Apostelenes gerninger 12
1 Paa den Tid lagde Kong Herodes Haand paa nogle af Menigheden for at mishandle dem,
ତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ ହେରୋଦ୍ରାଜୋ ମଣ୍ଡଲ୍ୟାଃ କିଯଜ୍ଜନେଭ୍ୟୋ ଦୁଃଖଂ ଦାତୁଂ ପ୍ରାରଭତ୍|
2 og Jakob, Johannes's Broder, lod han henrette med Sværd.
ୱିଶେଷତୋ ଯୋହନଃ ସୋଦରଂ ଯାକୂବଂ କରୱାଲାଘାତେନ୍ ହତୱାନ୍|
3 Og da han saa, at det behagede Jøderne, gik han videre og lod ogsaa Peter gribe. Det var de usyrede Brøds Dage.
ତସ୍ମାଦ୍ ଯିହୂଦୀଯାଃ ସନ୍ତୁଷ୍ଟା ଅଭୱନ୍ ଇତି ୱିଜ୍ଞାଯ ସ ପିତରମପି ଧର୍ତ୍ତୁଂ ଗତୱାନ୍|
4 Og da han havde grebet ham, satte han ham i Fængsel og overgav ham til at bevogtes af fire Vagtskifter, hvert paa fire Stridsmænd, da han efter Paasken vilde føre ham frem for Folket.
ତଦା କିଣ୍ୱଶୂନ୍ୟପୂପୋତ୍ସୱସମଯ ଉପାତିଷ୍ଟତ୍; ଅତ ଉତ୍ସୱେ ଗତେ ସତି ଲୋକାନାଂ ସମକ୍ଷଂ ତଂ ବହିରାନେଯ୍ୟାମୀତି ମନସି ସ୍ଥିରୀକୃତ୍ୟ ସ ତଂ ଧାରଯିତ୍ୱା ରକ୍ଷ୍ଣାର୍ଥମ୍ ଯେଷାମ୍ ଏକୈକସଂଘେ ଚତ୍ୱାରୋ ଜନାଃ ସନ୍ତି ତେଷାଂ ଚତୁର୍ଣାଂ ରକ୍ଷକସଂଘାନାଂ ସମୀପେ ତଂ ସମର୍ପ୍ୟ କାରାଯାଂ ସ୍ଥାପିତୱାନ୍|
5 Saa blev da Peter bevogtet i Fængselet; men der blev af Menigheden holdt inderlig Bøn til Gud for ham.
କିନ୍ତୁଂ ପିତରସ୍ୟ କାରାସ୍ଥିତିକାରଣାତ୍ ମଣ୍ଡଲ୍ୟା ଲୋକା ଅୱିଶ୍ରାମମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସମୀପେ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତ|
6 Men da Herodes vilde til at føre ham frem, sov Peter den Nat imellem to Stridsmænd, bunden med to Lænker, og Vagter foran Døren bevogtede Fængselet.
ଅନନ୍ତରଂ ହେରୋଦି ତଂ ବହିରାନାଯିତୁଂ ଉଦ୍ୟତେ ସତି ତସ୍ୟାଂ ରାତ୍ରୌ ପିତରୋ ରକ୍ଷକଦ୍ୱଯମଧ୍ୟସ୍ଥାନେ ଶୃଙ୍ଖଲଦ୍ୱଯେନ ବଦ୍ଧ୍ୱଃ ସନ୍ ନିଦ୍ରିତ ଆସୀତ୍, ଦୌୱାରିକାଶ୍ଚ କାରାଯାଃ ସମ୍ମୁଖେ ତିଷ୍ଠନତୋ ଦ୍ୱାରମ୍ ଅରକ୍ଷିଷୁଃ|
7 Og se, en Herrens Engel stod der, og et Lys straalede i Fangerummet, og han slog Peter i Siden og vækkede ham og sagde: „Staa op i Hast!‟ og Lænkerne faldt ham af Hænderne.
ଏତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦୂତେ ସମୁପସ୍ଥିତେ କାରା ଦୀପ୍ତିମତୀ ଜାତା; ତତଃ ସ ଦୂତଃ ପିତରସ୍ୟ କୁକ୍ଷାୱାୱାତଂ କୃତ୍ୱା ତଂ ଜାଗରଯିତ୍ୱା ଭାଷିତୱାନ୍ ତୂର୍ଣମୁତ୍ତିଷ୍ଠ; ତତସ୍ତସ୍ୟ ହସ୍ତସ୍ଥଶୃଙ୍ଖଲଦ୍ୱଯଂ ଗଲତ୍ ପତିତଂ|
8 Og Engelen sagde til ham: „Bind op om dig, og bind dine Sandaler paa!‟ Og han gjorde saa. Og han siger til ham: „Kast din Kappe om dig, og følg mig!‟
ସ ଦୂତସ୍ତମୱଦତ୍, ବଦ୍ଧକଟିଃ ସନ୍ ପାଦଯୋଃ ପାଦୁକେ ଅର୍ପଯ; ତେନ ତଥା କୃତେ ସତି ଦୂତସ୍ତମ୍ ଉକ୍ତୱାନ୍ ଗାତ୍ରୀଯୱସ୍ତ୍ରଂ ଗାତ୍ରେ ନିଧାଯ ମମ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଏହି|
9 Og han gik ud og fulgte ham, og han vidste ikke, at det, som skete ved Engelen, var virkeligt, men mente, at han saa et Syn.
ତତଃ ପିତରସ୍ତସ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦ୍ ୱ୍ରଜନ ବହିରଗଚ୍ଛତ୍, କିନ୍ତୁ ଦୂତେନ କର୍ମ୍ମୈତତ୍ କୃତମିତି ସତ୍ୟମଜ୍ଞାତ୍ୱା ସ୍ୱପ୍ନଦର୍ଶନଂ ଜ୍ଞାତୱାନ୍|
10 Men de gik igennem den første og den anden Vagt og kom til den Jernport, som førte ud til Staden; denne aabnede sig for dem af sig selv, og de kom ud og gik en Gade frem, og straks skiltes Engelen fra ham.
ଇତ୍ଥଂ ତୌ ପ୍ରଥମାଂ ଦ୍ୱିତୀଯାଞ୍ଚ କାରାଂ ଲଙ୍ଘିତ୍ୱା ଯେନ ଲୌହନିର୍ମ୍ମିତଦ୍ୱାରେଣ ନଗରଂ ଗମ୍ୟତେ ତତ୍ସମୀପଂ ପ୍ରାପ୍ନୁତାଂ; ତତସ୍ତସ୍ୟ କୱାଟଂ ସ୍ୱଯଂ ମୁକ୍ତମଭୱତ୍ ତତସ୍ତୌ ତତ୍ସ୍ଥାନାଦ୍ ବହି ର୍ଭୂତ୍ୱା ମାର୍ଗୈକସ୍ୟ ସୀମାଂ ଯାୱଦ୍ ଗତୌ; ତତୋଽକସ୍ମାତ୍ ସ ଦୂତଃ ପିତରଂ ତ୍ୟକ୍ତୱାନ୍|
11 Og da Peter kom til sig selv, sagde han: „Nu ved jeg i Sandhed, at Herren udsendte sin Engel og udfriede mig af Herodes's Haand og al det jødiske Folks Forventning.‟
ତଦା ସ ଚେତନାଂ ପ୍ରାପ୍ୟ କଥିତୱାନ୍ ନିଜଦୂତଂ ପ୍ରହିତ୍ୟ ପରମେଶ୍ୱରୋ ହେରୋଦୋ ହସ୍ତାଦ୍ ଯିହୂଦୀଯଲୋକାନାଂ ସର୍ୱ୍ୱାଶାଯାଶ୍ଚ ମାଂ ସମୁଦ୍ଧୃତୱାନ୍ ଇତ୍ୟହଂ ନିଶ୍ଚଯଂ ଜ୍ଞାତୱାନ୍|
12 Og da han havde besindet sig, gik han til Marias Hus, hun, som var Moder til Johannes, med Tilnavn Markus, hvor mange vare forsamlede og bade.
