2 Samuel 22
1 Og David talede Ordene af denne Sang for Herren paa den Dag, Herren havde friet ham af alle hans Fjenders Haand og af Sauls Haand,
En David sprak de woorden dezes lieds tot den HEERE, ten dage als de HEERE hem verlost had uit de hand van al zijn vijanden, en uit de hand van Saul.
2 og han sagde: Herren er min Klippe og min Befæstning og den, som befrier mig.
Hij zeide dan: De HEERE is mij mijn Steenrots, en mijn Burg, en mijn Uithelper.
3 Han er Gud, min Klippe, paa hvilken jeg tror, mit Skjold og min Frelses Horn, min Ophøjelse og min Tilflugt, min Frelser, fra Vold har du frelst mig.
God is mijn Rots, ik zal op Hem betrouwen; mijn Schild en de Hoorn mijns heils, mijn Hoog Vertrek en mijn Toevlucht, mijn Verlosser! Van geweld hebt Gij mij verlost!
4 Jeg vil paakalde Herren, som bør at loves, saa bliver jeg frelst fra mine Fjender.
Ik riep den HEERE aan, Die te prijzen is, en ik werd verlost van mijn vijanden.
5 Thi Dødens Bølger omspændte mig, Belials Bække forfærdede mig.
Want baren des doods hadden mij omvangen; beken Belials verschrikten mij.
Banden der hel omringden mij; strikken des doods bejegenden mij. (Sheol h7585)
7 Da jeg var i Angest, raabte jeg til Herren, ja, jeg raabte til min Gud, og han hørte min Røst af sit Tempel og mit Raab med sine Øren.
Als mij bange was, riep ik den HEERE aan, en riep tot mijn God; en Hij hoorde mijn stem uit Zijn paleis, en mijn geroep kwam in Zijn oren.
8 Og Jorden bævede og rystede, Himmelens Grundvolde bevægedes, og de bævede, thi han var vred.
Toen daverde en beefde de aarde; de fondamenten des hemels beroerden zich, en daverden, omdat Hij ontstoken was.
9 Og der opgik en Røg af hans Næse, og Ild af hans Mund fortærede; gloende Kul brændte ud fra ham.
Rook ging op van Zijn neus, en een vuur uit Zijn mond verteerde; kolen werden daarvan aangestoken.
10 Og han bøjede Himmelen og for ned, og der var Mørkhed under hans Fødder.
En Hij boog den hemel, en daalde neder; en donkerheid was onder Zijn voeten.
11 Og han for paa Keruben og fløj, og han blev set over Vejrets Vinger.
En Hij voer op een cherub, en vloog, en werd gezien op de vleugelen des winds.
12 Og han satte Mørkhed til Dække trindt omkring sig; der var Vandenes Forsamling og tykke Skyer.
En Hij zette duisternis rondom Zich tot tenten, een samenbinding der wateren, wolken des hemels.
13 Fra Glansen, som var for ham, brændte gloende Kul.
Van den glans voor Hem henen werden kolen des vuurs aangestoken.
14 Herren tordnede fra Himmelen, og den højeste udgav sin Røst.
De HEERE donderde van den hemel, en de Allerhoogste gaf Zijn stem.
15 Og han udskød Pile og adspredte dem; der kom Lyn, og han forfærdede dem.
En Hij zond pijlen uit en verstrooide ze; bliksemen en verschrikte ze.
16 Da saas Havets Leje, Jordens Grundvolde blottedes ved Herrens Trusel, ved hans Næses Aandes Pust.
En de diepe kolken der zee werden gezien, de gronden der wereld werden ontdekt, door het schelden des HEEREN, van het geblaas des winds van Zijn neus.
17 Han udrakte sin Haand fra det høje, han hentede mig, han drog mig af mange Vande.
Hij zond van de hoogte, Hij nam mij, Hij trok mij op uit grote wateren.
18 Han friede mig fra min stærke Fjende, fra mine Hadere, thi de vare mig for stærke.
Hij verloste mij van mijn sterken vijand, van mijn haters, omdat zij machtiger waren dan ik.
19 De overfaldt mig i min Modgangs Tid; men Herren var min Støtte.
Zij hadden mij bejegend ten dage mijns ongevals; maar de HEERE was mij een Steunsel.
20 Og han udførte mig i det vide Rum; han friede mig, thi han havde Lyst til mig.
En Hij voerde mij uit in de ruimte, en rukte mij uit, want Hij had lust aan mij.
21 Herren gengældte mig efter min Retfærdighed, han betalte mig efter mine Hænders Renhed.
De HEERE vergold mij naar mijn gerechtigheid; Hij gaf mij weder naar de reinigheid mijner handen.
22 Thi jeg har bevaret Herrens Veje, og jeg har ikke handlet ugudeligt imod min Gud.
Want ik heb des HEEREN wegen gehouden, en ben van mijn God niet goddelooslijk afgegaan.
23 Thi alle hans Domme ere mig for Øje, og hans Skikke, fra dem viger jeg ikke;
Want al Zijn rechten waren voor mij, en Zijn inzettingen, daarvan week ik niet af.
24 men jeg var fuldkommen for ham og vogtede mig for min Misgerning.
Maar ik was oprecht voor Hem; en ik wachtte mij voor mijn ongerechtigheid.
25 Og Herren betalte mig efter min Retfærdighed, efter min Renhed for hans Øjne.
Zo gaf mij de HEERE weder naar mijn gerechtigheid, naar mijn reinigheid, voor Zijn ogen.
26 Imod den fromme viser du dig from, imod den trofaste vældige viser du dig trofast.
Bij den goedertierene houdt Gij U goedertieren; bij den oprechten held houdt Gij U oprecht.
