2 Korinterne 12
1 Rose mig maa jeg. Gavnligt er det vel ikke; men jeg vil komme til Syner og Aabenbarelser fra Herren.
ஆத்மஸ்²லாகா⁴ மமாநுபயுக்தா கிந்த்வஹம்’ ப்ரபோ⁴ ர்த³ர்ஸ²நாதே³ஸா²நாம் ஆக்²யாநம்’ கத²யிதும்’ ப்ரவர்த்தே|
2 Jeg kender et Menneske i Kristus, som for fjorten Aar siden (om han var i Legemet, det ved jeg ikke, eller uden for Legemet, det ved jeg ikke, Gud ved det) blev bortrykket indtil den tredje Himmel.
இதஸ்²சதுர்த³ஸ²வத்ஸரேப்⁴ய: பூர்வ்வம்’ மயா பரிசித ஏகோ ஜநஸ்த்ரு’தீயம்’ ஸ்வர்க³மநீயத, ஸ ஸஸ²ரீரேண நி: ஸ²ரீரேண வா தத் ஸ்தா²நமநீயத தத³ஹம்’ ந ஜாநாமி கிந்த்வீஸ்²வரோ ஜாநாதி|
3 Og jeg ved, at dette Menneske (om han var i Legemet, eller uden Legemet, det ved jeg ikke, Gud ved det),
ஸ மாநவ: ஸ்வர்க³ம்’ நீத: ஸந் அகத்²யாநி மர்த்த்யவாக³தீதாநி ச வாக்யாநி ஸ்²ருதவாந்|
4 at han blev bortrykket ind i Paradiset og hørte uudsigelige Ord, som det ikke er et Menneske tilladt at udtale.
கிந்து ததா³நீம்’ ஸ ஸஸ²ரீரோ நி: ஸ²ரீரோ வாஸீத் தந்மயா ந ஜ்ஞாயதே தத்³ ஈஸ்²வரேணைவ ஜ்ஞாயதே|
5 Af en saadan vil jeg rose mig; men af mig selv vil jeg ikke rose mig, uden af min Magtesløshed.
தமத்⁴யஹம்’ ஸ்²லாகி⁴ஷ்யே மாமதி⁴ நாந்யேந கேநசித்³ விஷயேண ஸ்²லாகி⁴ஷ்யே கேவலம்’ ஸ்வதௌ³ர்ப்³ப³ல்யேந ஸ்²லாகி⁴ஷ்யே|
6 Thi vel bliver jeg ikke en Daare, om jeg vilde rose mig; thi det vil være Sandhed, jeg siger; men jeg afholder mig derfra, for at ingen skal tænke højere om mig, end hvad han ser mig være, eller hvad han hører af mig.
யத்³யஹம் ஆத்மஸ்²லாகா⁴ம்’ கர்த்தும் இச்சே²யம்’ ததா²பி நிர்ப்³போ³த⁴ இவ ந ப⁴விஷ்யாமி யத: ஸத்யமேவ கத²யிஷ்யாமி, கிந்து லோகா மாம்’ யாத்³ரு’ஸ²ம்’ பஸ்²யந்தி மம வாக்யம்’ ஸ்²ருத்வா வா யாத்³ரு’ஸ²ம்’ மாம்’ மந்யதே தஸ்மாத் ஸ்²ரேஷ்ட²ம்’ மாம்’ யந்ந க³ணயந்தி தத³ர்த²மஹம்’ ததோ விரம்’ஸ்யாமி|
7 Og for at jeg ikke skal hovmode mig af de høje Aabenbarelser, blev der givet mig en Torn i Kødet, en Satans Engel, for at han skulde slaa mig i Ansigtet, for at jeg ikke skulde hovmode mig.
அபரம் உத்க்ரு’ஷ்டத³ர்ஸ²நப்ராப்திதோ யத³ஹம் ஆத்மாபி⁴மாநீ ந ப⁴வாமி தத³ர்த²ம்’ ஸ²ரீரவேத⁴கம் ஏகம்’ ஸூ²லம்’ மஹ்யம் அதா³யி தத் மதீ³யாத்மாபி⁴மாநநிவாரணார்த²ம்’ மம தாட³யிதா ஸ²யதாநோ தூ³த: |
8 Om denne bad jeg Herren tre Gange, at han maatte vige fra mig;
மத்தஸ்தஸ்ய ப்ரஸ்தா²நம்’ யாசிதுமஹம்’ த்ரிஸ்தமதி⁴ ப்ரபு⁴முத்³தி³ஸ்²ய ப்ரார்த²நாம்’ க்ரு’தவாந்|
9 og han har sagt mig: „Min Naade er dig nok; thi Kraften fuldkommes i Magtesløshed.” Allerhelst vil jeg derfor rose mig af min Magtesløshed, for at Kristi Kraft kan tage Bolig i mig.