ସ ୱିୱିଚ୍ୟ ମାର୍କନାମ୍ରା ୱିଖ୍ୟାତସ୍ୟ ଯୋହନୋ ମାତୁ ର୍ମରିଯମୋ ଯସ୍ମିନ୍ ଗୃହେ ବହୱଃ ସମ୍ଭୂଯ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତ ତନ୍ନିୱେଶନଂ ଗତଃ|
13 Men da han bankede paa Døren til Portrummet, kom der en Pige ved Navn Rode for at høre efter.
ପିତରେଣ ବହିର୍ଦ୍ୱାର ଆହତେ ସତି ରୋଦାନାମା ବାଲିକା ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ଗତା|
14 Og da hun kendte Peters Røst, lod hun af Glæde være at aabne Porten, men løb ind og forkyndte dem, at Peter stod uden for Porten.
ତତଃ ପିତରସ୍ୟ ସ୍ୱରଂ ଶ୍ରୁୱା ସା ହର୍ଷଯୁକ୍ତା ସତୀ ଦ୍ୱାରଂ ନ ମୋଚଯିତ୍ୱା ପିତରୋ ଦ୍ୱାରେ ତିଷ୍ଠତୀତି ୱାର୍ତ୍ତାଂ ୱକ୍ତୁମ୍ ଅଭ୍ୟନ୍ତରଂ ଧାୱିତ୍ୱା ଗତୱତୀ|
15 Da sagde de til hende: „Du raser.‟ Men hun stod fast paa, at det var saaledes. Men de sagde: „Det er hans Engel.‟
ତେ ପ୍ରାୱୋଚନ୍ ତ୍ୱମୁନ୍ମତ୍ତା ଜାତାସି କିନ୍ତୁ ସା ମୁହୁର୍ମୁହୁରୁକ୍ତୱତୀ ସତ୍ୟମେୱୈତତ୍|
16 Men Peter blev ved at banke paa, og da de lukkede op, saa de ham og bleve forbavsede.
ତଦା ତେ କଥିତୱନ୍ତସ୍ତର୍ହି ତସ୍ୟ ଦୂତୋ ଭୱେତ୍|
17 Da vinkede han til dem med Haanden, at de skulde tie, og fortalte dem, hvorledes Herren havde ført ham ud af Fængselet, og han sagde: „Forkynder Jakob og Brødrene dette!‟ Og han gik ud og drog til et andet Sted.
ପିତରୋ ଦ୍ୱାରମାହତୱାନ୍ ଏତସ୍ମିନ୍ନନ୍ତରେ ଦ୍ୱାରଂ ମୋଚଯିତ୍ୱା ପିତରଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ୱିସ୍ମଯଂ ପ୍ରାପ୍ତାଃ|
18 Men da det blev Dag, var der ikke liden Uro iblandt Stridsmændene over, hvad der var blevet af Peter.
ତତଃ ପିତରୋ ନିଃଶବ୍ଦଂ ସ୍ଥାତୁଂ ତାନ୍ ପ୍ରତି ହସ୍ତେନ ସଙ୍କେତଂ କୃତ୍ୱା ପରମେଶ୍ୱରୋ ଯେନ ପ୍ରକାରେଣ ତଂ କାରାଯା ଉଦ୍ଧୃତ୍ୟାନୀତୱାନ୍ ତସ୍ୟ ୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ତାନଜ୍ଞାପଯତ୍, ଯୂଯଂ ଗତ୍ୱା ଯାକୁବଂ ଭ୍ରାତୃଗଣଞ୍ଚ ୱାର୍ତ୍ତାମେତାଂ ୱଦତେତ୍ୟୁକ୍ତା ସ୍ଥାନାନ୍ତରଂ ପ୍ରସ୍ଥିତୱାନ୍|
19 Men da Herodes søgte ham og ikke fandt ham, forhørte han Vagten og befalede, at de skulde henrettes. Og han drog ned fra Judæa til Kæsarea og opholdt sig der.
ପ୍ରଭାତେ ସତି ପିତରଃ କ୍ୱ ଗତ ଇତ୍ୟତ୍ର ରକ୍ଷକାଣାଂ ମଧ୍ୟେ ମହାନ୍ କଲହୋ ଜାତଃ|
20 Men han laa i Strid med Tyrierne og Sidonierne. Men de kom endrægtigt til ham og fik Blastus, Kongens Kammerherre, paa deres Side og bade om Fred, fordi deres Land fik Næringsmidler tilførte fra Kongens Land.
