1 Samuel 24
1 Og det skete, der Saul kom tilbage fra Filisterne, da forkyndte de ham og sagde: Se, David er i Engedi Ørk.
Pea ʻi he liu mai ʻa Saula mei heʻene tuli ʻae kau Filisitia, pea hoko ʻo pehē, naʻe tala kiate ia, ʻo pehē, “Vakai, ʻoku ʻi he toafa ʻo Eni-Keti ʻa Tevita.”
2 Da tog Saul tre Tusinde Mand, udvalgte af al Israel, og gik hen for at opsøge David og hans Mænd paa Stengedernes Klipper.
Pea naʻe ʻave ʻe Saula ʻae kau tangata naʻe fili ʻe toko tolu afe mei ʻIsileli kotoa pē, pea naʻe ʻalu ia ke kumi ʻa Tevita mo hono kau tangata ʻi he funga ʻoe ngaahi maka ʻoe fanga kosi kaivao.
3 Og der han kom til Faarestierne ved Vejen, da var der en Hule, og Saul gik ind for at tildække sine Fødder; men David og hans Mænd sade i det inderste af Hulen.
Pea naʻe hoko ia ki he ngaahi lotoʻā sipi ʻi he veʻehala, ʻaia naʻe ʻi ai ʻae ʻana, pea hū ki ai ʻa Saula ke ʻufiʻufi hono vaʻe: pea naʻe ʻi he tafaʻaki ʻana ʻa Tevita mo hono kau tangata.
4 Da sagde Davids Mænd til ham: Se, dette er den Dag, om hvilken Herren har sagt dig: Se, jeg giver dig din Fjende i din Haand, at du skal gøre med ham, som godt er for dine Øjne; og David stod op og afskar hemmelig en Flig af Kappen, som Saul havde paa.
Pea pehē ʻe he kau tangata ʻo Tevita kiate ia, “Vakai, ko eni ʻae ʻaho ʻaia naʻe pehē ai ʻe Sihova kiate koe, Vakai, te u tukuange ho fili ki ho nima, koeʻuhi ke ke fai kiate ia ʻaia ʻoku lelei kiate koe.” Pea naʻe tuʻu hake ʻa Tevita ʻo ne heleʻi ʻo motuhi fakafufū ʻae mui kofu ʻo Saula.
5 Og det skete derefter, da slog Davids Hjerte ham, fordi han havde afskaaret Fligen, som hørte Saul til.
Pea hili ʻa hono fai naʻe tautea ʻa Tevita ʻe hono loto, ko e meʻa ʻi heʻene motuhi ʻae potu ʻoe kofu ʻo Saula.
6 Og han sagde til sine Mænd: Herren lade det være langt fra mig, at jeg skulde gøre denne Gerning ved min Herre, Herrens Salvede, at lægge min Haand paa ham; thi han er Herrens Salvede.
Pea pehē ʻe ia ki hono kakai, “Ke taʻofi ʻe Sihova ke ʻoua naʻaku fai ʻae meʻa ni ki hoku ʻeiki, ko e fakatapui ʻe Sihova, ke mafao atu hoku nima angatuʻu kiate ia, ka ko e pani ia ʻa Sihova.”
7 Og David holdt sine Mænd i Ave med Ord og tilstedte dem ikke at staa op imod Saul. Og Saul stod op af Hulen og gik hen ad Vejen.
Ko ia naʻe taʻofi ʻe Tevita ʻene kau tamaioʻeiki ʻaki ʻae ngaahi lea ni, pea naʻe ʻikai tuku ʻakinautolu kenau tuʻu hake kia Saula. Ka naʻe tuʻu hake ʻa Saula mei he ʻana, pea ʻalu ʻi hono hala.
8 Men derefter stod David op og gik ud af Hulen, og raabte efter Saul og sagde: Min Herre Konge! Da saa Saul sig tilbage, og David bøjede sit Ansigt til Jorden og kastede sig ned.
Pea naʻe tuʻu foki ʻa Tevita ʻo ʻalu kituʻa mei he ʻana, pea kalanga ia kia Saula ʻo pehē, “ʻA hoku ʻeiki ko e tuʻi.” Pea naʻe tafoki ʻo vakai ki mui ʻa Saula, ʻoku tulolo ʻa Tevita hono mata ki he kelekele, pea punou ia.
9 Og David sagde til Saul: Hvorfor hører du paa de Menneskers Ord, som sige: Se, David søger efter din Ulykke?
Pea naʻe pehē ʻe Tevita kia Saula, “Ko e hā ʻoku ke tokanga ai ki he ngaahi lea ʻae kau tangata, ʻoku pehē, ‘Vakai, ʻoku kumi ʻe Tevita ke ke lavea?’
10 Se, dine Øjne have set paa denne Dag, at Herren har givet dig i Dag i min Haand i Hulen, og man talede til mig om, at jeg skulde slaa dig ihjel, men jeg sparede dig; thi jeg sagde: Jeg vil ikke lægge Haand paa min Herre, thi han er Herrens Salvede.
Vakai, kuo ke mamata ʻaki ho mata he ʻaho ni ki heʻene tuku mai koe ʻe Sihova he ʻaho ni ki hoku nima ʻi he ʻana pea naʻe tala ʻe he niʻihi ke u taaʻi koe ka naʻe fakamoʻui koe ʻe hoku mata; pea ne u pehē, ‘ʻE ʻikai te u mafao atu hoku nima ʻo angatuʻu ki hoku ʻeiki he ko e fakatapui ia ʻa Sihova.’
