Žalmy 9

1 Přednímu zpěváku na al mutlabben, žalm Davidův. Oslavovati tě budu, Hospodine, celým srdcem svým, vypravovati budu všecky divné skutky tvé.

Przewodnikowi chóru, na Halmutlabben. Pieśń Dawida. Będę [cię] wysławiał, PANIE, całym mym sercem; będę opowiadał o wszystkich twoich cudach.

2 Radovati a veseliti se budu v tobě, žalmy zpívati budu jménu tvému, ó Nejvyšší,

Będę się cieszył i radował tobą, będę śpiewał twemu imieniu, o Najwyższy!

3 Proto že nepřátelé moji jsou nazpět obráceni, že klesli, a zahynuli od tváři tvé.

Gdy cofną się moi nieprzyjaciele, upadną i znikną sprzed twego oblicza.

4 Nebo jsi vyvedl soud můj a při mou, posadils se na stolici soudce spravedlivý.

Ty bowiem przeprowadziłeś mój sąd i moją sprawę, zasiadłeś na tronie jako sędzia sprawiedliwy.

5 Ohromil jsi národy, zatratils bezbožníka, jméno jejich vyhladil jsi na věčné věky.

Skarciłeś pogan, wytraciłeś niegodziwych, wymazałeś ich imię na wieki wieków.

6 Ó nepříteli, již-li jsou dokonány zhouby tvé na věky? Již-li jsi města podvrátil? Zahynula památka jejich s nimi.

O nieprzyjacielu, twoje spustoszenia skończyły się na zawsze, zburzyłeś miasta, ich pamięć przepadła razem z nimi.

7 Ale Hospodin na věky kraluje, připravil k soudu trůn svůj.

Ale PAN trwa na wieki, ustawił swój tron, by sądzić.

8 Onť soudí sám okršlek v spravedlnosti, a výpověd činí národům v pravosti.

On będzie sądził świat sprawiedliwie, osądzi narody według słuszności.

9 Hospodin zajisté jest útočiště chudého, útočiště v čas ssoužení.

I będzie PAN ucieczką dla uciśnionego, schronieniem w czasie niedoli.

10 I budou v tebe doufati, kteříž znají jméno tvé; nebo neopouštíš hledajících tě, Hospodine.

I będą ufać tobie ci, którzy znają twoje imię, bo nie opuszczasz, PANIE, tych, którzy cię szukają.

11 Žalmy zpívejte Hospodinu, přebývajícímu na Sionu, zvěstujte mezi národy skutky jeho.

Śpiewajcie PANU, który mieszka na Syjonie, opowiadajcie wśród narodów o jego dziełach.

12 Nebo on vyhledává krve, rozpomíná se na ni, aniž se zapomíná na křik utištěných.

Bo on dopomina się krwi i pamięta o nich, a nie zapomina wołania strapionych.

13 Smiluj se nade mnou, Hospodine, viz ssoužení mé od těch, kteříž mne nenávidí, ty, kterýž mne vyzdvihuješ z bran smrti,

Zmiłuj się nade mną, PANIE, spójrz, jak mnie uciskają ci, którzy mnie nienawidzą, ty, który podnosisz mnie z bram śmierci;

14 Abych vypravoval všecky chvály tvé v branách dcery Sionské, a veselil se v spasení tvém.

Abym głosił wszelką twą chwałę w bramach córki Syjonu; będę się radował twoim zbawieniem.

15 Pohříženiť jsou národové v jámě, kterouž udělali; v osídle, kteréž polékli, uvázla noha jejich.

Poganie wpadli w dół, [który] wykopali; w sidłach, które zastawili, uwięzła ich noga.

16 Přišelť jest v známost Hospodin, pomstu učiniv; v díle rukou svých zapletl se bezbožník. Higgaion (Sélah)

PAN dał się poznać, gdy odbył sąd, w dzieła swoich rąk uwikłał się niegodziwy. (Higgajon, Sela)

17 Obráceni buďte bezbožníci do pekla, všickni národové, kteříž se zapomínají nad Bohem. (Sheol h7585)

Niegodziwi zstąpią do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga. (Sheol h7585)

18 Neboť nebude dán chudý u věčné zapomenutí; očekávání ssoužených nezahyneť na věky.

Bo biedak nie będzie zapomniany na zawsze, nadzieja ubogich nie zginie na wieki.

19 Povstaniž, Hospodine, ať se nesilí člověk; národové buďte souzeni před tebou.

Powstań, PANIE, niech nie triumfuje człowiek, niech narody zostaną osądzone przed twoim obliczem.

20 Pusť na ně strach, ó Hospodine, ať tomu porozumějí národové, že smrtelní jsou. (Sélah)

PANIE, ześlij na nie strach, aby narody poznały, że są tylko ludźmi. (Sela)