Žalmy 69
1 Přednímu z kantorů na šošannim, žalm Davidův. Vysvoboď mne, ó Bože, neboť jsou dosáhly vody až k duši mé.
Przewodnikowi chóru, na Sosannim. Psalm Dawida. Wybaw mnie, Boże, bo wody sięgają aż do [mojej] duszy.
2 Pohřížen jsem v hlubokém bahně, v němž dna není; všel jsem do hlubokosti vod, jejichž proud zachvátil mne.
Grzęznę w głębokim błocie, gdzie nie ma dna; dostałem się w głębokie wody i nurt mnie porywa.
3 Ustal jsem, volaje, vyschlo hrdlo mé, zemdlely oči mé od ohlídání se na tě Boha svého.
Zmęczyłem się wołaniem, wyschło mi gardło; słabną moje oczy, gdy czekam na mojego Boga.
4 Více jest těch, kteříž mne nenávidí bez příčiny, než vlasů hlavy mé; zmocnili se ti, kteříž mne vyhladiti usilují, a jsou nepřátelé moji bez mého provinění; to, čehož jsem nevydřel, nahražovati jsem musil.
Więcej niż włosów na mojej głowie jest tych, którzy mnie nienawidzą bez powodu; ci, którzy niesłusznie [są] moimi wrogami i chcą mnie zniszczyć, wzmocnili się; musiałem zapłacić za to, czego nie zabrałem.
5 Bože, ty znáš sám nemoudrost mou, a výstupkové moji nejsou skryti před tebou.
Boże, ty znasz moją głupotę, a moje grzechy nie są ukryte przed tobą.
6 Nechť nebývají zahanbeni příčinou mou ti, kteříž na tě očekávají, Pane, Hospodine zástupů; nechť nepřicházejí skrze mne k hanbě ti, kteříž tě hledají, ó Bože Izraelský.
Niech nie zaznają wstydu z mego powodu ci, którzy ciebie oczekują, Panie BOŻE zastępów, niech nie rumienią się z mego powodu ci, którzy ciebie szukają, Boże Izraela.
7 Neboť pro tebe snáším pohanění, a stud přikryl tvář mou.
Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.
8 Cizí učiněn jsem bratřím svým, a cizozemec synům matky své,
Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;
9 Proto že horlivost domu tvého snědla mne, a hanění hanějících tě na mne připadla.
Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.
10 Když jsem plakal, postem trápiv duši svou, bylo mi to ku potupě obráceno.
Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się [to] moją hańbą.
11 Když jsem bral na se pytel místo roucha, tehdy jsem jim byl za přísloví.
Założyłem wór [pokutny] jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.
12 Pomlouvali mne, sedíce v bráně, a písničkou byl jsem těm, kteříž pili víno.
Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem [tematem] pieśni pijaków.
13 Já pak modlitbu svou k tobě odsílám, Hospodine, časť jest dobré líbeznosti tvé. Ó Bože, vedlé množství milosrdenství svého vyslyš mne, pro pravdu svou spasitelnou.
Ale ja [kieruję] swoją modlitwę do ciebie, PANIE, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.
14 Vytrhni mne z bláta, abych nebyl pohřížen; nechť jsem vytržen od těch, kteříž mne nenávidí, jako z hlubokostí vod,
Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.
15 Aby mne nezachvátili proudové vod, a nesehltila hlubina, ani se nade mnou zavřela prohlubně.
Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.
16 Vyslyšiž mne, Hospodine, neboť jest dobré milosrdenství tvé; vedlé množství slitování svých vzhlédniž na mne.
Wysłuchaj mnie, PANIE, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.
17 A neskrývej tváři své od služebníka svého, neboť mám úzkost; rychle vyslyš mne.
Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.
18 Přibliž se k duši mé, a vyprosť ji; pro nepřátely mé vykup mne.
Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.
19 Ty znáš pohanění mé, a zahanbení mé, i potupu mou, před tebouť jsou všickni nepřátelé moji.
Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą [są] wszyscy moi wrogowie.
20 Pohanění potřelo srdce mé, pročež jsem byl v žalosti. Očekával jsem, zdali by mne kdo politoval, ale žádného nebylo, zdali by kdo potěšiti chtěli, ale nedočkal jsem.
Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; [szukałem] pocieszającego, ale nie znalazłem.
21 Nýbrž místo pokrmu poskytli mi žluči, a v žízni mé napájeli mne octem.
Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.
22 Budiž jim stůl jejich před nimi za osídlo, a pokojný způsob jejich místo síti.
Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.
23 Ať se zatmí oči jejich, aby viděti nemohli, a bedra jejich k stálému přiveď zemdlení.
Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją.
24 Vylí na ně rozhněvání své, a prchlivost hněvu tvého ať je zachvátí.
Wylej na nich swoje oburzenie, a żar twego gniewu niech ich dosięgnie.
25 Budiž příbytek jejich pustý, v staních jejich kdo by obýval, ať není žádného.
Niech ich dom opustoszeje, w ich namiotach niech nikt nie mieszka.
26 Nebo se tomu, jehož jsi ty zbil, protiví, a o bolesti zraněných tvých rozmlouvají.
Bo prześladują [tego], którego ty uderzyłeś, i rozpowiadają o boleściach tych, których zraniłeś.
27 Přilož nepravost k nepravosti jejich, a ať nepřicházejí k spravedlnosti tvé.
Dodaj nieprawość do ich nieprawości i niech nie dostąpią twojej sprawiedliwości.
28 Nechť jsou vymazáni z knihy živých, a s spravedlivými ať nejsou zapsáni.
Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi.
29 Já pak ztrápený jsem, a bolestí sevřený, ale spasení tvé, ó Bože, na místě bezpečném postaví mne.
Ja zaś jestem strapiony i zbolały; [niech] twoje zbawienie, Boże, podniesie mnie.
30 I buduť chváliti jméno Boží s prozpěvováním, a velebiti je s děkováním.
Będę chwalił imię Boga pieśnią, będę go wywyższał dziękczynieniem.
31 A bude to příjemnější Hospodinu nežli vůl, neb volek rohatý s rozdělenými kopyty.
I będzie to milsze PANU niż wół albo cielec rogaty z kopytami.
32 To když uhlédají tiší, radovati se budou, hledajíce Boha, a ožive srdce jejich.
Pokorni [to] ujrzą i rozradują się, ożyje serce szukających Boga.
33 Neboť vyslýchá chudé Hospodin, a vězni svými nezhrzí.
PAN bowiem wysłuchuje ubogich i swymi więźniami nie gardzi.
34 Chvaltež ho nebesa a země, moře i všeliký hmyz jejich.
Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich porusza.
35 Bůhť zajisté zachová Sion, a vzdělá města Judská, i budou tu bydliti, a zemi tu dědičně obdrží.
Bóg bowiem wybawi Syjon i odbuduje miasta Judy; będą tam mieszkać i posiądą tę [ziemię].
36 Tolikéž i símě služebníků jeho dědičně jí vládnouti budou, a milující jméno jeho v ní přebývati.
Także i potomstwo jego sług ją odziedziczy i zamieszkają w niej ci, którzy miłują jego imię.
