Žalmy 81

1 Přednímu z kantorů na gittit, Azafovi. Plésejte Bohu, síle naší, prokřikujte Bohu Jákobovu.

Voor muziekbegeleiding; op de gittiet. Van Asaf. Jubelt voor God, onze sterkte, Juicht den God van Jakob ter eer;

2 Vezměte žaltář, přidejte buben, harfu libou a loutnu.

Stemt lofzangen aan, slaat de pauken, Met lieflijke citer en harp;

3 Trubte trubou na novměsíce, v uložený čas, v den slavnosti naší.

Steekt deze maand de bazuinen, Bij volle maan voor de dag van ons feest!

4 Nebo toť jest ustavení v Izraeli, řád Boha Jákobova.

Want dit is een voorschrift aan Israël, En een bevel van Jakobs God:

5 Na svědectví v Jozefovi vyzdvihl jej, když byl vyšel proti zemi Egyptské, kdež jsme jazyk neznámý slýchati musili.

Een gebod, aan Josef gegeven, Na zijn tocht uit het land van Egypte, Toen hij een woord vernam, Dat hij nooit had gehoord:

6 Osvobodil jsem, dí Bůh, od břemene rameno jeho, a ruce jeho nádob zednických zproštěny byly.

Ik heb de last van uw schouders genomen, En uw handen werden van de draagkorf bevrijd.

7 V ssoužení tom, když jsi volal, vytrhl jsem tě, vyslyšel jsem tě z skrýše hromu, zkušoval jsem tě při vodách sváru. (Sélah)

Gij riept in de nood, En Ik heb u verlost, In donderwolken u verhoord, Bij de wateren van Meriba u beproefd.

8 Řeklť jsem: Slyš, lide můj, a osvědčím se tobě, ó Izraeli, budeš-li mne poslouchati,

Hoor, mijn volk, Ik ga het u plechtig verkonden; Israël, ach, luister naar Mij:

9 A nebude-li mezi vámi Boha jiného, a nebudeš-li se klaněti bohu cizímu.

Geen andere god mag er onder u zijn; Geen vreemden god moogt gij aanbidden!

10 Já jsem Hospodin Bůh tvůj, kterýž jsem tě vyvedl z země Egyptské, otevři jen ústa svá, a naplnímť je.

Ik ben Jahweh, uw God, die u uit Egypte heb geleid, En die uw mond heb gevuld, toen hij wijd was geopend!

11 Ale neuposlechl lid můj hlasu mého, a Izrael nepřestal na mně,

Maar mijn volk luisterde niet naar mijn stem, En Israël gehoorzaamde niet;

12 A protož pustil jsem je v žádost srdce jejich, i chodili po radách svých.

Toen gaf ik ze prijs aan verstoktheid des harten, En iedereen ging zijn eigen weg.

13 Ó byť mne byl lid můj poslouchal, a Izrael po cestách mých chodil,

Ach, had mijn volk naar Mij toch geluisterd, En Israël mijn wegen bewandeld!

14 Tudíž bych já byl nepřátely jejich snížil, a na protivníky jejich obrátil ruku svou.

Hoe snel had Ik dan zijn vijand vernederd, Mijn hand op zijn verdrukkers doen komen;

15 A ti, kteříž v nenávisti mají Hospodina, úlisně by se jim poddávati musili, i byl by čas jejich až na věky.

Al hadden Jahweh’s haters Hem nog zo gevleid, Hun tijd was voor eeuwig gekomen!

16 A krmil bych je byl jádrem pšenice, a medem z skály sytil bych je.

Maar u zou Ik spijzen met de bloem van de tarwe, En verzadigen met honing uit de rotsen.