1 Peter 3
1 Ligesaa, I Hustruer! underordner eder under eders egne Mænd, for at, selv om nogle ere genstridige imod Ordet, de kunne vindes uden Ord ved Hustruernes Vandel,
ஹே யோஷித: , யூயமபி நிஜஸ்வாமிநாம்’ வஸ்²யா ப⁴வத ததா² ஸதி யதி³ கேசித்³ வாக்யே விஸ்²வாஸிநோ ந ஸந்தி தர்ஹி
2 naar de iagttage eders kyske Vandel i Frygt.
தே விநாவாக்யம்’ யோஷிதாம் ஆசாரேணார்த²தஸ்தேஷாம்’ ப்ரத்யக்ஷேண யுஷ்மாகம்’ ஸப⁴யஸதீத்வாசாரேணாக்ரஷ்டும்’ ஸ²க்ஷ்யந்தே|
3 Eders Prydelse skal ikke være den udvortes med Haarfletning og paahængte Guldsmykker eller Klædedragt,
அபரம்’ கேஸ²ரசநயா ஸ்வர்ணாலங்காரதா⁴ரணோந பரிச்ச²த³பரிதா⁴நேந வா யுஷ்மாகம்’ வாஹ்யபூ⁴ஷா ந ப⁴வது,
4 men Hjertets skjulte Menneske med den sagtmodige og stille Aands uforkrænkelige Prydelse, hvilket er meget kosteligt for Gud.
கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத்³ ப³ஹுமூல்யக்ஷமாஸா²ந்திபா⁴வாக்ஷயரத்நேந யுக்தோ கு³ப்த ஆந்தரிகமாநவ ஏவ|
5 Thi saaledes var det ogsaa, at fordum de hellige Kvinder, som haabede paa Gud, prydede sig, idet de underordnede sig under deres egne Mænd,
யத: பூர்வ்வகாலே யா: பவித்ரஸ்த்ரிய ஈஸ்²வரே ப்ரத்யாஸா²மகுர்வ்வந் தா அபி தாத்³ரு’ஸீ²மேவ பூ⁴ஷாம்’ தா⁴ரயந்த்யோ நிஜஸ்வாமிநாம்’ வஸ்²யா அப⁴வந்|
6 som Sara var Abraham lydig, hun kaldte ham Herre, hun, hvis Børn I ere blevne, naar I gøre det gode og ikke frygte nogen Rædsel.
ததை²வ ஸாரா இப்³ராஹீமோ வஸ்²யா ஸதீ தம்’ பதிமாக்²யாதவதீ யூயஞ்ச யதி³ ஸதா³சாரிண்யோ ப⁴வத² வ்யாகுலதயா ச பீ⁴தா ந ப⁴வத² தர்ஹி தஸ்யா: கந்யா ஆத்⁴வே|
7 Ligesaa I Mænd! lever med Forstand sammen med eders Hustruer som med et svagere Kar, og beviser dem Ære som dem, der ogsaa ere Medarvinger til Livets Naadegave, for at eders Bønner ikke skulle hindres.
ஹே புருஷா: , யூயம்’ ஜ்ஞாநதோ து³ர்ப்³ப³லதரபா⁴ஜநைரிவ யோஷித்³பி⁴: ஸஹவாஸம்’ குருத, ஏகஸ்ய ஜீவநவரஸ்ய ஸஹபா⁴கி³நீப்⁴யதாப்⁴ய: ஸமாத³ரம்’ விதரத ச ந சேத்³ யுஷ்மாகம்’ ப்ரார்த²நாநாம்’ பா³தா⁴ ஜநிஷ்யதே|
8 Og til Slutning værer alle enssindede, medlidende, kærlige imod Brødrene, barmhjertige, ydmyge;
விஸே²ஷதோ யூயம்’ ஸர்வ்வ ஏகமநஸ: பரது³: கை² ர்து³: கி²தா ப்⁴ராத்ரு’ப்ரமிண: க்ரு’பாவந்த: ப்ரீதிபா⁴வாஸ்²ச ப⁴வத|
9 betaler ikke ondt med ondt, eller Skældsord med Skældsord, men tværtimod velsigner, thi dertil bleve I kaldede, at I skulle arve Velsignelse.
