Žalmy 74
1 Vyučující, Azafův. Proč, ó Bože, nás tak do konce zamítáš? Proč roznícena jest prchlivost tvá proti stádci pastvy tvé?
| قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟ |
2 Rozpomeň se na shromáždění své, jehož jsi od starodávna dobyl a vykoupil, na proutek dědictví svého, na Sion horu tuto, na níž přebýváš.
| قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور. |
3 Přispějž k hrozným pustinám. Jak všecko pohubil nepřítel v svatyni!
| بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است! |
4 Řvali nepřátelé tvoji u prostřed shromáždění tvých, a na znamení toho zanechali množství korouhví svých.
| دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند. |
5 Za hrdinu jmín byl ten, kterýž co nejvýše zdvihl sekeru, roubaje vazbu dříví jeho.
| مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند، |
6 A nyní již řezby jeho napořád sekerami a palicemi otloukají.
| تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند |
7 Uvrhli oheň do svatyně tvé, na zem zřítivše, poškvrnili příbytku jména tvého.
| و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند. |
8 Řekli v srdci svém: Vyhubme je napořád. Takž vypálili všecky stánky Boha silného v zemi.
| عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند. |
9 Znamení svých nevidíme, jižť není proroka, aniž jest mezi námi, kdo by věděl, dokud to stane.
| هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد. |
10 I dokudž, ó Bože, útržky činiti bude odpůrce? A nepřítel ustavičně-liž rouhati se bude jménu tvému?
| ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟ |
11 Proč zdržuješ ruku svou, a pravice své z lůna svého nevzneseš?
| چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن. |
12 Však jsi ty, Bože, král můj od starodávna, působíš hojné spasení u prostřed země.
| ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای. |
13 Ty silou svou rozdělil jsi moře, a potřels hlavy draků u vodách.
| تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی. |
14 Ty jsi potřel hlavu Leviatanovi, dal jsi jej za pokrm lidu na poušti.
| سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی. |
15 Ty jsi otevřel vrchoviště a potoky, ty jsi osušil i řeky prudké.
| چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند. |
16 Tvůjť jest den, tvá jest také i noc, světlo i slunce ty jsi učinil.
| شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای. |
17 Ty jsi založil všecky končiny země, léto i zimy ty jsi sformoval.
| تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای. |
18 Rozpomeniž se na to, že útržky činil ten odpůrce Hospodinu, a lid bláznivý jak se jménu tvému rouhal.
| ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند. |
19 Nevydávejž té zběři duše hrdličky své, na stádce chudých svých nezapomínej se na věky.
| قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار! |
20 Ohlédni se na smlouvu; nebo plní jsou i nejtmavější koutové země peleší ukrutnosti.
| گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر. |
21 Nechažť bídní neodcházejí s hanbou, chudý a nuzný ať chválí jméno tvé.
| نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند. |
22 Povstaniž, ó Bože, a veď při svou, rozpomeň se na pohanění, kteréžť se děje od nesmyslných na každý den.
| ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند. |
23 Nezapomínej se na vykřikování svých nepřátel, a na hluk proti tobě povstávajících, kterýž se silí ustavičně.
| فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر. |
