Žalmy 51
1 Přednímu z kantorů, žalm Davidův, Když k němu přišel Nátan prorok, po jeho vjití k Betsabé. Smiluj se nade mnou, Bože, podlé milosrdenství svého, podlé množství slitování svých shlaď přestoupení má.
Al la ĥorestro. Psalmo de David, kiam venis al li la profeto Natan post lia aliĝo al Bat-Ŝeba. Korfavoru min, ho Dio, laŭ Via boneco; Laŭ Via granda kompatemeco elstreku miajn pekojn.
2 Dokonale obmej mne od nepravosti mé, a od hříchu mého očisť mne.
Lavu min tute pure de mia krimo, Kaj purigu min de mia peko.
3 Nebo já znám přestoupení svá, a hřích můj přede mnou jest ustavičně.
Ĉar miajn kulpojn mi konsciadas; Kaj mia peko estas ĉiam antaŭ mi.
4 Tobě, tobě samému, zhřešil jsem, a zlého se před očima tvýma dopustil, abys spravedlivý zůstal v řečech svých, a bez úhony v soudech svých.
Antaŭ Vi sola mi pekis, Kaj mi faris tion, kio estas malbona antaŭ Viaj okuloj; Tial Vi estas justa en Via vorto Kaj pura en Via juĝo.
5 Aj, v nepravosti zplozen jsem, a v hříchu počala mne matka má.
Mi estas ja naskita en krimo; Kaj en peko gravediĝis per mi mia patrino.
6 Aj, ty libuješ pravdu u vnitřnostech, nadto skrytou moudrost zjevil jsi mi.
Vi amas ja veron en la koro, Kaj en kaŝiteco Vi aperigas al mi saĝon.
7 Vyčisť mne yzopem, a očištěn budu, umej mne, a nad sníh bělejší budu.
Senpekigu min per hisopo, kaj mi fariĝos pura; Lavu min, kaj mi estos pli blanka ol neĝo.
8 Dej mi slyšeti radost a potěšení, tak ať zpléší kosti mé, kteréž jsi potřel.
Aŭdigu al mi ĝojon kaj gajecon, Kaj regajiĝos la ostoj, kiujn Vi batis.
9 Odvrať tvář svou přísnou od hříšností mých, a vymaž všecky nepravosti mé.
Kaŝu Vian vizaĝon de miaj pekoj, Kaj ĉiujn miajn krimojn elstreku.
10 Srdce čisté stvoř mi, ó Bože, a ducha přímého obnov u vnitřnostech mých.
Koron puran kreu al mi, ho Dio, Kaj spiriton fidelan novigu en mi.
11 Nezamítej mne od tváři své, a Ducha svatého svého neodjímej ode mne.
Ne forpuŝu min de Via vizaĝo, Kaj Vian sanktan spiriton ne forprenu de mi.
12 Navrať mi radost spasení svého, a duchem dobrovolným utvrď mne.
Redonu al mi la ĝojon de Via helpo; Kaj spirito bonfara fortikigu min.
13 I budu vyučovati přestupníky cestám tvým, aby hříšníci k tobě se obraceli.
Mi instruos al la krimuloj Vian vojon; Kaj pekuloj revenos al Vi.
14 Vytrhni mne z pomsty pro vylití krve, ó Bože, Bože spasiteli můj, a budeť s veselím prozpěvovati jazyk můj o spravedlnosti tvé.
Liberigu min de sango, ho Dio, Dio de mia savo; Mia lango kantos Vian justecon.
15 Pane, rty mé otevři, i budou ústa má zvěstovati chválu tvou.
Ho, mia Sinjoro, malfermu miajn lipojn; Kaj mia buŝo rakontos Vian gloron.
16 Nebo neoblíbil bys oběti, bychť ji i dal, aniž bys zápalu přijal.
Ĉar Vi ne deziras oferdonon, alie mi ĝin donus; Brulofero ne plaĉas al Vi.
17 Oběti Boží duch skroušený; srdcem skroušeným a potřebným, Bože, nezhrzíš.
Oferdonoj al Dio estas spirito suferanta; Koron suferantan kaj humilan Vi, ho Dio, ne malŝatas.
18 Dobrotivě nakládej z milosti své s Sionem, vzdělej zdi Jeruzalémské.
Bonfaru al Cion laŭ Via favoro, Konstruu la murojn de Jerusalem;
19 A tehdáž sobě zalíbíš oběti spravedlnosti, zápaly a pálení celých obětí, tehdážť voly na oltáři tvém obětovati budou.
Tiam plaĉos al Vi oferdonoj de pieco, brulofero kaj plenofero; Tiam oni metos sur Vian altaron junajn bovojn.
