2 Samuel 22
1 Og David talede Ordene af denne Sang for Herren paa den Dag, Herren havde friet ham af alle hans Fjenders Haand og af Sauls Haand,
Kaj David eldiris antaŭ la Eternulo la vortojn de la sekvanta kanto, kiam la Eternulo lin savis el la manoj de ĉiuj liaj malamikoj kaj el la mano de Saul.
2 og han sagde: Herren er min Klippe og min Befæstning og den, som befrier mig.
Li diris: La Eternulo estas mia Roko, kaj mia fortikaĵo, kaj mia Savanto.
3 Han er Gud, min Klippe, paa hvilken jeg tror, mit Skjold og min Frelses Horn, min Ophøjelse og min Tilflugt, min Frelser, fra Vold har du frelst mig.
Dion, mian Rokon, mi fidas; Mia ŝildo, kaj la korno de mia savo, mia fortigo, kaj mia rifuĝejo; Mia Savanto, kiu helpas min kontraŭ maljusteco.
4 Jeg vil paakalde Herren, som bør at loves, saa bliver jeg frelst fra mine Fjender.
Mi vokas al la Eternulo, la glorinda; Kaj mi saviĝas de miaj malamikoj.
5 Thi Dødens Bølger omspændte mig, Belials Bække forfærdede mig.
Ĉar ĉirkaŭis min la ondoj de la morto, Torentoj pereigaj min teruris;
La ŝnuroj de Ŝeol min ĉirkaŭis; La retoj de la morto min atingis. (Sheol h7585)
7 Da jeg var i Angest, raabte jeg til Herren, ja, jeg raabte til min Gud, og han hørte min Røst af sit Tempel og mit Raab med sine Øren.
En mia premiteco mi vokis la Eternulon, Kaj al mia Dio mi vokis; Kaj el Sia templo Li aŭdis mian voĉon, Kaj mia krio atingis Liajn orelojn.
8 Og Jorden bævede og rystede, Himmelens Grundvolde bevægedes, og de bævede, thi han var vred.
Ektremis kaj ekskuiĝis la tero, La fundamentoj de la ĉielo ekmoviĝis Kaj ekŝanceliĝis, ĉar Li koleris.
9 Og der opgik en Røg af hans Næse, og Ild af hans Mund fortærede; gloende Kul brændte ud fra ham.
Leviĝis fumo el Lia nazo, Kaj ekstermanta fajro el Lia buŝo; Karboj ekflamis de ĝi.
10 Og han bøjede Himmelen og for ned, og der var Mørkhed under hans Fødder.
Li klinis la ĉielon kaj iris malsupren, Kaj densa mallumo estis sub Liaj piedoj.
11 Og han for paa Keruben og fløj, og han blev set over Vejrets Vinger.
Kaj Li ekrajdis sur kerubo kaj ekflugis, Kaj Li portiĝis sur la flugiloj de la vento.
12 Og han satte Mørkhed til Dække trindt omkring sig; der var Vandenes Forsamling og tykke Skyer.
Li ĉirkaŭigis Sin per mallumo kiel per tendo, Per densaj nuboj, plenaj de akvo.
13 Fra Glansen, som var for ham, brændte gloende Kul.
De la brilo antaŭ Li Ekbrulis karboj per fajro.
14 Herren tordnede fra Himmelen, og den højeste udgav sin Røst.
El la ĉielo ektondris la Eternulo, Kaj la Plejaltulo aŭdigis Sian voĉon.
15 Og han udskød Pile og adspredte dem; der kom Lyn, og han forfærdede dem.
Li ĵetis sagojn, kaj dispelis ilin; fulmon, kaj konfuzis ilin.
16 Da saas Havets Leje, Jordens Grundvolde blottedes ved Herrens Trusel, ved hans Næses Aandes Pust.
Kaj malkovriĝis la kuŝujoj de la maro, Nudiĝis la fundamentoj de la universo, De la minaca voĉo de la Eternulo, De la kolera spirado de Lia nazo.
