< 1 Korinterne 11 >
1 Vorder mine Efterfølgere, ligesom ogsaa jeg er Kristi!
১হে ভ্ৰাতৰঃ, যূযং সৰ্ৱ্ৱস্মিন্ কাৰ্য্যে মাং স্মৰথ মযা চ যাদৃগুপদিষ্টাস্তাদৃগাচৰথৈতৎকাৰণাৎ মযা প্ৰশংসনীযা আধ্বে|
2 Men jeg roser eder, fordi I komme mig i Hu i alt og holde fast ved Overleveringerne, saaledes som jeg har overleveret eder dem.
২তথাপি মমৈষা ৱাঞ্ছা যদ্ যূযমিদম্ অৱগতা ভৱথ,
3 Men jeg vil, at I skulle vide, at Kristus er enhver Mands Hoved; men Manden er Kvindens Hoved; men Gud er Kristi Hoved.
৩একৈকস্য পুৰুষস্যোত্তমাঙ্গস্ৱৰূপঃ খ্ৰীষ্টঃ, যোষিতশ্চোত্তমাঙ্গস্ৱৰূপঃ পুমান্, খ্ৰীষ্টস্য চোত্তমাঙ্গস্ৱৰূপ ঈশ্ৱৰঃ|
4 Hver Mand, som beder eller profeterer med tildækket Hoved, beskæmmer sit Hoved.
৪অপৰম্ আচ্ছাদিতোত্তমাঙ্গেন যেন পুংসা প্ৰাৰ্থনা ক্ৰিযত ঈশ্ৱৰীযৱাণী কথ্যতে ৱা তেন স্ৱীযোত্তমাঙ্গম্ অৱজ্ঞাযতে|
5 Men hver Kvinde, som beder eller profeterer med utildækket Hoved, beskæmmer sit Hoved; thi det er lige det samme, som var hun raget.
৫অনাচ্ছাদিতোত্তমাঙ্গযা যযা যোষিতা চ প্ৰাৰ্থনা ক্ৰিযত ঈশ্ৱৰীযৱাণী কথ্যতে ৱা তযাপি স্ৱীযোত্তমাঙ্গম্ অৱজ্ঞাযতে যতঃ সা মুণ্ডিতশিৰঃসদৃশা|
6 Thi naar en Kvinde ikke tildækker sig, saa lad hende ogsaa klippe sit Haar af; men er det usømmeligt for en Kvinde at klippes eller rages, da tildække hun sig!
৬অনাচ্ছাদিতমস্তকা যা যোষিৎ তস্যাঃ শিৰঃ মুণ্ডনীযমেৱ কিন্তু যোষিতঃ কেশচ্ছেদনং শিৰোমুণ্ডনং ৱা যদি লজ্জাজনকং ভৱেৎ তৰ্হি তযা স্ৱশিৰ আচ্ছাদ্যতাং|
7 Thi en Mand bør ikke tildække sit Hoved, efterdi han er Guds Billede og Ære; men Kvinden er Mandens Ære.
৭পুমান্ ঈশ্ৱৰস্য প্ৰতিমূৰ্ত্তিঃ প্ৰতিতেজঃস্ৱৰূপশ্চ তস্মাৎ তেন শিৰো নাচ্ছাদনীযং কিন্তু সীমন্তিনী পুংসঃ প্ৰতিবিম্বস্ৱৰূপা|
8 Mand er jo ikke af Kvinde, men Kvinde af Mand.
৮যতো যোষাতঃ পুমান্ নোদপাদি কিন্তু পুংসো যোষিদ্ উদপাদি|
9 Ej heller er jo Mand skabt for Kvindens Skyld, men Kvinde for Mandens Skyld.
৯অধিকন্তু যোষিতঃ কৃতে পুংসঃ সৃষ্টি ৰ্ন বভূৱ কিন্তু পুংসঃ কৃতে যোষিতঃ সৃষ্টি ৰ্বভূৱ|
10 Derfor bør Kvinden have et Ærbødighedstegn paa Hovedet for Englenes Skyld.
১০ইতি হেতো ৰ্দূতানাম্ আদৰাদ্ যোষিতা শিৰস্যধীনতাসূচকম্ আৱৰণং ধৰ্ত্তৱ্যং|
11 Dog er hverken Kvinde uden Mand eller Mand uden Kvinde i Herren.
১১তথাপি প্ৰভো ৰ্ৱিধিনা পুমাংসং ৱিনা যোষিন্ন জাযতে যোষিতঞ্চ ৱিনা পুমান্ ন জাযতে|
12 Thi ligesom Kvinden er af Manden, saaledes er ogsaa Manden ved Kvinden; men alt sammen er det af Gud.
১২যতো যথা পুংসো যোষিদ্ উদপাদি তথা যোষিতঃ পুমান্ জাযতে, সৰ্ৱ্ৱৱস্তূনি চেশ্ৱৰাদ্ উৎপদ্যন্তে|
13 Dømmer selv: Er det sømmeligt, at en Kvinde beder til Gud med utildækket Hoved?
১৩যুষ্মাভিৰেৱৈতদ্ ৱিৱিচ্যতাং, অনাৱৃতযা যোষিতা প্ৰাৰ্থনং কিং সুদৃশ্যং ভৱেৎ?
