Pieseò 1
1 Píseň nejpřednější z písní Šalomounových.
Ko e fungani ʻoe hiva ʻa Solomone.
2 Ó by mne políbil políbením úst svých; nebo lepší jsou milosti tvé nežli víno.
Tuku ke ne ʻumaʻaki kiate au ʻae ngaahi ʻuma ʻa hono ngutu: he ʻoku lelei hake hoʻo ʻofa ʻi he uaine.
3 Pro vůni masti tvé jsou výborné, mast rozlitá jméno tvé; protož tě mladice milují.
ʻOku tatau ho huafa mo e lilingi atu ʻae lolo kakala, koeʻuhi ko e namu lelei ʻo hoʻo ngaahi meʻa tākai, pea ko ia ʻoku ʻofa ai ʻae kau tāupoʻou kiate koe.
4 Táhniž mne, a poběhnem za tebou. Uvedltě mne král do pokojů svých, plésati a veseliti se v tobě budeme, a vychvalovati milosti tvé více než víno; upřímí milují tě.
Toho au, pea te mau lele atu kiate koe: kuo ʻomi au ʻe he tuʻi ki hono ngaahi potu fale: te mau fiefia mo nekeneka ʻiate koe, pea te mau tokanga lahi hake kiate koe ʻi he uaine: ʻoku ʻofa kiate koe ʻae angatonu.
5 Jsemť černá, ale milostná, ó dcery Jeruzalémské, tak jako stanové Cedarští, jako opony Šalomounovy.
ʻE ngaahi ʻofefine ʻo Selūsalema, ʻoku ou ʻuliʻuli ʻo hangē ko e ngaahi fale fehikitaki ʻo Keta, kae matamatalelei ʻo hangē ko e ngaahi puipui ʻi he fale ʻo Solomone.
6 Nehleďte na mne, žeť jsem snědá, nebo jsem obhořela od slunce. Synové matky mé rozpálivše se proti mně, postavili mne, abych ostříhala vinic, a vinice své nehlídala jsem.
ʻOua naʻa sio mai kiate au koeʻuhi ʻoku ou ʻuliʻuli, koeʻuhi kuo sio hifo ʻae laʻā kiate au: naʻe ʻita kiate au ʻae fānau ʻa ʻeku faʻē; naʻa nau ngaohi au ko e tauhi ki he ngaahi ngoue vaine; ka ko ʻeku ngoue vaine ʻaʻaku kuo ʻikai te u tauhi ia.
7 Oznam mi ty, kteréhož miluje duše má, kde paseš? Kde dáváš odpočinutí o poledni? Nebo proč mám býti tak jako poběhlá při stádích tovaryšů tvých?
ʻA koe, ʻoku ʻofa ki ai hoku laumālie, fakahā mai kiate au ʻae potu ʻoku ke fafanga ai, ʻae potu ʻoku ke pule ke malolō ai ʻa hoʻo fanga manu ʻi he hoʻatāmālie: he ko e hā te u hoko ai ke u tatau mo ha taha ʻoku afe ki he fanga manu ʻa ho kaungāʻapi?
8 Jestliže nevíš, ó nejkrašší mezi ženami, vyjdi po šlepějích ovcí, a pas kozlátka svá podlé obydlí pastýřů.
Kapau ʻoku ʻikai te ke ʻilo, ʻa koe ʻoku hoihoifua lahi ʻi he kau fefine kotoa pē, ʻalu pe ʻi ho hala, ʻi he ʻalunga ʻoe fanga manu, pea ke fafanga hoʻo ngaahi ʻuhikiʻi kosi ʻi he fale fehikitaki ʻoe kau tauhimanu.
9 Jízdě v vozích Faraonových připodobňuji tě, ó milostnice má.
ʻA hoku ʻofaʻanga, kuo u fakatatau koe ki he fanga hoosi ʻi he ngaahi saliote ʻo Felo.
10 Líce tvá okrášlena jsou ozdobami, a hrdlo tvé halžemi.
Kuo fakamatamatalelei ho kouʻahe ʻaki ʻae tuinga [mataʻitofe], mo ho kia ʻaki ʻae ngaahi kahoa [koula].
11 Ozdob zlatých naděláme tobě s proměnami stříbrnými.
Te mau ngaohi ʻaki ʻae koula ho ngaahi kapaʻi kofu, mo puleʻi ʻaki ia ʻae siliva.
12 Dotud, dokudž král stolí, nardus můj vydává vůni svou.
Lolotonga ʻae nofo ʻae tuʻi ʻi hono keinangaʻanga ʻoku namu kakala atu ʻeku naatosi.
13 Svazček mirry jest mi milý můj, na prsech mých odpočívaje.
ʻOku hangē ko e ʻu kakala ʻa hoku ʻofaʻanga kiate au, pea ʻe tokoto ia ki hoku fatafata ʻi he pō ʻo ʻaho.
14 Milý můj jest mi hrozen cyprový na vinicích v Engadi.
ʻOku tatau kiate au ʻa hoku ʻofaʻanga mo e fuhi saipalesi ʻi he ngaahi ngoue vaine ʻi Eniketi.
15 Aj, jak jsi ty krásná, přítelkyně má, aj, jak jsi krásná! Oči tvé jako holubičí.
Vakai, ʻoku ke hoihoifua ʻa koe ʻoku ou ʻofa ai; vakai, ʻoku ke hoihoifua ʻoku ke maʻu ʻae mata ʻoe lupe.
16 Aj, jak jsi ty krásný, milý můj, jak utěšený! I to lůže naše zelená se.
Vakai, ʻoku ke toulekeleka, ʻE hoku ʻofaʻanga, ʻio, mo fakaʻofoʻofa; pea ʻoku laumaʻuiʻui foki hota tokotoʻanga.
17 Trámové domů našich jsou z cedrů, a pavlače naše z boroví.
Ko e ngaahi ʻalanga ʻo hota fale ko e sita, pea ʻoku ʻato ʻaki ʻae saipalesi.