17 Han udrakte sin Haand fra det høje, han hentede mig, han drog mig af mange Vande.
Li etendas el supre la brakon, kaj prenas min; Li eltiras min el grandaj akvoj;
18 Han friede mig fra min stærke Fjende, fra mine Hadere, thi de vare mig for stærke.
Li savas min de mia potenca malamiko, De miaj malamantoj, ĉar ili estas pli fortaj ol mi.
19 De overfaldt mig i min Modgangs Tid; men Herren var min Støtte.
Ili atingis min en la tago de mia malfeliĉo; Sed la Eternulo fariĝis mia subteno.
20 Og han udførte mig i det vide Rum; han friede mig, thi han havde Lyst til mig.
Kaj Li elkondukis min en vastan lokon; Li liberigis min, ĉar Li estas favora al mi.
21 Herren gengældte mig efter min Retfærdighed, han betalte mig efter mine Hænders Renhed.
La Eternulo rekompencas min laŭ mia justeco; Laŭ la pureco de miaj manoj Li repagas al mi.
22 Thi jeg har bevaret Herrens Veje, og jeg har ikke handlet ugudeligt imod min Gud.
Ĉar mi min tenis je la vojoj de la Eternulo, Kaj mi ne faris malbonon antaŭ mia Dio.
23 Thi alle hans Domme ere mig for Øje, og hans Skikke, fra dem viger jeg ikke;
Ĉar ĉiuj Liaj leĝoj estis antaŭ mi, Kaj Liajn ordonojn mi ne forigis de mi.
24 men jeg var fuldkommen for ham og vogtede mig for min Misgerning.
Mi estis senkulpa antaŭ Li, Kaj mi gardis min, ke mi ne peku.
25 Og Herren betalte mig efter min Retfærdighed, efter min Renhed for hans Øjne.
Kaj la Eternulo rekompencis min laŭ mia justeco, Laŭ mia pureco antaŭ Liaj okuloj.
26 Imod den fromme viser du dig from, imod den trofaste vældige viser du dig trofast.
Kun favorkorulo Vi estas favorkora, Kun piulo Vi estas pia;
27 Imod den rene viser du dig ren, og imod den forvendte viser du dig vrang.
Kun purulo Vi agas laŭ lia pureco, Kaj kun maliculo laŭ lia maliceco.
28 Og du skal frelse det elendige Folk, og dine Øjne ere over de høje, dem fornedrer du.
Popolon humilan Vi helpas; Kaj per Viaj okuloj Vi malaltigas la fierulojn.
29 Thi du, Herre, er min Lygte, og Herren skal gøre min Mørkhed klar.
Ĉar Vi estas mia lumilo, ho Eternulo; La Eternulo lumigas mian mallumon.
30 Thi ved dig stormer jeg igennem Skaren, ved min Gud springer jeg over en Mur.
Ĉar kun Vi mi forkurigas militistaron; Kun mia Dio mi transsaltas muron.
31 Guds Vej er fuldkommen, Herrens Tale er lutret; han er alle dem et Skjold, som haabe paa ham.
La vojo de Dio estas perfekta; La parolo de la Eternulo estas tute pura; Li estas ŝildo por ĉiuj, kiuj Lin fidas.
32 Thi hvo er en Gud foruden Herren? og hvo er en Klippe foruden vor Gud?
Ĉar kiu estas Dio, krom la Eternulo? Kaj kiu estas Roko, krom nia Dio?
33 Gud er min Styrke og Kraft, og han letter min Vej fuldkomment.
Dio fortikigas min per forto; Kaj Li perfektigas mian vojon.
34 Han gør mine Fødder som Hindernes og skal lade mig staa paa mine Høje.
Li similigas miajn piedojn al cervaj, Kaj starigas min sur miaj altaĵoj.
