2 Samuel 22
1 Og David talede Ordene af denne Sang for Herren paa den Dag, Herren havde friet ham af alle hans Fjenders Haand og af Sauls Haand,
Ook heeft David tot Jahweh de woorden van dit lied gericht, toen Jahweh hem verlost had uit de hand van al zijn vijanden en ook uit de hand van Saul.
2 og han sagde: Herren er min Klippe og min Befæstning og den, som befrier mig.
En hij sprak:
3 Han er Gud, min Klippe, paa hvilken jeg tror, mit Skjold og min Frelses Horn, min Ophøjelse og min Tilflugt, min Frelser, fra Vold har du frelst mig.
Jahweh, mijn toevlucht, mijn burcht en mijn veste; Mijn God, mijn rots, waarop ik kan schuilen. Mijn schild, de hoorn van mijn heil, mijn schutse en mijn toevlucht, Mijn redder heeft mij uit de verdrukking verlost.
4 Jeg vil paakalde Herren, som bør at loves, saa bliver jeg frelst fra mine Fjender.
Ik roep: Geprezen zij Jahweh! En ben van mijn vijand verlost.
5 Thi Dødens Bølger omspændte mig, Belials Bække forfærdede mig.
De branding van de dood had mij al gegrepen, De golven van de onderwereld sloegen over mij heen;
De strikken van het dodenrijk hielden mij vast, De klemmen van de dood lagen voor mij gereed: (Sheol h7585)
7 Da jeg var i Angest, raabte jeg til Herren, ja, jeg raabte til min Gud, og han hørte min Røst af sit Tempel og mit Raab med sine Øren.
Maar ik riep tot Jahweh in mijn nood, En tot God verhief ik mijn stem. En Hij hoorde mijn stem in zijn vorstelijke woning, Mijn hulpgeroep drong door tot zijn oren:
8 Og Jorden bævede og rystede, Himmelens Grundvolde bevægedes, og de bævede, thi han var vred.
Daar schudde en beefde de aarde, Rilden en dreunden de fundamenten des hemels; Want Hij was in woede ontstoken.
9 Og der opgik en Røg af hans Næse, og Ild af hans Mund fortærede; gloende Kul brændte ud fra ham.
Rook steeg op uit zijn neus, Verslindend vuur spoot uit zijn mond, En gloeiende kolen spatten er uit.
10 Og han bøjede Himmelen og for ned, og der var Mørkhed under hans Fødder.
Hij boog de hemel, en daalde neer, Grauwe wolken onder zijn voeten.
11 Og han for paa Keruben og fløj, og han blev set over Vejrets Vinger.
Hij besteeg den cherub en vloog in het rond, Zwevend op de windewieken.
12 Og han satte Mørkhed til Dække trindt omkring sig; der var Vandenes Forsamling og tykke Skyer.
Hij sloeg de duisternis als een dek om zich heen, Donkere nevels, dreigende wolken waren zijn tent.
13 Fra Glansen, som var for ham, brændte gloende Kul.
En door de gloed, die voor Hem uitging, Braakten zijn wolken vurige kolen.
14 Herren tordnede fra Himmelen, og den højeste udgav sin Røst.
En in de hemel donderde Jahweh, Verhief de Allerhoogste zijn stem;
15 Og han udskød Pile og adspredte dem; der kom Lyn, og han forfærdede dem.
Hij schoot zijn pijlen en strooide ze rond, Slingerde bliksems en joeg ze uiteen:
16 Da saas Havets Leje, Jordens Grundvolde blottedes ved Herrens Trusel, ved hans Næses Aandes Pust.
Open lag de bedding der zee, Het fundament van de aarde kwam bloot; Door het dreigen van Jahweh, Door het snuivend gebries van zijn neus.
17 Han udrakte sin Haand fra det høje, han hentede mig, han drog mig af mange Vande.
Van boven boog Hij Zich neer, greep mij vast, En trok mij weg uit de onstuimige wateren;
18 Han friede mig fra min stærke Fjende, fra mine Hadere, thi de vare mig for stærke.
Hij verloste mij van mijn grimmigen vijand En van mijn haters, want ze waren te machtig.
19 De overfaldt mig i min Modgangs Tid; men Herren var min Støtte.
Ze waren uitgetrokken op de dag van mijn rampspoed, Maar Jahweh was mijn beschermer;
20 Og han udførte mig i det vide Rum; han friede mig, thi han havde Lyst til mig.
Hij beveiligde mij, En bracht mij redding, omdat Hij mij liefhad.
21 Herren gengældte mig efter min Retfærdighed, han betalte mig efter mine Hænders Renhed.
Toen werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, Mijn reinheid van handen vergolden:
22 Thi jeg har bevaret Herrens Veje, og jeg har ikke handlet ugudeligt imod min Gud.
Want ik had de wegen van Jahweh bewandeld, Niet gezondigd tegen mijn God;
23 Thi alle hans Domme ere mig for Øje, og hans Skikke, fra dem viger jeg ikke;
Ik had al zijn geboden voor ogen gehouden, Niet zijn wetten ontweken;
24 men jeg var fuldkommen for ham og vogtede mig for min Misgerning.
Ik was voor Hem zonder smet, Had mij zuiver van zonde bewaard.
25 Og Herren betalte mig efter min Retfærdighed, efter min Renhed for hans Øjne.
Daarom werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, En mijn reinheid in zijn ogen.
