோ யூயம்’ யுஷ்மாகம் அதி⁴பதயஸ்²ச அஜ்ஞாத்வா கர்ம்மாண்யேதாநி க்ரு’தவந்த இதா³நீம்’ மமைஷ போ³தோ⁴ ஜாயதே|
18 Men Gud har saaledes fuldbyrdet, hvad han forud forkyndte ved alle Profeternes Mund, at hans Salvede skulde lide.
கிந்த்வீஸ்²வர: க்²ரீஷ்டஸ்ய து³: க²போ⁴கே³ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ முகே²ப்⁴யோ யாம்’ யாம்’ கதா²ம்’ பூர்வ்வமகத²யத் தா: கதா² இத்த²ம்’ ஸித்³தா⁴ அகரோத்|
19 Derfor fatter et andet Sind og vender om, for at eders Synder maa blive udslettede, for at Vederkvægelsens Tider maa komme fra Herrens Aasyn,
அத: ஸ்வேஷாம்’ பாபமோசநார்த²ம்’ கே²த³ம்’ க்ரு’த்வா மநாம்’ஸி பரிவர்த்தயத்⁴வம்’, தஸ்மாத்³ ஈஸ்²வராத் ஸாந்த்வநாப்ராப்தே: ஸமய உபஸ்தா²ஸ்யதி;
20 og han maa sende den for eder bestemte Kristus, Jesus,
புநஸ்²ச பூர்வ்வகாலம் ஆரப்⁴ய ப்ரசாரிதோ யோ யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்தம் ஈஸ்²வரோ யுஷ்மாந் ப்ரதி ப்ரேஷயிஷ்யதி|
21 hvem Himmelen skal modtage indtil alle Tings Genoprettelses Tider, hvorom Gud har talt ved sine hellige Profeters Mund fra de ældste Dage. (aiōn g165)
கிந்து ஜக³த: ஸ்ரு’ஷ்டிமாரப்⁴ய ஈஸ்²வரோ நிஜபவித்ரப⁴விஷ்யத்³வாதி³க³ணோந யதா² கதி²தவாந் தத³நுஸாரேண ஸர்வ்வேஷாம்’ கார்ய்யாணாம்’ ஸித்³தி⁴பர்ய்யந்தம்’ தேந ஸ்வர்கே³ வாஸ: கர்த்தவ்ய: | (aiōn g165)
22 Moses sagde: „En Profet skal Herren eders Gud oprejse eder af eders Brødre ligesom mig; ham skulle I høre i alt, hvad han end vil tale til eder.
யுஷ்மாகம்’ ப்ரபு⁴: பரமேஸ்²வரோ யுஷ்மாகம்’ ப்⁴ராத்ரு’க³ணமத்⁴யாத் மத்ஸத்³ரு’ஸ²ம்’ ப⁴விஷ்யத்³வக்தாரம் உத்பாத³யிஷ்யதி, தத: ஸ யத் கிஞ்சித் கத²யிஷ்யதி தத்ர யூயம்’ மநாம்’ஸி நித⁴த்³த்⁴வம்’|
23 Men det skal ske, hver Sjæl, som ikke hører den Profet, skal udryddes af Folket.‟
கிந்து ய: கஸ்²சித் ப்ராணீ தஸ்ய ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந: கதா²ம்’ ந க்³ரஹீஷ்யதி ஸ நிஜலோகாநாம்’ மத்⁴யாத்³ உச்சே²த்ஸ்யதே," இமாம்’ கதா²ம் அஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷேப்⁴ய: கேவலோ மூஸா: கத²யாமாஸ இதி நஹி,
24 Men ogsaa alle Profeterne, fra Samuel af og derefter, saa mange som talte, have ogsaa forkyndt disse Dage.
ஸி²மூயேல்ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நம் ஆரப்⁴ய யாவந்தோ ப⁴விஷ்யத்³வாக்யம் அகத²யந் தே ஸர்வ்வஏவ ஸமயஸ்யைதஸ்ய கதா²ம் அகத²யந்|
25 I ere Profeternes Sønner og Sønner af den Pagt, som Gud sluttede med vore Fædre, da han sagde til Abraham: „Og i din Sæd skulle alle Jordens Slægter velsignes.‟
யூயமபி தேஷாம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ ஸந்தாநா: , "தவ வம்’ஸோ²த்³ப⁴வபும்’ஸா ஸர்வ்வதே³ஸீ²யா லோகா ஆஸி²ஷம்’ ப்ராப்தா ப⁴விஷ்யந்தி", இப்³ராஹீமே கதா²மேதாம்’ கத²யித்வா ஈஸ்²வரோஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷை: ஸார்த்³த⁴ம்’ யம்’ நியமம்’ ஸ்தி²ரீக்ரு’தவாந் தஸ்ய நியமஸ்யாதி⁴காரிணோபி யூயம்’ ப⁴வத²|
26 For eder først har Gud oprejst sin Tjener og sendt ham for at velsigne eder, naar enhver af eder vender om fra sin Ondskab.‟
அத ஈஸ்²வரோ நிஜபுத்ரம்’ யீஸு²ம் உத்தா²ப்ய யுஷ்மாகம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸ்வஸ்வபாபாத் பராவர்த்த்ய யுஷ்மப்⁴யம் ஆஸி²ஷம்’ தா³தும்’ ப்ரத²மதஸ்தம்’ யுஷ்மாகம்’ நிகடம்’ ப்ரேஷிதவாந்|
