Žalmy 49
1 Přednímu kantoru z synů Chóre, žalm. Slyšte to všickni národové, pozorujte všickni obyvatelé zemští.
Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!
2 Tak z lidu obecného, jako z povýšených, tak bohatý, jako chudý.
Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
3 Ústa má mluviti budou moudrost, a přemyšlování srdce mého rozumnost.
Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.
4 Nakloním k přísloví ucha svého, a při harfě vykládati budu přípovídku svou.
Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.
5 I proč se báti mám ve dnech zlých, aby nepravost těch, kteříž mi na paty šlapají, mne obklíčiti měla?
Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?
6 Kteříž doufají v svá zboží, a množstvím bohatství svého se chlubí.
Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.
7 Žádný bratra svého nijakž vykoupiti nemůže, ani Bohu za něj dáti mzdy vyplacení,
Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.
8 (Neboť by velmi drahé musilo býti vyplacení duše jejich, protož nedovedeť toho na věky),
(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)
9 Aby živ byl věčně, a neviděl porušení.
Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.
10 Nebo se vídá, že i moudří umírají, blázen a hovadný člověk zaroveň hynou, zboží svého i cizím zanechávajíce.
Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.
11 Myšlení jejich jest, že domové jejich věční jsou, a příbytkové jejich od národu do pronárodu; pročež je po krajinách nazývají jmény svými.
Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.
12 Ale člověk v slávě netrvá, jsa podobný hovadům, kteráž hynou.
Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
13 Taková snažnost jejich jest bláznovstvím při nich, však potomci jejich ústy svými to schvalují. (Sélah)
Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. (Sela)
14 Jako hovada v pekle skladeni budou, smrt je žráti bude, ale upřímí panovati budou nad nimi v jitře; způsob pak oněchno aby zvetšel, z příbytku svého octnou se v hrobě. (Sheol h7585)
Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego. (Sheol h7585)
Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. (Sela) (Sheol h7585)
16 Neboj se, když by někdo zbohatl, a když by se rozmnožila sláva domu jeho.
Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
17 Při smrti zajisté ničeho nevezme, aniž sstoupí za ním sláva jeho.
Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
18 Ačťkoli duši své, pokudž jest živ, lahodí; k tomu chválí jej i jiní, když sobě čistě povoluje:
A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
19 A však musí se odebrati za věkem otců svých, a na věky světla neuzří.
Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.
20 Summou: Èlověk jsa ve cti, neusrozumí-li sobě, bývá učiněn podobný hovadům, kteráž hynou.
Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.
