1 Peter 2
1 Derfor aflægger al Ondskab og al Svig og Hykleri og Avind og al Bagtalelse,
ஸர்வ்வாந் த்³வேஷாந் ஸர்வ்வாம்’ஸ்²ச ச²லாந் காபட்யாநீர்ஷ்யா: ஸமஸ்தக்³லாநிகதா²ஸ்²ச தூ³ரீக்ரு’த்ய
2 og higer som nyfødte Børn efter Ordets uforfalskede Mælk, for at I kunne vokse ved den til Frelse,
யுஷ்மாபி⁴: பரித்ராணாய வ்ரு’த்³தி⁴ப்ராப்த்யர்த²ம்’ நவஜாதஸி²ஸு²பி⁴ரிவ ப்ரக்ரு’தம்’ வாக்³து³க்³த⁴ம்’ பிபாஸ்யதாம்’|
3 om I da have smagt, at Herren er god.
யத: ப்ரபு⁴ ர்மது⁴ர ஏதஸ்யாஸ்வாத³ம்’ யூயம்’ ப்ராப்தவந்த: |
4 Kommer til ham, den levende Sten, der vel er forkastet af Menneskene, men er udvalgt og dyrebar for Gud,
அபரம்’ மாநுஷைரவஜ்ஞாதஸ்ய கிந்த்வீஸ்²வரேணாபி⁴ருசிதஸ்ய ப³ஹுமூல்யஸ்ய ஜீவத்ப்ரஸ்தரஸ்யேவ தஸ்ய ப்ரபோ⁴: ஸந்நிதி⁴ம் ஆக³தா
5 og lader eder selv som levende Stene opbygge som et aandeligt Hus, til et helligt Præsteskab, til at frembære aandelige Ofre, velbehagelige for Gud ved Jesus Kristus.
யூயமபி ஜீவத்ப்ரஸ்தரா இவ நிசீயமாநா ஆத்மிகமந்தி³ரம்’ க்²ரீஷ்டேந யீஸு²நா சேஸ்²வரதோஷகாணாம் ஆத்மிகப³லீநாம்’ தா³நார்த²ம்’ பவித்ரோ யாஜகவர்கோ³ ப⁴வத²|
6 Thi det hedder i et Skriftsted: „Se, jeg lægger i Zion en Hovedhjørnesten, som er udvalgt og dyrebar; og den, som tror paa ham, skal ingenlunde blive til Skamme.”
யத: ஸா²ஸ்த்ரே லிகி²தமாஸ்தே, யதா², பஸ்²ய பாஷாண ஏகோ (அ)ஸ்தி ஸீயோநி ஸ்தா²பிதோ மயா| முக்²யகோணஸ்ய யோக்³ய: ஸ வ்ரு’தஸ்²சாதீவ மூல்யவாந்| யோ ஜநோ விஸ்²வஸேத் தஸ்மிந் ஸ லஜ்ஜாம்’ ந க³மிஷ்யதி|
7 Eder altsaa, som tro, hører Æren til; men for de vantro er denne Sten, som Bygningsmændene forkastede, bleven til en Hovedhjørnesten og en Anstødssten og en Forargelses Klippe;
விஸ்²வாஸிநாம்’ யுஷ்மாகமேவ ஸமீபே ஸ மூல்யவாந் ப⁴வதி கிந்த்வவிஸ்²வாஸிநாம்’ க்ரு’தே நிசேத்ரு’பி⁴ரவஜ்ஞாத: ஸ பாஷாண: கோணஸ்ய பி⁴த்திமூலம்’ பூ⁴த்வா பா³தா⁴ஜநக: பாஷாண: ஸ்க²லநகாரகஸ்²ச ஸை²லோ ஜாத: |
8 og de støde an, idet de ere genstridige imod Ordet, hvortil de ogsaa vare bestemte.
