Žalmy 50
1 Žalm Azafovi. Bůh silný, Bůh Hospodin mluvil, a přivolal zemi od východu slunce i od západu jeho.
Psalm Asafowi podany. Bóg nad Bogami, Pan mówił i przyzwał ziemię od wschodu słońca aż do zachodu jego.
2 Z Siona v dokonalé kráse Bůh zastkvěl se.
Objaśnił się Bóg z Syonu w doskonałej ozdobie.
3 Béřeť se Bůh náš, a nebude mlčeti; oheň před ním vše zžírati bude, a vůkol něho vichřice náramná.
Przyjdzie Bóg nasz, a nie będzie milczał; ogień przed twarzą jego będzie pożerał, a około niego powstanie wicher gwałtowny.
4 Zavolal nebes s hůry i země, aby soudil lid svůj, řka:
Przyzwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądził lud swój.
5 Shromažďte mi svaté mé, kteříž smlouvu se mnou učinili při obětech.
Mówiąc: Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze.
6 I budou vypravovati nebesa spravedlnost jeho; nebo sám Bůh soudce jest. (Sélah)
Tedy niebiosa opowiedzą sprawiedliwość jego; albowiem sam Bóg jest sędzią. (Sela)
7 Slyš, lide můj, a buduť mluviti, Izraeli, a buduť tebou osvědčovati. Já zajisté Bůh, Bůh tvůj jsem.
Słuchaj, ludu mój! a będę mówił; słuchaj, Izraelu! a oświadczę się przed tobą: Jam Bóg, Bóg twój Jam jest.
8 Nechci tě obviňovati z příčiny obětí tvých, ani zápalů tvých, že by vždycky přede mnou nebyli.
Nie będę cię z ofiar twoich winił, ani całopalenia twego, które są zawsze przedemną.
9 Nevezmuť z domu tvého volka, ani z chlévů tvých kozlů.
Nie wezmę z domu twojego cielca, ani z okołu twego kozłów.
10 Nebo má jest všecka zvěř lesní, i hovada na tisíci horách.
Albowiem mój jest wszelki zwierz leśny, i tysiące bydła po górach.
11 Já znám všecko ptactvo po horách, a zvěř polní před sebou mám.
Znam wszystko ptastwo po górach, i zwierz polny jest przedemną.
12 Zlačním-li, nic tobě o to nedím; nebo můj jest okršlek zemský i plnost jeho.
Będęli łaknął, nie rzekęć o to; bo mój jest okrąg ziemi, i napełnienie jego.
13 Zdaliž jídám maso z volů, a pijím krev kozlovou?
Izali jadam mięso wołowe? albo pijam krew kozłową?
14 Obětuj Bohu obět chvály, a plň Nejvyššímu své sliby;
Ofiaruj Bogu chwałę, i oddaj Najwyższemu śluby twoje;
15 A vzývej mne v den ssoužení, vytrhnu tě, a ty mne budeš slaviti.
A wzywaj mię w dzień utrapienia: tedy cię wyrwę, a ty mię uwielbisz.
16 Sic jinak bezbožníku praví Bůh: Což tobě do toho, že ty vypravuješ ustanovení má, a béřeš smlouvu mou v ústa svá,
Lecz niezbożnemu rzekł Bóg: Cóżci do tego, że opowiadasz ustawy moje, a bieżesz przymierze moje w usta twoje?
17 Poněvadž jsi vzal v nenávist kázeň, a zavrhl jsi za sebe slova má.
Ponieważ masz w nienawiści karność, i zarzuciłeś słowa moje za się.
18 Vidíš-li zloděje, hned s ním běžíš, a s cizoložníky díl svůj máš.
Widziszli złodzieja, bieżysz z nim, a z cudzołożnikami masz skład twój.
19 Ústa svá pouštíš ke zlému, a jazyk tvůj skládá lest.
Usta twoje rozpuszczasz na złe, a język twój składa zdrady.
20 Usazuješ se, a mluvíš proti bratru svému, a na syna matky své lehkost uvodíš.
Zasiadłszy mówisz przeciwko bratu twemu, a lżysz syna matki twojej.
21 To jsi činil, a já mlčel jsem. Měl-liž jsi ty se domnívati, že já tobě podobný budu? Nýbrž trestati tě budu, a představímť to před oči tvé.
Toś czynił, a Jam milczał; dlategoś mniemał, żem ja tobie podobny, ale będę cię karał, i stawięć to przed oczy twoje.
22 Srozumějtež tomu již aspoň vy, kteříž se zapomínáte na Boha, abych snad nepochytil, a nebyl by, kdo by vytrhl.
Zrozumiejcież to wżdy teraz, którzy zapominacie Boga, bym was snać nie porwał, a nie będzie ktoby was wyrwał.
23 Kdož obětuje obět chvály, tenť mne uctí, a tomu, kdož napravuje cestu svou, ukáži spasení Boží.
Kto mi ofiaruje chwałę, uczci mię; a temu, który naprawia drogę swą, ukażę zbawienie Boże.
