Žalmy 38
1 Žalm Davidův k připomínání. Hospodine, v prchlivosti své netresci mne, ani v hněvě svém kárej mne.
Псалом Давидів. На па́м'ятку. Господи, не карай мене в гніві Своїм, і не завдава́й мені кари в Своїм пересе́рді,
2 Nebo střely tvé uvázly ve mně, a ruka tvá na mne těžce dolehla.
бо проши́ли мене Твої стріли, і рука Твоя тяжко спусти́лась на мене,
3 Nic není celého v těle mém pro tvou hněvivost, nemají pokoje kosti mé pro hřích můj.
Від гніву Твого нема ці́лого місця на тілі моїм, немає споко́ю в костя́х моїх через мій гріх,
4 Nebo nepravosti mé vzešly nad hlavu mou, jako břímě těžké nemožné jsou mi k unesení.
бо провини мої переросли́ мою го́лову, як великий тяга́р, вони тяжчі над сили мої,
5 Zahnojily se, a kyší rány mé pro bláznovství mé.
смердять та гниють мої рани з глупо́ти моєї.
6 Pohrbený a sklíčený jsem náramně, každého dne v smutku chodím.
Ско́рчений я, і над міру похи́лений, цілий день я тиняюсь сумни́й,
7 Nebo ledví má plná jsou mrzkosti, a nic není celého v těle mém.
бо нутро́ моє повне запа́лення, і в тілі моїм нема ці́лого місця.
8 Zemdlen jsem a potřín převelice, řvu pro úzkost srdce svého.
Обезси́лений я й перемучений тяжко, рида́ю від сто́гону серця свого.
9 Pane, před tebou jest všecka žádost má, a vzdychání mé není před tebou skryto.
Господи, всі бажа́ння мої — перед Тобою, зідха́ння ж моє не сховалось від Тебе.
10 Srdce mé zmítá se, opustila mne síla má, i to světlo očí mých není se mnou.
Сильно тріпо́четься серце моє, опустила мене моя сила, навіть ясність оче́й моїх — і вона не зо мною.
11 Ti, kteříž mne milovali, a tovaryši moji, štítí se ran mých, a příbuzní moji zdaleka stojí.
Дру́зі мої й мої при́ятелі поставали здаля́ від моєї біди, а ближні мої поставали опо́даль.
12 Ti pak, kteříž stojí o bezživotí mé, osídla lécejí, a kteříž mého zlého hledají, mluví převráceně, a přes celý den lest a chytrost smýšlejí.
Тене́та розставили ті, хто чатує на душу мою, а ті, хто бажає нещастя мені, говорять прокля́ття, і ввесь день вимишляють зрадли́ве!
13 Ale já jako hluchý neslyším, a jako němý, kterýž neotvírá úst svých;
А я, мов глухий, вже не чую, і мов той німий, який уст своїх не відкриває.
14 Tak jsem, jako člověk, kterýž neslyší, a v jehož ústech není žádného odporu.
I я став, мов люди́на, що нічо́го не чує і в у́стах своїх оправда́ння не має,
15 Nebo na tě, Hospodine, očekávám, ty za mne odpovíš, Pane Bože můj.
бо на Тебе наді́юся я, Господи, Ти відповіси́, Господи, Боже мій!
16 Nebo jsem řekl: Ať se neradují ze mne, poklesla-li by se noha má, ať se pyšně nepozdvihují nade mnou,
Бо сказав я: „Нехай не поті́шаться з мене, нехай не несуться вони понад мене, коли послизне́ться нога моя!“
17 Poněvadž k snášení bíd hotov jsem, anobrž bolest má vždycky jest přede mnou.
Бо я до упадку готовий, і передо мною постійно недуга моя,
18 A že nepravosti své vyznávám, a pro hřích svůj tesklím.
бо провину свою визнаю́, журюся гріхом своїм я!
19 Pročež nepřátelé moji veseli jsouce, silí se, a rozmnožují se ti, kteříž mne bez příčiny nenávidí.
А мої вороги проживають, міцні́ють, і без причини помно́жилися мої не́други.
20 A zlým za dobré mi se odplacujíce, činí mi protivenství, proto že dobrého následuji.
Ті ж, хто відплачує злом за добро, обчо́рнюють мене, бо женусь за добром.
21 Neopouštějž mne, Hospodine Bože můj, nevzdalujž se ode mne.
Не покинь мене, Господи, Боже мій, не віддаляйся від мене,
22 Přispěj k spomožení mému, Pane spasení mého.
поспіши мені на допомогу, Господи, — Ти спасі́ння моє!