அநிஷ்டஸ்ய பரிஸோ²தே⁴நாநிஷ்டம்’ நிந்தா³யா வா பரிஸோ²தே⁴ந நிந்தா³ம்’ ந குர்வ்வந்த ஆஸி²ஷம்’ த³த்த யதோ யூயம் ஆஸி²ரதி⁴காரிணோ ப⁴விதுமாஹூதா இதி ஜாநீத²|
10 Thi „den, som vil elske Livet og se gode Dage, skal holde sin Tunge fra ondt og sine Læber fra at tale Svig;
அபரஞ்ச, ஜீவநே ப்ரீயமாணோ ய: ஸுதி³நாநி தி³த்³ரு’க்ஷதே| பாபாத் ஜிஹ்வாம்’ ம்ரு’ஷாவாக்யாத் ஸ்வாத⁴ரௌ ஸ நிவர்த்தயேத்|
11 han vende sig fra ondt og gøre godt; han søge Fred og jage efter den!
ஸ த்யஜேத்³ து³ஷ்டதாமார்க³ம்’ ஸத்க்ரியாஞ்ச ஸமாசரேத்| ம்ரு’க³யாணஸ்²ச ஸா²ந்திம்’ ஸ நித்யமேவாநுதா⁴வது|
12 Thi Herrens Øjne ere over de retfærdige, og hans Øren til deres Bøn; men Herrens Ansigt er over dem, som gøre ondt.‟
லோசநே பரமேஸ²ஸ்யோந்மீலிதே தா⁴ர்ம்மிகாந் ப்ரதி| ப்ரார்த²நாயா: க்ரு’தே தேஷா: தச்ச்²ரோத்ரே ஸுக³மே ஸதா³| க்ரோதா⁴ஸ்யஞ்ச பரேஸ²ஸ்ய கதா³சாரிஷு வர்த்ததே|
13 Og hvem er der, som kan volde eder ondt, dersom I ere nidkære for det gode?
அபரம்’ யதி³ யூயம் உத்தமஸ்யாநுகா³மிநோ ப⁴வத² தர்ஹி கோ யுஷ்மாந் ஹிம்’ஸிஷ்யதே?
14 Men om I ogsaa maatte lide for Retfærdigheds Skyld, ere I salige. Nærer ingen Frygt for dem, og forfærdes ikke;
யதி³ ச த⁴ர்ம்மார்த²ம்’ க்லிஸ்²யத்⁴வம்’ தர்ஹி த⁴ந்யா ப⁴விஷ்யத²| தேஷாம் ஆஸ²ங்கயா யூயம்’ ந பி³பீ⁴த ந விங்க்த வா|
15 men helliger den Herre Kristus i eders Hjerter, altid rede til at forsvare eder over for enhver, som kræver eder til Regnskab for det Haab, der er i eder, men med Sagtmodighed og Frygt,
மநோபி⁴: கிந்து மந்யத்⁴வம்’ பவித்ரம்’ ப்ரபு⁴மீஸ்²வரம்’| அபரஞ்ச யுஷ்மாகம் ஆந்தரிகப்ரத்யாஸா²யாஸ்தத்த்வம்’ ய: கஸ்²சித் ப்ரு’ச்ச²தி தஸ்மை ஸா²ந்திபீ⁴திப்⁴யாம் உத்தரம்’ தா³தும்’ ஸதா³ ஸுஸஜ்ஜா ப⁴வத|
16 idet I have en god Samvittighed, for at de, der laste eders gode Vandel i Kristus, maa blive til Skamme, naar de bagtale eder som Ugerningsmænd.
