2 Korinterne 9

1 Thi om Hjælpen til de hellige er det overflødigt at skrive til eder;

പവിത്രലോകാനാമ് ഉപകാരാർഥകസേവാമധി യുഷ്മാൻ പ്രതി മമ ലിഖനം നിഷ്പ്രയോജനം|

2 jeg kender jo eders Redebonhed, for hvilken jeg roser mig af eder hos Makedonierne, at nemlig Akaja alt fra i Fjor har været beredt; og eders Nidkærhed æggede de fleste.

യത ആഖായാദേശസ്ഥാ ലോകാ ഗതവർഷമ് ആരഭ്യ തത്കാര്യ്യ ഉദ്യതാഃ സന്തീതി വാക്യേനാഹം മാകിദനീയലോകാനാം സമീപേ യുഷ്മാകം യാമ് ഇച്ഛുകതാമധി ശ്ലാഘേ താമ് അവഗതോഽസ്മി യുഷ്മാകം തസ്മാദ് ഉത്സാഹാച്ചാപരേഷാം ബഹൂനാമ് ഉദ്യോഗോ ജാതഃ|

3 Men jeg sender Brødrene, for at vor Ros over eder i dette Stykke ikke skal vise sig tom, og for at I, som jeg sagde, maa være beredte,

കിഞ്ചൈതസ്മിൻ യുഷ്മാൻ അധ്യസ്മാകം ശ്ലാഘാ യദ് അതഥ്യാ ന ഭവേത് യൂയഞ്ച മമ വാക്യാനുസാരാദ് യദ് ഉദ്യതാസ്തിഷ്ഠേത തദർഥമേവ തേ ഭ്രാതരോ മയാ പ്രേഷിതാഃ|

4 for at ikke, naar der kommer Makedoniere med mig, og de finde eder uforberedte, vi (for ej at sige I) da skulle blive til Skamme med denne Tillidsfuldhed.

യസ്മാത് മയാ സാർദ്ധം കൈശ്ചിത് മാകിദനീയഭ്രാതൃഭിരാഗത്യ യൂയമനുദ്യതാ ഇതി യദി ദൃശ്യതേ തർഹി തസ്മാദ് ദൃഢവിശ്വാസാദ് യുഷ്മാകം ലജ്ജാ ജനിഷ്യത ഇത്യസ്മാഭി ർന വക്തവ്യം കിന്ത്വസ്മാകമേവ ലജ്ജാ ജനിഷ്യതേ|

5 Derfor har jeg anset det for nødvendigt at opfordre Brødrene til at gaa i Forvejen til eder og forud bringe eders tidligere lovede Velsignelse i Stand, for at den kan være rede som Velsignelse og ikke som Karrighed.

അതഃ പ്രാക് പ്രതിജ്ഞാതം യുഷ്മാകം ദാനം യത് സഞ്ചിതം ഭവേത് തച്ച യദ് ഗ്രാഹകതായാഃ ഫലമ് അഭൂത്വാ ദാനശീലതായാ ഏവ ഫലം ഭവേത് തദർഥം മമാഗ്രേ ഗമനായ തത്സഞ്ചയനായ ച താൻ ഭ്രാതൃൻ ആദേഷ്ടുമഹം പ്രയോജനമ് അമന്യേ|

6 Men dette siger jeg: „Den, som saar sparsomt, skal ogsaa høste sparsomt, og den, som saar med Velsignelser, skal ogsaa høste med Velsignelser.

അപരമപി വ്യാഹരാമി കേനചിത് ക്ഷുദ്രഭാവേന ബീജേഷൂപ്തേഷു സ്വൽപാനി ശസ്യാനി കർത്തിഷ്യന്തേ, കിഞ്ച കേനചിദ് ബഹുദഭവേന ബീജേഷൂപ്തേഷു ബഹൂനി ശസ്യാനി കർത്തിഷ്യന്തേ|

7 Enhver give, efter som han har sat sig for i sit Hjerte, ikke fortrædeligt eller af Tvang; thi Gud elsker en glad Giver.