தே சாவிஸ்²வாஸாத்³ வாக்யேந ஸ்க²லந்தி ஸ்க²லநே ச நியுக்தா: ஸந்தி|
9 Men I ere en udvalgt Slægt, et kongeligt Præsteskab, et helligt Folk, et Folk til Ejendom, for at I skulle forkynde hans Dyder, som kaldte eder fra Mørke til sit underfulde Lys,
கிந்து யூயம்’ யேநாந்த⁴காரமத்⁴யாத் ஸ்வகீயாஸ்²சர்ய்யதீ³ப்திமத்⁴யம் ஆஹூதாஸ்தஸ்ய கு³ணாந் ப்ரகாஸ²யிதும் அபி⁴ருசிதோ வம்’ஸோ² ராஜகீயோ யாஜகவர்க³: பவித்ரா ஜாதிரதி⁴கர்த்தவ்யா: ப்ரஜாஸ்²ச ஜாதா: |
10 I, som fordum ikke vare et Folk, men nu ere Guds Folk, I, som ikke fandt Barmhjertighed, men nu have fundet Barmhjertighed.
பூர்வ்வம்’ யூயம்’ தஸ்ய ப்ரஜா நாப⁴வத கிந்த்விதா³நீம் ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரஜா ஆத்⁴வே| பூர்வ்வம் அநநுகம்பிதா அப⁴வத கிந்த்விதா³நீம் அநுகம்பிதா ஆத்⁴வே|
11 I elskede! jeg formaner eder som fremmede og Udlændinge til at afholde eder fra kødelige Lyster, som jo føre Krig imod Sjælen,
ஹே ப்ரியதமா: , யூயம்’ ப்ரவாஸிநோ விதே³ஸி²நஸ்²ச லோகா இவ மநஸ: ப்ராதிகூல்யேந யோதி⁴ப்⁴ய: ஸா²ரீரிகஸுகா²பி⁴லாஷேப்⁴யோ நிவர்த்தத்⁴வம் இத்யஹம்’ விநயே|
12 saa I føre en god Vandel iblandt Hedningerne, for at de paa Grund af de gode Gerninger, som de faa at se, kunne prise Gud paa Besøgelsens Dag for det, som de bagtale eder for som Ugerningsmænd.
தே³வபூஜகாநாம்’ மத்⁴யே யுஷ்மாகம் ஆசார ஏவம் உத்தமோ ப⁴வது யதா² தே யுஷ்மாந் து³ஷ்கர்ம்மகாரிலோகாநிவ புந ர்ந நிந்த³ந்த: க்ரு’பாத்³ரு’ஷ்டிதி³நே ஸ்வசக்ஷுர்கோ³சரீயஸத்க்ரியாப்⁴ய ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரஸ²ம்’ஸாம்’ குர்ய்யு: |
13 Underordner eder under al menneskelig Ordning for Herrens Skyld, være sig en Konge som den højeste,
ததோ ஹேதோ ர்யூயம்’ ப்ரபோ⁴ரநுரோதா⁴த் மாநவஸ்ரு’ஷ்டாநாம்’ கர்த்ரு’த்வபதா³நாம்’ வஸீ²ப⁴வத விஸே²ஷதோ பூ⁴பாலஸ்ய யத: ஸ ஸ்²ரேஷ்ட²: ,
14 eller Landshøvdinger som dem, der sendes af ham til Straf for Ugerningsmænd, men til Ros for dem, som gøre det gode.
தே³ஸா²த்⁴யக்ஷாணாஞ்ச யதஸ்தே து³ஷ்கர்ம்மகாரிணாம்’ த³ண்ட³தா³நார்த²ம்’ ஸத்கர்ம்மகாரிணாம்’ ப்ரஸ²ம்’ஸார்த²ஞ்ச தேந ப்ரேரிதா: |
15 Thi saaledes er det Guds Villie, at I ved at gøre det gode skulle bringe de uforstandige Menneskers Vankundighed til at tie;
இத்த²ம்’ நிர்ப்³போ³த⁴மாநுஷாணாம் அஜ்ஞாநத்வம்’ யத் ஸதா³சாரிபி⁴ ர்யுஷ்மாபி⁴ ர்நிருத்தரீக்ரியதே தத்³ ஈஸ்²வரஸ்யாபி⁴மதம்’|
16 som frie, og ikke som de, der have Friheden til Ondskabs Skjul, men som Guds Tjenere.
யூயம்’ ஸ்வாதீ⁴நா இவாசரத ததா²பி து³ஷ்டதாயா வேஷஸ்வரூபாம்’ ஸ்வாதீ⁴நதாம்’ தா⁴ரயந்த இவ நஹி கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய தா³ஸா இவ|
17 Ærer alle, elsker Broderskabet, frygter Gud, ærer Kongen!