14 Lærer ikke ogsaa selve Naturen eder, at naar en Mand bærer langt Haar, er det ham en Vanære,
১৪পুৰুষস্য দীৰ্ঘকেশৎৱং তস্য লজ্জাজনকং, কিন্তু যোষিতো দীৰ্ঘকেশৎৱং তস্যা গৌৰৱজনকং
15 men naar en Kvinde bærer langt Haar, er det hende en Ære; thi det lange Haar er givet hende som et Slør.
১৫যত আচ্ছাদনায তস্যৈ কেশা দত্তা ইতি কিং যুষ্মাভিঃ স্ৱভাৱতো ন শিক্ষ্যতে?
16 Men har nogen Lyst til at trættes herom, da have vi ikke saadan Skik, og Guds Menigheder ej heller.
১৬অত্ৰ যদি কশ্চিদ্ ৱিৱদিতুম্ ইচ্ছেৎ তৰ্হ্যস্মাকম্ ঈশ্ৱৰীযসমিতীনাঞ্চ তাদৃশী ৰীতি ৰ্ন ৱিদ্যতে|
17 Men idet jeg giver følgende Formaning, roser jeg ikke, at I komme sammen, ikke til det bedre, men til det værre.
১৭যুষ্মাভি ৰ্ন ভদ্ৰায কিন্তু কুৎসিতায সমাগম্যতে তস্মাদ্ এতানি ভাষমাণেন মযা যূযং ন প্ৰশংসনীযাঃ|
18 For det første nemlig hører jeg, at naar I komme sammen i Menighedsforsamling, er der Splittelser iblandt eder; og for en Del tror jeg det.
১৮প্ৰথমতঃ সমিতৌ সমাগতানাং যুষ্মাকং মধ্যে ভেদাঃ সন্তীতি ৱাৰ্ত্তা মযা শ্ৰূযতে তন্মধ্যে কিঞ্চিৎ সত্যং মন্যতে চ|
19 Thi der maa endog være Partier iblandt eder, for at de prøvede kunne blive aabenbare iblandt eder.
১৯যতো হেতো ৰ্যুষ্মন্মধ্যে যে পৰীক্ষিতাস্তে যৎ প্ৰকাশ্যন্তে তদৰ্থং ভেদৈ ৰ্ভৱিতৱ্যমেৱ|
20 Naar I da komme sammen, er dette ikke at æde en Herrens Nadvere.
২০একত্ৰ সমাগতৈ ৰ্যুষ্মাভিঃ প্ৰভাৱং ভেজ্যং ভুজ্যত ইতি নহি;
21 Thi under Spisningen tager enhver sit eget Maaltid forud, og den ene hungrer, den anden beruser sig.
২১যতো ভোজনকালে যুষ্মাকমেকৈকেন স্ৱকীযং ভক্ষ্যং তূৰ্ণং গ্ৰস্যতে তস্মাদ্ একো জনো বুভুক্ষিতস্তিষ্ঠতি, অন্যশ্চ পৰিতৃপ্তো ভৱতি|
22 Have I da ikke Huse til at spise og drikke i? eller foragte I Guds Menighed og beskæmme dem, som intet have? Hvad skal jeg sige eder? skal jeg rose eder? I dette roser jeg eder ikke.
