Žalmy 38
1 Žalm Davidův k připomínání. Hospodine, v prchlivosti své netresci mne, ani v hněvě svém kárej mne.
Псалом Давидів. На спомин. Господи, не докоряй мені у гніві Твоєму й не картай мене у люті Твоїй.
2 Nebo střely tvé uvázly ve mně, a ruka tvá na mne těžce dolehla.
Бо стріли Твої пронизали мене й рука Твоя мене тяжко вдарила.
3 Nic není celého v těle mém pro tvou hněvivost, nemají pokoje kosti mé pro hřích můj.
Немає [жодного] цілого місця на моєму тілі через пересердя Твоє, немає здоров’я в кістках моїх через гріх мій.
4 Nebo nepravosti mé vzešly nad hlavu mou, jako břímě těžké nemožné jsou mi k unesení.
Бо беззаконня мої накрили мою голову, немов важкий тягар, тяжіють наді мною.
5 Zahnojily se, a kyší rány mé pro bláznovství mé.
Смердять, ятріють мої рани через божевілля моє.
6 Pohrbený a sklíčený jsem náramně, každého dne v smutku chodím.
Похилений і занадто пригнічений, цілий день ходжу я понуро.
7 Nebo ledví má plná jsou mrzkosti, a nic není celého v těle mém.
Бо стегна мої повні палючого болю, і немає цілого місця на тілі у мене.
8 Zemdlen jsem a potřín převelice, řvu pro úzkost srdce svého.
Я заціпенілий і вкрай розбитий духом, волаю через стогони мого серця.
9 Pane, před tebou jest všecka žádost má, a vzdychání mé není před tebou skryto.
Володарю, усі бажання мої перед Тобою, і зітхання мої від Тебе не приховані.
10 Srdce mé zmítá se, opustila mne síla má, i to světlo očí mých není se mnou.
Серце моє тріпотить, сила моя полишила мене, і світла в очах моїх не стало.
11 Ti, kteříž mne milovali, a tovaryši moji, štítí se ran mých, a příbuzní moji zdaleka stojí.
Мої друзі й приятелі уникають мене через мої побої, і близькі мої стали поодаль.
12 Ti pak, kteříž stojí o bezživotí mé, osídla lécejí, a kteříž mého zlého hledají, mluví převráceně, a přes celý den lest a chytrost smýšlejí.
Розставляють пастки ті, хто шукає душі моєї; про загибель мою розмовляють ті, хто бажає мені зла; цілий день міркують про підступи.
13 Ale já jako hluchý neslyším, a jako němý, kterýž neotvírá úst svých;
А я, наче глухий, не чую, як німий, не відкриваю вуст.
14 Tak jsem, jako člověk, kterýž neslyší, a v jehož ústech není žádného odporu.
Я став ніби той, що не чує і в чиїх вустах немає виправдання.
15 Nebo na tě, Hospodine, očekávám, ty za mne odpovíš, Pane Bože můj.
Та на Тебе, Господи, сподіваюся; Ти відповіси мені, мій Володарю, мій Боже!
16 Nebo jsem řekl: Ať se neradují ze mne, poklesla-li by se noha má, ať se pyšně nepozdvihují nade mnou,
Бо казав я [Тобі]: «Нехай же вони не зловтішаються з мене; коли похитнулася нога моя, нехай не величаються наді мною».
17 Poněvadž k snášení bíd hotov jsem, anobrž bolest má vždycky jest přede mnou.
Бо я стою хитаючись, і скорбота моя завжди переді мною.
18 A že nepravosti své vyznávám, a pro hřích svůj tesklím.
Адже я визнаю беззаконня моє, сумую через мій гріх.
19 Pročež nepřátelé moji veseli jsouce, silí se, a rozmnožují se ti, kteříž mne bez příčiny nenávidí.
А вороги мої живі та могутні, численними стали ті, хто ненавидить мене даремно.
20 A zlým za dobré mi se odplacujíce, činí mi protivenství, proto že dobrého následuji.
Вони віддячують мені злом за добро, ворогують проти мене за те, що я прагну добра.
21 Neopouštějž mne, Hospodine Bože můj, nevzdalujž se ode mne.
Не покинь мене, Господи, Боже мій, не віддаляйся від мене!
22 Přispěj k spomožení mému, Pane spasení mého.
Поспіши мені на допомогу, Володарю мій, Спасителю мій!