தத: ஸ மாமுக்தவாந் மமாநுக்³ரஹஸ்தவ ஸர்வ்வஸாத⁴க: , யதோ தௌ³ர்ப்³ப³ல்யாத் மம ஸ²க்தி: பூர்ணதாம்’ க³ச்ச²தீதி| அத: க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸ²க்தி ர்யந்மாம் ஆஸ்²ரயதி தத³ர்த²ம்’ ஸ்வதௌ³ர்ப்³ப³ல்யேந மம ஸ்²லாக⁴நம்’ ஸுக²த³ம்’|
10 Derfor er jeg vel tilfreds under Magtesløshed, under Overlast, under Nød, under Forfølgelser, under Angester for Kristi Skyld; thi naar jeg er magtesløs, da er jeg stærk.
தஸ்மாத் க்²ரீஷ்டஹேதோ ர்தௌ³ர்ப்³ப³ல்யநிந்தா³த³ரித்³ரதாவிபக்ஷதாகஷ்டாதி³ஷு ஸந்துஷ்யாம்யஹம்’| யதா³ஹம்’ து³ர்ப்³ப³லோ(அ)ஸ்மி ததை³வ ஸப³லோ ப⁴வாமி|
11 Jeg er bleven en Daare. I tvang mig dertil. Jeg burde jo anbefales af eder; thi jeg har ikke staaet tilbage i noget for de saare store Apostle, om jeg end intet er.
ஏதேநாத்மஸ்²லாக⁴நேநாஹம்’ நிர்ப்³போ³த⁴ இவாப⁴வம்’ கிந்து யூயம்’ தஸ்ய காரணம்’ யதோ மம ப்ரஸ²ம்’ஸா யுஷ்மாபி⁴ரேவ கர்த்தவ்யாஸீத்| யத்³யப்யம் அக³ண்யோ ப⁴வேயம்’ ததா²பி முக்²யதமேப்⁴ய: ப்ரேரிதேப்⁴ய: கேநாபி ப்ரகாரேண நாஹம்’ ந்யூநோ(அ)ஸ்மி|
12 En Apostels Tegn bleve jo udførte iblandt eder under al Udholdenhed, ved Tegn og Undere og kraftige Gerninger.
ஸர்வ்வதா²த்³பு⁴தக்ரியாஸ²க்திலக்ஷணை: ப்ரேரிதஸ்ய சிஹ்நாநி யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே ஸதை⁴ர்ய்யம்’ மயா ப்ரகாஸி²தாநி|
13 Thi hvad er det vel, hvori I bleve stillede ringere end de andre Menigheder, uden at jeg ikke selv faldt eder til Byrde? Tilgiver mig denne Uret!
மம பாலநார்த²ம்’ யூயம்’ மயா பா⁴ராக்ராந்தா நாப⁴வதைதத்³ ஏகம்’ ந்யூநத்வம்’ விநாபராப்⁴ய: ஸமிதிப்⁴யோ யுஷ்மாகம்’ கிம்’ ந்யூநத்வம்’ ஜாதம்’? அநேந மம தோ³ஷம்’ க்ஷமத்⁴வம்’|
14 Se, dette er nu tredje Gang, jeg staar rede til at komme til eder, og jeg vil ikke falde til Byrde; thi jeg søger ikke eders Gods, men eder selv, thi Børnene skulle ikke samle sammen til Forældrene, men Forældrene til Børnene.
பஸ்²யத த்ரு’தீயவாரம்’ யுஷ்மத்ஸமீபம்’ க³ந்துமுத்³யதோ(அ)ஸ்மி தத்ராப்யஹம்’ யுஷ்மாந் பா⁴ராக்ராந்தாந் ந கரிஷ்யாமி| யுஷ்மாகம்’ ஸம்பத்திமஹம்’ ந ம்ரு’க³யே கிந்து யுஷ்மாநேவ, யத: பித்ரோ: க்ரு’தே ஸந்தாநாநாம்’ த⁴நஸஞ்சயோ(அ)நுபயுக்த: கிந்து ஸந்தாநாநாம்’ க்ரு’தே பித்ரோ ர்த⁴நஸஞ்சய உபயுக்த: |
15 Men jeg vil med Glæde gøre Opofrelser, ja, opofres for eders Sjæle. Mon jeg, naar jeg elsker eder højere, elskes mindre?