ହେରୋଦ୍ ବହୁ ମୃଗଯିତ୍ୱା ତସ୍ୟୋଦ୍ଦେଶେ ନ ପ୍ରାପ୍ତେ ସତି ରକ୍ଷକାନ୍ ସଂପୃଚ୍ଛ୍ୟ ତେଷାଂ ପ୍ରାଣାନ୍ ହନ୍ତୁମ୍ ଆଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
21 Men paa en fastsat Dag iførte Herodes sig en Kongedragt og satte sig paa Tronen og holdt en Tale til dem.
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ଯିହୂଦୀଯପ୍ରଦେଶାତ୍ କୈସରିଯାନଗରଂ ଗତ୍ୱା ତତ୍ରାୱାତିଷ୍ଠତ୍|
22 Og Folket raabte til ham: „Det er Guds Røst og ikke et Menneskes.‟
ସୋରସୀଦୋନଦେଶଯୋ ର୍ଲୋକେଭ୍ୟୋ ହେରୋଦି ଯୁଯୁତ୍ସୌ ସତି ତେ ସର୍ୱ୍ୱ ଏକମନ୍ତ୍ରଣାଃ ସନ୍ତସ୍ତସ୍ୟ ସମୀପ ଉପସ୍ଥାଯ ଲ୍ୱାସ୍ତନାମାନଂ ତସ୍ୟ ୱସ୍ତ୍ରଗୃହାଧୀଶଂ ସହାଯଂ କୃତ୍ୱା ହେରୋଦା ସାର୍ଦ୍ଧଂ ସନ୍ଧିଂ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତ ଯତସ୍ତସ୍ୟ ରାଜ୍ଞୋ ଦେଶେନ ତେଷାଂ ଦେଶୀଯାନାଂ ଭରଣମ୍ ଅଭୱତ୍ଂ
23 Men straks slog en Herrens Engel ham, fordi han ikke gav Gud Æren; og han blev fortæret af Orme og udaandede.
ଅତଃ କୁତ୍ରଚିନ୍ ନିରୁପିତଦିନେ ହେରୋଦ୍ ରାଜକୀଯଂ ପରିଚ୍ଛଦଂ ପରିଧାଯ ସିଂହାସନେ ସମୁପୱିଶ୍ୟ ତାନ୍ ପ୍ରତି କଥାମ୍ ଉକ୍ତୱାନ୍|
24 Men Guds Ord havde Fremgang og udbredtes.
ତତୋ ଲୋକା ଉଚ୍ଚୈଃକାରଂ ପ୍ରତ୍ୟୱଦନ୍, ଏଷ ମନୁଜରୱୋ ନ ହି, ଈଶ୍ୱରୀଯରୱଃ|
25 Og Barnabas og Saulus vendte tilbage fra Jerusalem efter at have fuldført deres Ærinde, og de havde Johannes, med Tilnavn Markus, med sig.
ତଦା ହେରୋଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସମ୍ମାନଂ ନାକରୋତ୍; ତସ୍ମାଦ୍ଧେତୋଃ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦୂତୋ ହଠାତ୍ ତଂ ପ୍ରାହରତ୍ ତେନୈୱ ସ କୀଟୈଃ କ୍ଷୀଣଃ ସନ୍ ପ୍ରାଣାନ୍ ଅଜହାତ୍| କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରସ୍ୟ କଥା ଦେଶଂ ୱ୍ୟାପ୍ୟ ପ୍ରବଲାଭୱତ୍| ତତଃ ପରଂ ବର୍ଣବ୍ବାଶୌଲୌ ଯସ୍ୟ କର୍ମ୍ମଣୋ ଭାରଂ ପ୍ରାପ୍ନୁତାଂ ତାଭ୍ୟାଂ ତସ୍ମିନ୍ ସମ୍ପାଦିତେ ସତି ମାର୍କନାମ୍ନା ୱିଖ୍ୟାତୋ ଯୋ ଯୋହନ୍ ତଂ ସଙ୍ଗିନଂ କୃତ୍ୱା ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରାତ୍ ପ୍ରତ୍ୟାଗତୌ|