ஸர்வ்வாந் ஸமாத்³ரியத்⁴வம்’ ப்⁴ராத்ரு’வர்கே³ ப்ரீயத்⁴வம் ஈஸ்²வராத்³ பி³பீ⁴த பூ⁴பாலம்’ ஸம்மந்யத்⁴வம்’|
18 I Trælle! underordner eder under eders Herrer i al Frygt, ikke alene de gode og milde, men ogsaa de urimelige.
ஹே தா³ஸா: யூயம்’ ஸம்பூர்ணாத³ரேண ப்ரபூ⁴நாம்’ வஸ்²யா ப⁴வத கேவலம்’ ப⁴த்³ராணாம்’ த³யாலூநாஞ்ச நஹி கிந்த்வந்ரு’ஜூநாமபி|
19 Thi dette finder Yndest, dersom nogen, bunden til Gud i sin Samvittighed, udholder Genvordigheder, skønt han lider uretfærdigt.
யதோ (அ)ந்யாயேந து³: க²போ⁴க³கால ஈஸ்²வரசிந்தயா யத் க்லேஸ²ஸஹநம்’ ததே³வ ப்ரியம்’|
20 Thi hvad Ros er det, om I holde ud, naar I synde og derfor faa Næveslag? Men dersom I holde ud, naar I gøre det gode og lide derfor, dette finder Yndest hos Gud.
பாபம்’ க்ரு’த்வா யுஷ்மாகம்’ சபேடாகா⁴தஸஹநேந கா ப்ரஸ²ம்’ஸா? கிந்து ஸதா³சாரம்’ க்ரு’த்வா யுஷ்மாகம்’ யத்³ து³: க²ஸஹநம்’ ததே³வேஸ்²வரஸ்ய ப்ரியம்’|
21 Thi dertil bleve I kaldede, efterdi ogsaa Kristus har lidt for eder, efterladende eder et Forbillede, for at I skulle følge i hans Fodspor,
தத³ர்த²மேவ யூயம் ஆஹூதா யத: க்²ரீஷ்டோ(அ)பி யுஷ்மந்நிமித்தம்’ து³: க²ம்’ பு⁴க்த்வா யூயம்’ யத் தஸ்ய பத³சிஹ்நை ர்வ்ரஜேத தத³ர்த²ம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தமேகம்’ த³ர்ஸி²தவாந்|
22 han, som ikke gjorde Synd, ikke heller blev der fundet Svig i hans Mund,
ஸ கிமபி பாபம்’ ந க்ரு’தவாந் தஸ்ய வத³நே காபி ச²லஸ்ய கதா² நாஸீத்|
23 han, som ikke skældte igen, da han blev udskældt, ikke truede, da han led, men overgav det til ham, som dømmer retfærdigt,
நிந்தி³தோ (அ)பி ஸந் ஸ ப்ரதிநிந்தா³ம்’ ந க்ரு’தவாந் து³: க²ம்’ ஸஹமாநோ (அ)பி ந ப⁴ர்த்ஸிதவாந் கிந்து யதா²ர்த²விசாரயிது: ஸமீபே ஸ்வம்’ ஸமர்பிதவாந்|
24 han, som selv bar vore Synder paa sit Legeme op paa Træet, for at vi, afdøde fra vore Synder, skulle leve for Retfærdigheden, han, ved hvis Saar I ere blevne lægte.
வயம்’ யத் பாபேப்⁴யோ நிவ்ரு’த்ய த⁴ர்ம்மார்த²ம்’ ஜீவாமஸ்தத³ர்த²ம்’ ஸ ஸ்வஸ²ரீரேணாஸ்மாகம்’ பாபாநி க்ருஸ² ஊட⁴வாந் தஸ்ய ப்ரஹாரை ர்யூயம்’ ஸ்வஸ்தா² அப⁴வத|
25 Thi I vare vildfarende som Faar, men ere nu vendte om til eders Sjæles Hyrde og Tilsynsmand.
யத: பூர்வ்வம்’ யூயம்’ ப்⁴ரமணகாரிமேஷா இவாத்⁴வம்’ கிந்த்வது⁴நா யுஷ்மாகம் ஆத்மநாம்’ பாலகஸ்யாத்⁴யக்ஷஸ்ய ச ஸமீபம்’ ப்ரத்யாவர்த்திதா: |