২২ভোজনপানাৰ্থং যুষ্মাকং কিং ৱেশ্মানি ন সন্তি? যুষ্মাভি ৰ্ৱা কিম্ ঈশ্ৱৰস্য সমিতিং তুচ্ছীকৃত্য দীনা লোকা অৱজ্ঞাযন্তে? ইত্যনেন মযা কিং ৱক্তৱ্যং? যূযং কিং মযা প্ৰশংসনীযাঃ? এতস্মিন্ যূযং ন প্ৰশংসনীযাঃ|
23 Thi jeg har modtaget fra Herren, hvad jeg ogsaa har overleveret eder: At den Herre Jesus i den Nat, da han blev forraadt, tog Brød,
২৩প্ৰভুতো য উপদেশো মযা লব্ধো যুষ্মাসু সমৰ্পিতশ্চ স এষঃ|
24 takkede og brød det og sagde: „Dette er mit Legeme, som er for eder; gører dette til min Ihukommelse!‟
২৪পৰকৰসমৰ্পণক্ষপাযাং প্ৰভু ৰ্যীশুঃ পূপমাদাযেশ্ৱৰং ধন্যং ৱ্যাহৃত্য তং ভঙ্ক্ত্ৱা ভাষিতৱান্ যুষ্মাভিৰেতদ্ গৃহ্যতাং ভুজ্যতাঞ্চ তদ্ যুষ্মৎকৃতে ভগ্নং মম শৰীৰং; মম স্মৰণাৰ্থং যুষ্মাভিৰেতৎ ক্ৰিযতাং|
25 Ligesaa tog han ogsaa Kalken efter Aftensmaaltidet og sagde: „Denne Kalk er den nye Pagt i mit Blod; gører dette, saa ofte som I drikke det, til min Ihukommelse!‟
২৫পুনশ্চ ভেজনাৎ পৰং তথৈৱ কংসম্ আদায তেনোক্তং কংসোঽযং মম শোণিতেন স্থাপিতো নূতননিযমঃ; যতিৱাৰং যুষ্মাভিৰেতৎ পীযতে ততিৱাৰং মম স্মৰণাৰ্থং পীযতাং|
26 Thi saa ofte, som I æde dette Brød og drikke Kalken, forkynde I Herrens Død, indtil han kommer.
২৬যতিৱাৰং যুষ্মাভিৰেষ পূপো ভুজ্যতে ভাজনেনানেন পীযতে চ ততিৱাৰং প্ৰভোৰাগমনং যাৱৎ তস্য মৃত্যুঃ প্ৰকাশ্যতে|
27 Derfor, den, som æder Brødet eller drikker Herrens Kalk uværdigt, paadrager sig Skyld over for Herrens Legeme og Blod.
২৭অপৰঞ্চ যঃ কশ্চিদ্ অযোগ্যৎৱেন প্ৰভোৰিমং পূপম্ অশ্নাতি তস্যানেন ভাজনেন পিৱতি চ স প্ৰভোঃ কাযৰুধিৰযো ৰ্দণ্ডদাযী ভৱিষ্যতি|
28 Men hvert Menneske prøve sig selv, og saaledes æde han af Brødet og drikke af Kalken!
২৮তস্মাৎ মানৱেনাগ্ৰ আত্মান পৰীক্ষ্য পশ্চাদ্ এষ পূপো ভুজ্যতাং কংসেনানেন চ পীযতাং|
29 Thi den, som æder og drikker, æder og drikker sig selv en Dom til, naar han ikke agter paa Legemet.
২৯যেন চানৰ্হৎৱেন ভুজ্যতে পীযতে চ প্ৰভোঃ কাযম্ অৱিমৃশতা তেন দণ্ডপ্ৰাপ্তযে ভুজ্যতে পীযতে চ|
30 Derfor ere mange skrøbelige og sygelige iblandt eder, og en Del sover hen.
৩০এতৎকাৰণাদ্ যুষ্মাকং ভূৰিশো লোকা দুৰ্ব্বলা ৰোগিণশ্চ সন্তি বহৱশ্চ মহানিদ্ৰাং গতাঃ|
31 Men dersom vi bedømte os selv, bleve vi ikke dømte.
৩১অস্মাভি ৰ্যদ্যাত্মৱিচাৰোঽকাৰিষ্যত তৰ্হি দণ্ডো নালপ্স্যত;
32 Men naar vi dømmes, tugtes vi af Herren, for at vi ikke skulle fordømmes med Verden.
৩২কিন্তু যদাস্মাকং ৱিচাৰো ভৱতি তদা ৱযং জগতো জনৈঃ সমং যদ্ দণ্ডং ন লভামহে তদৰ্থং প্ৰভুনা শাস্তিং ভুংজ্মহে|
33 Derfor, mine Brødre! naar I komme sammen til Maaltid, da venter paa hverandre!
৩৩হে মম ভ্ৰাতৰঃ, ভোজনাৰ্থং মিলিতানাং যুষ্মাকম্ একেনেতৰোঽনুগৃহ্যতাং|
34 Naar nogen hungrer, han spise hjemme, for at I ikke skulle komme sammen til Dom. Men det øvrige skal jeg forordne, naar jeg kommer.
৩৪যশ্চ বুভুক্ষিতঃ স স্ৱগৃহে ভুঙ্ক্তাং| দণ্ডপ্ৰাপ্তযে যুষ্মাভি ৰ্ন সমাগম্যতাং| এতদ্ভিন্নং যদ্ আদেষ্টৱ্যং তদ্ যুষ্মৎসমীপাগমনকালে মযাদেক্ষ্যতে|