Žalmy 73
1 Žalm Azafovi. Jistě žeť jest Bůh dobrý Izraelovi, těm, kteříž jsou čistého srdce.
Asaf'ın mezmuru Tanrı gerçekten İsrail'e, Yüreği temiz olanlara karşı iyidir.
2 Ale nohy mé téměř se byly ušinuly, o málo, že by byli sklouzli krokové moji,
Ama benim ayaklarım neredeyse tökezlemiş, Adımlarım az kalsın kaymıştı.
3 Když jsem horlil proti bláznivým, vida štěstí nešlechetných.
Çünkü kötülerin gönencini gördükçe, Küstahları kıskanıyordum.
4 Nebo nebývají vázáni až k smrti, ale zůstává v cele síla jejich.
Onlar acı nedir bilmezler, Bedenleri sağlıklı ve semizdir.
5 V práci lidské nejsou, a s lidmi trestáni nebývají.
Başkalarının derdini bilmez, Onlar gibi çile çekmezler.
6 Protož otočeni jsou pýchou jako halží, a ukrutností jako rouchem ozdobným přiodíni.
Bu yüzden gurur onların gerdanlığı, Zorbalık onları örten bir giysi gibidir.
7 Vysedlo tukem oko jejich; majíce hojnost nad pomyšlení srdce,
Şişmanlıktan gözleri dışarı fırlar, İçleri kötülük kazanı gibi kaynar.
8 Rozpustilí jsou, a mluví zlostně, o nátisku velmi pyšně mluví.
İnsanlarla eğlenir, kötü niyetle konuşur, Tepeden bakar, baskıyla tehdit ederler.
9 Stavějí proti nebi ústa svá, a jazyk jejich po zemi se vozí.
Göklere karşı ağızlarını açarlar, Boş sözleri yeryüzünü dolaşır.
10 A protož na to přichází lid jeho, když se jim vody až do vrchu nalívá,
Bu yüzden halk onlardan yana döner, Sözlerini ağzı açık dinler.
11 Že říkají: Jakť má o tom věděti Bůh silný? Aneb zdaž jest to známé Nejvyššímu?
Derler ki, “Tanrı nasıl bilir? Bilgisi var mı Yüceler Yücesi'nin?”
12 Nebo aj, ti bezbožní jsouce, mají pokoj v světě, a dosahují zboží.
İşte böyledir kötüler, Hep tasasız, sürekli varlıklarını artırırlar.
13 Nadarmo tedy v čistotě chovám srdce své, a v nevinnosti ruce své umývám.
Anlaşılan boş yere yüreğimi temiz tutmuşum, Ellerimi yıkamışım suçsuzum diye.
14 Poněvadž každý den trestán bývám, a kázeň přichází na mne každého jitra.
Gün boyu içim içimi yiyor, Her sabah azap çekiyorum.
15 Řeknu-li: Vypravovati budu věci takové, hle, rodina synů tvých dí, že jsem jim křiv.
“Ben de onlar gibi konuşayım” deseydim, Senin çocuklarına ihanet etmiş olurdum.
16 Chtěl jsem to rozumem vystihnouti, ale vidělo mi se pracno.
Bunu anlamak için düşündüğümde, Zor geldi bana,
17 Až jsem všel do svatyní Boha silného, tu jsem srozuměl poslední věci jejich.
Tanrı'nın Tapınağı'na girene dek; O zaman anladım sonlarının ne olacağını.
18 Jistě že jsi je na místech plzkých postavil, a uvržeš je v spustliny.
Gerçekten onları kaygan yere koyuyor, Yıkıma sürüklüyorsun.
19 Aj, jakť přicházejí na spuštění jako v okamžení! Mizejí a hynou hrůzami,
Nasıl da bir anda yok oluyor, Siliniveriyorlar dehşet içinde!
20 Jako snové tomu, kdož procítí; Pane, když je probudíš, obraz ten jejich za nic položíš.
Uyanan birisi için rüya nasılsa, Sen de uyanınca, ya Rab, Hor göreceksin onların görüntüsünü.
21 Když zhořklo srdce mé, a ledví má bodena byla,
Kalbim kırıldığında, İçim acı dolduğunda,
22 Nesmyslný jsem byl, aniž jsem co znal, jako hovádko byl jsem před tebou.
Akılsız ve bilgisizdim, Karşında bir hayvan gibi.
23 A však vždycky jsem byl s tebou, nebo jsi mne ujal za mou pravici.
Yine de sürekli seninleyim, Sağ elimden tutarsın beni.
24 Podlé rady své veď mne, a potom v slávu přijmeš mne.
Öğütlerinle yol gösterir, Beni sonunda yüceliğe eriştirirsin.
25 Kohož bych měl na nebi? A mimo tebe v žádném líbosti nemám na zemi.
Senden başka kimim var göklerde? İstemem senden başkasını yeryüzünde.
26 Ač tělo i srdce mé hyne, skála srdce mého, a díl můj Bůh jest na věky.
Bedenim ve yüreğim tükenebilir, Ama Tanrı yüreğimde güç, Bana düşen paydır sonsuza dek.
27 Nebo aj, ti, kteříž se vzdalují tebe, zahynou; vytínáš ty, kteříž cizoloží odcházením od tebe.
Kuşkusuz yok olacak senden uzak duranlar, Ortadan kaldıracaksın sana vefasızlık edenleri.
28 Ale mně nejlépe jest přídržeti se Boha; pročež skládám v Panovníku Hospodinu doufání své, abych vypravoval všecky skutky jeho.
Ama benim için en iyisi Tanrı'ya yakın olmaktır; Bütün işlerini duyurayım diye Sığınak yaptım Egemen RAB'bi kendime.