11 Og min Fader, se! se dog Fligen af din Kappe i min Haand; thi af det, at jeg afskar Fligen af din Kappe og ikke slog dig ihjel, kan du kende og se, at der ikke er Ondskab eller Overtrædelse i min Haand, jeg har heller ikke syndet imod dig, og du jager efter mit Liv for at borttage det.
Pea ko eni foki, ʻa ʻeku tamai, vakai, ʻio, vakai ki he potu ʻo ho kofu ʻi hoku nima: ʻi heʻeku heleʻi ke motu ʻae kapa ʻo ho kofu, ʻo ʻikai te u taaʻi koe, ke ke ʻilo ai mo vakai ʻoku ʻikai ha kovi pe ha angahala ʻi hoku nima, pea kuo ʻikai te u fai angahala kiate koe; ka ʻoku ke tuli ʻa ʻeku moʻui ke taaʻi ia.
12 Herren skal dømme imellem mig og imellem dig, og Herren skal hævne mig paa dig, men min Haand skal ikke være paa dig;
Ke fakamaauʻi ʻe Sihova kiate au mo koe, pea totongi kiate koe ʻe Sihova koeʻuhi ko au: ka ʻe ʻikai ʻiate koe ʻa hoku nima ʻoʻoku.
13 ligesom man siger i et gammelt Ordsprog: Fra Ugudelige skal udgaa Ugudelighed; men min Haand skal ikke være paa dig.
Kae hangē: ko e lea ʻae mātuʻa ʻi muʻa, ‘ʻOku tupu ʻae fai kovi mei he angakovi’ ka ʻe ʻikai ʻiate koe ʻa hoku nima.
14 Efter hvem er Israels Konge udgangen? hvem jager du efter? efter en død Hund, efter en Loppe?
Kuo haʻu ʻae tuʻi ʻo ʻIsileli ʻo tuli kia hai? ʻOku ke tulia ʻa hai? Ko e kulī mate, ko e kutufisi.
15 Men Herren skal være Dommer og dømme imellem mig og imellem dig, og han skal se og udføre min Sag og dømme mig fri for din Haand.
Ko ia ke fakamaau ʻe Sihova, pea fakamaau kiate au mo koe, pea vakai, ʻo langomakiʻi au, pea fakamoʻui au mei ho nima.”
16 Og det skete, der David havde fuldendt at tale disse Ord til Saul, da sagde Saul: Er dette din Røst, min Søn David? Og Saul opløftede sin Røst og græd.
Pea naʻe hoko ʻo pehē, ʻi he fakaʻosi ʻe Tevita ʻae ngaahi lea ni kia Saula, naʻe pehē ʻe Saula, “He ko ho leʻo eni, ʻE Tevita ko hoku foha?” Pea naʻe hiki hono leʻo ʻe Saula ʻo ne tangi.
17 Og han sagde til David: Du er retfærdigere end jeg; thi du har betalt mig godt, men jeg har betalt dig ondt.
Pea naʻe pehē ʻe ia kia Tevita, “ʻOku ke angatonu lahi koe ʻiate au: he kuo ke totongi lelei kiate au, ka kuo u totongi kovi kiate koe.
18 Og du har givet til Kende i Dag, at du har gjort mig godt; thi Herren havde overgivet mig i din Haand, og du slog mig ikke ihjel.
Pea kuo ke fakahā he ʻaho ni ʻa hoʻo fai lelei kiate au: koeʻuhi ʻi he tukuange au ʻe Sihova ki ho nima, naʻe ʻikai te ke tāmateʻi au.
19 Naar en Mand finder sin Fjende, skulde han da sende ham paa en god Vej? Men Herren skal betale dig godt for denne Dag, for det, som du har gjort mig.
He kapau ʻoku ʻilo ʻe ha tangata hono fili, te ne tuku ke toe ʻalu moʻui? Ko ia ke totongi lelei ʻe Sihova kiate koe, ʻi he meʻa kuo ke fai kiate au he ʻaho ni.
20 Og nu se, jeg ved, at du skal blive Konge, og Israels Rige skal stadfæstes i din Haand.
Pea ko eni, vakai, ʻOku ou ʻilo pau ko e moʻoni te ke hoko ke tuʻi, pea ʻe fakatuʻumaʻu ʻae puleʻanga ʻo ʻIsileli ʻiate koe.
21 Saa sværg mig nu ved Herren, at du ikke vil udrydde min Sæd efter mig, og at du ikke vil udslette mit Navn af min Faders Hus.
Ko ia ke ke fuakava ni kiate au ʻia Sihova, ke ʻoua naʻa ke motuhi hoku hako kimui ʻiate au, pea ʻoua naʻa ke fakaʻauha hoku hingoa mei he fale ʻo ʻeku tamai.”
22 Da tilsvor David Saul dette, og Saul gik til sit Hus, men David og hans Folk gik op i Befæstningen.
Pea naʻe fuakava ʻe Tevita kia Saula, pea ʻalu ʻa Saula ki hono ʻapi, ka naʻe ʻalu hake ʻa Tevita mo hono kau tangata ki he toitoiʻanga.