27 Imod den rene viser du dig ren, og imod den forvendte viser du dig vrang.
Bij den reine houdt Gij U rein; maar bij den verkeerde houdt Gij U verdraaid.
28 Og du skal frelse det elendige Folk, og dine Øjne ere over de høje, dem fornedrer du.
En Gij verlost het bedrukte volk; maar Uw ogen zijn tegen de hogen, Gij zult hen vernederen.
29 Thi du, Herre, er min Lygte, og Herren skal gøre min Mørkhed klar.
Want Gij zijt mijn Lamp, o HEERE, en de HEERE doet mijn duisternis opklaren.
30 Thi ved dig stormer jeg igennem Skaren, ved min Gud springer jeg over en Mur.
Want met U loop ik door een bende; met mijn God spring ik over een muur.
31 Guds Vej er fuldkommen, Herrens Tale er lutret; han er alle dem et Skjold, som haabe paa ham.
Gods weg is volmaakt; de rede des HEEREN is doorlouterd; Hij is een Schild allen, die op Hem betrouwen.
32 Thi hvo er en Gud foruden Herren? og hvo er en Klippe foruden vor Gud?
Want wie is God, behalve de HEERE, en wie is een rotssteen, behalve onze God?
33 Gud er min Styrke og Kraft, og han letter min Vej fuldkomment.
God is mijn Sterkte en Kracht; en Hij heeft mijn weg volkomen geopend.
34 Han gør mine Fødder som Hindernes og skal lade mig staa paa mine Høje.
Hij maakt mijn voeten gelijk als der hinden, en stelt mij op mijn hoogten.
35 Han lærer mine Hænder til Krigen, og en Kobberbue spændes med mine Arme.
Hij leert mijn handen ten strijde, zodat een stalen boog met mijn armen verbroken is.
36 Og du giver mig din Frelses Skjold; og idet du ydmyger mig, gør du mig stor.
Ook hebt Gij mij gegeven het schild Uws heils, en door Uw verootmoedigen hebt Gij mij groot gemaakt.
37 Du gør mine Trin vide under mig, og mine Knokler snublede ikke.
Gij hebt mijn voetstap ruim gemaakt onder mij; en mijn enkelen hebben niet gewankeld.
38 Jeg forfølger mine Fjender og ødelægger dem og vender ikke tilbage, før jeg har gjort Ende paa dem.
Ik vervolgde mijn vijanden, en verdelgde hen, en keerde niet weder, totdat ik ze verdaan had.
39 Ja, jeg har gjort Ende paa dem og knuset dem, at de ikke skulle rejse sig; og de faldt under mine Fødder.
En ik verteerde hen, en doorstak ze, dat zij niet weder opstonden; maar zij vielen onder mijn voeten.
40 Og du har omgjordet mig med Kraft til Krigen, du skal nedbøje dem under mig, som staa op imod mig.
Want Gij omgorddet mij met kracht ten strijde; Gij deedt onder mij nederbukken, die tegen mij opstonden.
41 Og du har jaget mig mine Fjender paa Flugt, ja mine Hadere, og jeg udrydder dem.
En Gij gaaft mij den nek mijner vijanden, mijner haters, en ik vernielde hen.
42 De saa sig om, men der var ingen Frelser; til Herren, men han svarede dem ikke.
Zij zagen uit, maar er was geen verlosser; naar den HEERE, maar Hij antwoordde hun niet.
43 Og jeg støder dem smaa som Jordens Støv, som Dynd paa Gader knuser jeg dem og tramper dem ned.
Toen vergruisde ik hen als stof der aarde; ik stampte ze, ik breidde hen uit als slijk der straten.
44 Og du udfriede mig fra mit Folks Kiv; du bevarede mig til Hedningernes Hoved, et Folk, som jeg ikke kendte, de tjene mig.
Ook hebt Gij mij uitgeholpen van de twisten mijns volks, Gij hebt mij bewaard tot een hoofd der heidenen; het volk, dat ik niet kende, heeft mij gediend.
45 Den fremmedes Børn smigre for mig; da deres Øre hørte om mig, adløde de mig.
Vreemden hebben zich mij geveinsdelijk onderworpen; zo haast als hun oor van mij hoorde, hebben zij mij gehoorzaamd.
46 Den fremmedes Børn visne hen, og de gaa omgjordede ud af deres Borge.
Vreemden zijn vervallen, en hebben zich aangegord uit hun sloten.
47 Herren lever, og lovet være min Klippe, og Gud, min Frelses Klippe, skal ophøjes!
De HEERE leeft, en geloofd zij mijn Rotssteen; en verhoogd zij God, de Rotssteen mijns heils!
48 Den Gud, som giver mig Hævn, og som nedkaster Folkene under mig,
De God, Die mij volkomene wraak geeft, en de volken onder mij nederwerpt;
49 og som fører mig ud fra mine Fjender; du ophøjer mig over dem, som staa op imod mig, du redder mig fra Voldsmænd.
En Die mij uitvoert van mijn vijanden; en Gij verhoogt mij boven degenen, die tegen mij opstaan; Gij redt mij van den man alles gewelds.
50 Derfor vil jeg bekende dig, Herre! iblandt Hedningerne og synge dit Navn Lov.
Daarom zal ik U, o HEERE, loven onder de heidenen, en Uw Naam zal ik psalmzingen.
51 Han gør sin Frelse stor for sin Konge og gør Miskundhed imod sin Salvede, imod David og imod hans Sæd, evindelig.
Hij is een Toren der verlossingen Zijns konings, en Hij doet goedertierenheid aan Zijn gezalfde, aan David en aan zijn zaad, tot in eeuwigheid.