ഏകൈകേന സ്വമനസി യഥാ നിശ്ചീയതേ തഥൈവ ദീയതാം കേനാപി കാതരേണ ഭീതേന വാ ന ദീയതാം യത ഈശ്വരോ ഹൃഷ്ടമാനസേ ദാതരി പ്രീയതേ|

8 Men Gud er mægtig til at lade al Naade rigelig tilflyde eder, for at I i alting altid kunne have til fuld Tilfredshed og have rigeligt til al god Gerning,

അപരമ് ഈശ്വരോ യുഷ്മാൻ പ്രതി സർവ്വവിധം ബഹുപ്രദം പ്രസാദം പ്രകാശയിതുമ് അർഹതി തേന യൂയം സർവ്വവിഷയേ യഥേഷ്ടം പ്രാപ്യ സർവ്വേണ സത്കർമ്മണാ ബഹുഫലവന്തോ ഭവിഷ്യഥ|

9 som der er skrevet: „Han spredte ud, han gav de fattige, hans Retfærdighed bliver til evig Tid.‟ (aiōn g165)

ഏതസ്മിൻ ലിഖിതമാസ്തേ, യഥാ, വ്യയതേ സ ജനോ രായം ദുർഗതേഭ്യോ ദദാതി ച| നിത്യസ്ഥായീ ച തദ്ധർമ്മഃ (aiōn g165)

10 Men han, som giver „Sædemanden Sæd og Brød til at spise‟, han vil ogsaa skænke og mangfoldiggøre eders Udsæd og give eders Retfærdigheds Frugter Vækst,

ബീജം ഭേജനീയമ് അന്നഞ്ച വപ്ത്രേ യേന വിശ്രാണ്യതേ സ യുഷ്മഭ്യമ് അപി ബീജം വിശ്രാണ്യ ബഹുലീകരിഷ്യതി യുഷ്മാകം ധർമ്മഫലാനി വർദ്ധയിഷ്യതി ച|

11 saa I blive rige i alle Maader til al Gavmildhed, hvilken igennem os virker Taksigelse til Gud.

തേന സർവ്വവിഷയേ സധനീഭൂതൈ ര്യുഷ്മാഭിഃ സർവ്വവിഷയേ ദാനശീലതായാം പ്രകാശിതായാമ് അസ്മാഭിരീശ്വരസ്യ ധന്യവാദഃ സാധയിഷ്യതേ|

12 Thi denne Offertjenestes Ydelse ikke alene afhjælper de helliges Trang, men giver ogsaa et Overskud ved manges Taksigelser til Gud,

ഏതയോപകാരസേവയാ പവിത്രലോകാനാമ് അർഥാഭാവസ്യ പ്രതീകാരോ ജായത ഇതി കേവലം നഹി കിന്ത്വീശ്ചരസ്യ ധന്യവാദോഽപി ബാഹുല്യേനോത്പാദ്യതേ|

13 naar de ved det prøvede Sind, som denne Ydelse viser, bringes til at prise Gud for Lydigheden i eders Bekendelse til Kristi Evangelium og for Oprigtigheden i eders Samfund med dem og med alle,

യത ഏതസ്മാദ് ഉപകാരകരണാദ് യുഷ്മാകം പരീക്ഷിതത്വം ബുദ്ധ്വാ ബഹുഭിഃ ഖ്രീഷ്ടസുസംവാദാങ്ഗീകരണേ യുഷ്മാകമ് ആജ്ഞാഗ്രാഹിത്വാത് തദ്ഭാഗിത്വേ ച താൻ അപരാംശ്ച പ്രതി യുഷ്മാകം ദാതൃത്വാദ് ഈശ്വരസ്യ ധന്യവാദഃ കാരിഷ്യതേ,

14 ogsaa ved deres Bøn for eder, idet de længes efter eder paa Grund af Guds overvættes Naade imod eder.

യുഷ്മദർഥം പ്രാർഥനാം കൃത്വാ ച യുഷ്മാസ്വീശ്വരസ്യ ഗരിഷ്ഠാനുഗ്രഹാദ് യുഷ്മാസു തൈഃ പ്രേമ കാരിഷ്യതേ|

15 Gud ske Tak for hans uudsigelige Gave!

അപരമ് ഈശ്വരസ്യാനിർവ്വചനീയദാനാത് സ ധന്യോ ഭൂയാത്|