அபரஞ்ச யுஷ்மாஸு ப³ஹு ப்ரீயமாணோ(அ)ப்யஹம்’ யதி³ யுஷ்மத்தோ(அ)ல்பம்’ ப்ரம லபே⁴ ததா²பி யுஷ்மாகம்’ ப்ராணரக்ஷார்த²ம்’ ஸாநந்த³ம்’ ப³ஹு வ்யயம்’ ஸர்வ்வவ்யயஞ்ச கரிஷ்யாமி|
16 Men lad saa være, at jeg ikke har været eder til Byrde, men jeg var træsk og fangede eder med List!
யூயம்’ மயா கிஞ்சித³பி ந பா⁴ராக்ராந்தா இதி ஸத்யம்’, கிந்த்வஹம்’ தூ⁴ர்த்த: ஸந் ச²லேந யுஷ்மாந் வஞ்சிதவாந் ஏதத் கிம்’ கேநசித்³ வக்தவ்யம்’?
17 Har jeg da gjort mig Fordel af eder ved nogen af dem, jeg har sendt til eder?
யுஷ்மத்ஸமீபம்’ மயா யே லோகா: ப்ரஹிதாஸ்தேஷாமேகேந கிம்’ மம கோ(அ)ப்யர்த²லாபோ⁴ ஜாத: ?
18 Jeg opfordrede Titus og sendte Broderen med; har Titus da gjort sig nogen Fordel af eder? Vandrede vi ikke i den samme Aand, i de samme Fodspor?
அஹம்’ தீதம்’ விநீய தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ப்⁴ராதரமேகம்’ ப்ரேஷிதவாந் யுஷ்மத்தஸ்தீதேந கிம் அர்தோ² லப்³த⁴: ? ஏகஸ்மிந் பா⁴வ ஏகஸ்ய பத³சிஹ்நேஷு சாவாம்’ கிம்’ ந சரிதவந்தௌ?
19 Alt længe have I ment, at vi forsvare os for eder. Nej, for Guds Aasyn tale vi i Kristus. Men det sker alt sammen, I elskede, for eders Opbyggelses Skyld.
யுஷ்மாகம்’ ஸமீபே வயம்’ புந ர்தோ³ஷக்ஷாலநகதா²ம்’ கத²யாம இதி கிம்’ பு³த்⁴யத்⁴வே? ஹே ப்ரியதமா: , யுஷ்மாகம்’ நிஷ்டா²ர்த²ம்’ வயமீஸ்²வரஸ்ய ஸமக்ஷம்’ க்²ரீஷ்டேந ஸர்வ்வாண்யேதாநி கத²யாம: |
20 Thi jeg frygter for, at, naar jeg kommer, jeg da maaske ikke skal finde eder saadanne, som jeg ønsker, og at jeg skal findes af eder saadan, som I ikke ønske; at der skal være Kiv, Nid, Hidsighed, Rænker, Bagtalelser, Øretuderier, Opblæsthed, Klammerier,
அஹம்’ யதா³க³மிஷ்யாமி, ததா³ யுஷ்மாந் யாத்³ரு’ஸா²ந் த்³ரஷ்டும்’ நேச்சா²மி தாத்³ரு’ஸா²ந் த்³ரக்ஷ்யாமி, யூயமபி மாம்’ யாத்³ரு’ஸ²ம்’ த்³ரஷ்டும்’ நேச்ச²த² தாத்³ரு’ஸ²ம்’ த்³ரக்ஷ்யத², யுஷ்மந்மத்⁴யே விவாத³ ஈர்ஷ்யா க்ரோதோ⁴ விபக்ஷதா பராபவாத³: கர்ணேஜபநம்’ த³ர்ப: கலஹஸ்²சைதே ப⁴விஷ்யந்தி;
21 at min Gud, naar jeg kommer igen, skal ydmyge mig i Anledning af eder, og jeg skal sørge over mange af dem, som forhen have syndet og ikke have omvendt sig fra den Urenhed og Utugt og Uterlighed, som de bedreve.
தேநாஹம்’ யுஷ்மத்ஸமீபம்’ புநராக³த்ய மதீ³யேஸ்²வரேண நமயிஷ்யே, பூர்வ்வம்’ க்ரு’தபாபாந் லோகாந் ஸ்வீயாஸு²சிதாவேஸ்²யாக³மநலம்படதாசரணாத்³ அநுதாபம் அக்ரு’தவந்தோ த்³ரு’ஷ்ட்வா ச தாநதி⁴ மம ஸோ²கோ ஜநிஷ்யத இதி பி³பே⁴மி|
