Žalmy 49
1 Přednímu kantoru z synů Chóre, žalm. Slyšte to všickni národové, pozorujte všickni obyvatelé zemští.
Musiqi rəhbəri üçün. Qorah övladlarının məzmuru. Siz, ey bütün xalqlar, Bunu dinləyin! Ey dünya sakinləri,
2 Tak z lidu obecného, jako z povýšených, tak bohatý, jako chudý.
Ey sadə insanlar, əsilzadələr, Ey zənginlər, fəqirlər, Hamınız qulaq asın!
3 Ústa má mluviti budou moudrost, a přemyšlování srdce mého rozumnost.
Dilimdən hikmətli sözlər çıxacaq, Bu müdrik fikirlər qəlbimdən gəlir.
4 Nakloním k přísloví ucha svého, a při harfě vykládati budu přípovídku svou.
Bu məsəllərə qulaq asacağam, Bu müəmmamı mən lira ilə açacağam:
5 I proč se báti mám ve dnech zlých, aby nepravost těch, kteříž mi na paty šlapají, mne obklíčiti měla?
Niyə yaman günlərdən, Ətrafımda məni təqib edənlərin pis niyyətindən qorxum?
6 Kteříž doufají v svá zboží, a množstvím bohatství svého se chlubí.
Onlar var-dövlətlərinə güvənirlər, Bol sərvətləri ilə öyünürlər.
7 Žádný bratra svého nijakž vykoupiti nemůže, ani Bohu za něj dáti mzdy vyplacení,
Amma kimsə öz ömrünü satın ala bilməz, Həyatının haqqını Allaha ödəyə bilməz.
8 (Neboť by velmi drahé musilo býti vyplacení duše jejich, protož nedovedeť toho na věky),
Çünki insanın canının haqqı çox dəyərlidir, Ən üstün qiymətlər ona kifayət etmir ki,
9 Aby živ byl věčně, a neviděl porušení.
İnsan əbədi ömür sürsün, Məzarı heç görməsin.
10 Nebo se vídá, že i moudří umírají, blázen a hovadný člověk zaroveň hynou, zboží svého i cizím zanechávajíce.
Aydındır ki, həm hikmətlilər ölür, Həm axmaqlar, həm də səfehlər tələf olur, Hamının sərvəti başqasına nəsib olur.
11 Myšlení jejich jest, že domové jejich věční jsou, a příbytkové jejich od národu do pronárodu; pročež je po krajinách nazývají jmény svými.
Torpaqlara sahib olsalar belə, Son mənzilləri qəbirdir, Yenə nəsillərdən-nəsillərədək yerləri məzardır.
12 Ale člověk v slávě netrvá, jsa podobný hovadům, kteráž hynou.
İnsan dəyərli olsa da, qalmır, Həlak olan heyvana oxşayır.
13 Taková snažnost jejich jest bláznovstvím při nich, však potomci jejich ústy svými to schvalují. (Sélah)
Özünə güvənənlərin yolu ölümə aparır, Özündən razı lovğaların sonu belədir. (Sela)
14 Jako hovada v pekle skladeni budou, smrt je žráti bude, ale upřímí panovati budou nad nimi v jitře; způsob pak oněchno aby zvetšel, z příbytku svého octnou se v hrobě. (Sheol h7585)
Onlar sürü kimi ölülər diyarına aparılar, Onları ölüm otarar. Səhər açılanda əməlisalehlər onlara hakim olar. Yurd-yuvasından uzaq bir yerdə, ölülər diyarında Cəsədləri çürüyüb qalar. (Sheol h7585)
Amma Allah ölülər diyarının əlindən canımı qurtaracaq, Məni oradan alacaq. (Sela) (Sheol h7585)
16 Neboj se, když by někdo zbohatl, a když by se rozmnožila sláva domu jeho.
Qorxma bir adam varlı olanda, Evinə sərvət yığılanda.
17 Při smrti zajisté ničeho nevezme, aniž sstoupí za ním sláva jeho.
Çünki öləndə heç nə apara bilməz, Sərvəti ardınca getməz.
18 Ačťkoli duši své, pokudž jest živ, lahodí; k tomu chválí jej i jiní, když sobě čistě povoluje:
Sağ ikən özünü xoşbəxt saysa da, Uğur qazananda təriflənsə də,
19 A však musí se odebrati za věkem otců svých, a na věky světla neuzří.
Ata-babalarının yanına gedəcək, Sonsuzadək orada işıq görməyəcək.
20 Summou: Èlověk jsa ve cti, neusrozumí-li sobě, bývá učiněn podobný hovadům, kteráž hynou.
İnsan dəyərli olsa da, anlamır, Həlak olan heyvana oxşayır.