26 Imod den fromme viser du dig from, imod den trofaste vældige viser du dig trofast.
Want voor getrouwen toont Gij U trouw, Voor rechtschapenen rechtschapen,
27 Imod den rene viser du dig ren, og imod den forvendte viser du dig vrang.
Rein voor den reine, Maar voor de listigaards listig;
28 Og du skal frelse det elendige Folk, og dine Øjne ere over de høje, dem fornedrer du.
Want Gij redt het deemoedige volk, Maar vernedert hovaardige blikken.
29 Thi du, Herre, er min Lygte, og Herren skal gøre min Mørkhed klar.
Gij zijt, o Jahweh, mijn lamp, Mijn God, die licht in mijn duisternis straalt;
30 Thi ved dig stormer jeg igennem Skaren, ved min Gud springer jeg over en Mur.
Met U durf ik de stormloop beginnen, Met mijn God de wallen bespringen.
31 Guds Vej er fuldkommen, Herrens Tale er lutret; han er alle dem et Skjold, som haabe paa ham.
God! Volmaakt zijn Zijn wegen, Jahweh’s woord is gelouterd. Hij is voor allen een schild, Die vluchten tot Hem.
32 Thi hvo er en Gud foruden Herren? og hvo er en Klippe foruden vor Gud?
Wie toch is God, dan Jahweh alleen; Wie een rots, dan alleen onze God!
33 Gud er min Styrke og Kraft, og han letter min Vej fuldkomment.
God! Hij omgordt mij met kracht, En baant mij een veilige weg;
34 Han gør mine Fødder som Hindernes og skal lade mig staa paa mine Høje.
Hij maakt mijn voeten vlug als hinden, En doet mij de hoogste toppen beklimmen;
35 Han lærer mine Hænder til Krigen, og en Kobberbue spændes med mine Arme.
Hij oefent mijn handen ten strijde, Mijn armen tot het spannen van de koperen boog.
36 Og du giver mig din Frelses Skjold; og idet du ydmyger mig, gør du mig stor.
Zo hebt Gij mij het schild van uw heil gereikt; Uw goedheid maakte mij groot.
37 Du gør mine Trin vide under mig, og mine Knokler snublede ikke.
Gij hebt een weg voor mijn stappen gebaand, En mijn voeten wankelden niet.
38 Jeg forfølger mine Fjender og ødelægger dem og vender ikke tilbage, før jeg har gjort Ende paa dem.
Ik vervolgde mijn vijanden, haalde ze in, En keerde niet terug, eer ik ze had verslagen.
39 Ja, jeg har gjort Ende paa dem og knuset dem, at de ikke skulle rejse sig; og de faldt under mine Fødder.
Ik heb ze verslagen, verpletterd, zodat ze niet opstaan, Maar onder mijn voet blijven liggen.
40 Og du har omgjordet mig med Kraft til Krigen, du skal nedbøje dem under mig, som staa op imod mig.
Gij hebt mij met kracht omgord tot de strijd, Mijn tegenstanders voor mij doen bukken;
41 Og du har jaget mig mine Fjender paa Flugt, ja mine Hadere, og jeg udrydder dem.
Gij liet mij de rug van mijn vijanden zien. Mijn haters heb ik verdelgd.
42 De saa sig om, men der var ingen Frelser; til Herren, men han svarede dem ikke.
Nu huilen ze, maar niemand helpt: Tot Jahweh zelfs, maar Hij antwoordt hun niet;
43 Og jeg støder dem smaa som Jordens Støv, som Dynd paa Gader knuser jeg dem og tramper dem ned.
Ik vermaal ze als stof der aarde, Vertrap en vertreed ze als slijk op de straten.
44 Og du udfriede mig fra mit Folks Kiv; du bevarede mig til Hedningernes Hoved, et Folk, som jeg ikke kendte, de tjene mig.
Gij hebt mij gered uit de strijd met de volkeren. En mij aan het hoofd van de naties gesteld: Volkeren, die ik niet kende, werden mij dienstbaar,
45 Den fremmedes Børn smigre for mig; da deres Øre hørte om mig, adløde de mig.
Vreemden brachten mij hulde; Nauwelijks hadden ze van mij gehoord, Of ze gehoorzaamden mij;
46 Den fremmedes Børn visne hen, og de gaa omgjordede ud af deres Borge.
Anderen lagen uitgeput neer, En kropen sidderend uit hun burchten.
47 Herren lever, og lovet være min Klippe, og Gud, min Frelses Klippe, skal ophøjes!
Leve Jahweh! Gezegend mijn Rots; Hoogverheven de God, de Rots van mijn heil!
48 Den Gud, som giver mig Hævn, og som nedkaster Folkene under mig,
Gij hebt mij gewroken, o God, Volkeren aan mij onderworpen;
49 og som fører mig ud fra mine Fjender; du ophøjer mig over dem, som staa op imod mig, du redder mig fra Voldsmænd.
Mij van mijn grimmigen vijand verlost, Zege over mijn bestrijders verleend, mij van geweldenaars bevrijd.
50 Derfor vil jeg bekende dig, Herre! iblandt Hedningerne og synge dit Navn Lov.
Daarom wil ik U prijzen, o Jahweh, Uw naam verheerlijken onder de volken!
51 Han gør sin Frelse stor for sin Konge og gør Miskundhed imod sin Salvede, imod David og imod hans Sæd, evindelig.
Machtige hulp verleent Hij zijn koning, En genade aan zijn Gezalfde, Aan David en zijn geslacht Voor altijd!