யே ச க்²ரீஷ்டத⁴ர்ம்மே யுஷ்மாகம்’ ஸதா³சாரம்’ தூ³ஷயந்தி தே து³ஷ்கர்ம்மகாரிணாமிவ யுஷ்மாகம் அபவாதே³ந யத் லஜ்ஜிதா ப⁴வேயுஸ்தத³ர்த²ம்’ யுஷ்மாகம் உத்தம: ஸம்’வேதோ³ ப⁴வது|
17 Thi det er bedre, om det saa er Guds Villie, at lide, naar man gør godt, end naar man gør ondt.
ஈஸ்²வரஸ்யாபி⁴மதாத்³ யதி³ யுஷ்மாபி⁴: க்லேஸ²: ஸோட⁴வ்யஸ்தர்ஹி ஸதா³சாரிபி⁴: க்லேஸ²ஸஹநம்’ வரம்’ ந ச கதா³சாரிபி⁴: |
18 Thi ogsaa Kristus led een Gang for Synder, en retfærdig for uretfærdige, for at han kunde føre os hen til Gud, han, som led Døden i Kødet, men blev levendegjort i Aanden,
யஸ்மாத்³ ஈஸ்²வரஸ்ய ஸந்நிதி⁴ம் அஸ்மாந் ஆநேதும் அதா⁴ர்ம்மிகாணாம்’ விநிமயேந தா⁴ர்ம்மிக: க்²ரீஷ்டோ (அ)ப்யேகக்ரு’த்வ: பாபாநாம்’ த³ண்ட³ம்’ பு⁴க்தவாந், ஸ ச ஸ²ரீரஸம்ப³ந்தே⁴ மாரித: கிந்த்வாத்மந: ஸம்ப³ந்தே⁴ புந ர்ஜீவிதோ (அ)ப⁴வத்|
19 i hvilken han ogsaa gik hen og prædikede for Aanderne, som vare i Forvaring,
தத்ஸம்ப³ந்தே⁴ ச ஸ யாத்ராம்’ விதா⁴ய காராப³த்³தா⁴நாம் ஆத்மநாம்’ ஸமீபே வாக்யம்’ கோ⁴ஷிதவாந்|
20 som fordum vare genstridige, dengang Guds Langmodighed ventede i Noas Dage, medens Arken byggedes, i hvilken faa, nemlig otte, Sjæle bleve frelste igennem Vand,
புரா நோஹஸ்ய ஸமயே யாவத் போதோ நிரமீயத தாவத்³ ஈஸ்²வரஸ்ய தீ³ர்க⁴ஸஹிஷ்ணுதா யதா³ வ்யலம்ப³த ததா³ தே(அ)நாஜ்ஞாக்³ராஹிணோ(அ)ப⁴வந்| தேந போதோநால்பே(அ)ர்தா²த்³ அஷ்டாவேவ ப்ராணிநஸ்தோயம் உத்தீர்ணா: |
21 hvilket nu ogsaa frelser eder i sit Modbillede som Daab, der ikke er Fjernelse af Kødets Urenhed, men en god Samvittigheds Pagt med Gud ved Jesu Kristi Opstandelse,
தந்நித³ர்ஸ²நஞ்சாவகா³ஹநம்’ (அர்த²த: ஸா²ரீரிகமலிநதாயா யஸ்த்யாக³: ஸ நஹி கிந்த்வீஸ்²வராயோத்தமஸம்’வேத³ஸ்ய யா ப்ரதஜ்ஞா ஸைவ) யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய புநருத்தா²நேநேதா³நீம் அஸ்மாந் உத்தாரயதி,
22 han, som er faren til Himmelen og er ved Guds højre Haand, efter at Engle og Myndigheder og Kræfter ere ham underlagte.
யத: ஸ ஸ்வர்க³ம்’ க³த்வேஸ்²வரஸ்ய த³க்ஷிணே வித்³யதே ஸ்வர்கீ³யதூ³தா: ஸா²ஸகா ப³லாநி ச தஸ்ய வஸீ²பூ⁴தா அப⁴வந்|