35 Han lærer mine Hænder til Krigen, og en Kobberbue spændes med mine Arme.
Li instruas mian manon militi, Kaj miajn brakojn streĉi kupran pafarkon.
36 Og du giver mig din Frelses Skjold; og idet du ydmyger mig, gør du mig stor.
Vi donis al mi la ŝildon de Via savo; Kaj Via favoro min grandigas.
37 Du gør mine Trin vide under mig, og mine Knokler snublede ikke.
Vi larĝigas mian paŝon sub mi, Por ke ne ŝanceliĝu miaj piedoj.
38 Jeg forfølger mine Fjender og ødelægger dem og vender ikke tilbage, før jeg har gjort Ende paa dem.
Mi persekutas miajn malamikojn, kaj ekstermas ilin; Kaj mi ne revenas, ĝis mi ilin pereigas.
39 Ja, jeg har gjort Ende paa dem og knuset dem, at de ikke skulle rejse sig; og de faldt under mine Fødder.
Mi pereigas kaj frakasas ilin, ke ili ne povas plu leviĝi; Ili falas sub miajn piedojn.
40 Og du har omgjordet mig med Kraft til Krigen, du skal nedbøje dem under mig, som staa op imod mig.
Vi ĉirkaŭzonas min per forto por la milito; Miajn atakintojn Vi ĵetas sub min.
41 Og du har jaget mig mine Fjender paa Flugt, ja mine Hadere, og jeg udrydder dem.
Vi forkurigas de mi miajn malamikojn, Kaj miajn malamantojn mi ekstermas.
42 De saa sig om, men der var ingen Frelser; til Herren, men han svarede dem ikke.
Ili rigardas ĉirkaŭen, sed ne venas helpanto; Al la Eternulo, sed Li ne respondas al ili.
43 Og jeg støder dem smaa som Jordens Støv, som Dynd paa Gader knuser jeg dem og tramper dem ned.
Mi disfrotas ilin simile al polvo de la tero; Kiel stratan koton mi ilin disbatas kaj dispremas.
44 Og du udfriede mig fra mit Folks Kiv; du bevarede mig til Hedningernes Hoved, et Folk, som jeg ikke kendte, de tjene mig.
Vi savas min de la ribeloj de mia popolo; Vi gardas min, ke mi estu ĉefo super la nacioj; Popolo, kiun mi ne konas, servas min.
45 Den fremmedes Børn smigre for mig; da deres Øre hørte om mig, adløde de mig.
Aligentuloj respektegas min; Ili obeas min per atentaj oreloj.
46 Den fremmedes Børn visne hen, og de gaa omgjordede ud af deres Borge.
Aligentuloj senfortiĝas, Kaj kuras terurite el siaj fortikaĵoj.
47 Herren lever, og lovet være min Klippe, og Gud, min Frelses Klippe, skal ophøjes!
Vivas la Eternulo; kaj benata estu mia Roko; Alte glorata estu mia Dio, la Roko de mia savo:
48 Den Gud, som giver mig Hævn, og som nedkaster Folkene under mig,
Tiu Dio, kiu donas al mi venĝon Kaj submetas al mi popolojn;
49 og som fører mig ud fra mine Fjender; du ophøjer mig over dem, som staa op imod mig, du redder mig fra Voldsmænd.
Kiu forkondukas min de miaj malamikoj, Altigas min super miaj atakintoj, Kaj savas min de perfortulo.
50 Derfor vil jeg bekende dig, Herre! iblandt Hedningerne og synge dit Navn Lov.
Tial mi gloras Vin, ho Eternulo, inter la popoloj, Kaj pri Via nomo mi kantas.
51 Han gør sin Frelse stor for sin Konge og gør Miskundhed imod sin Salvede, imod David og imod hans Sæd, evindelig.
Li donas grandan helpon al Sia reĝo, Kaj faras favoraĵon al Sia sanktoleito, Al David kaj al lia idaro, por eterne.
