Žalmy 38
1 Žalm Davidův k připomínání. Hospodine, v prchlivosti své netresci mne, ani v hněvě svém kárej mne.
Van David; bij het herinneringsoffer. Jahweh, tuchtig mij niet in uw toorn, Kastijd mij niet in uw gramschap:
2 Nebo střely tvé uvázly ve mně, a ruka tvá na mne těžce dolehla.
Want uw pijlen hebben mij getroffen, Uw hand drukt zwaar op mij neer.
3 Nic není celého v těle mém pro tvou hněvivost, nemají pokoje kosti mé pro hřích můj.
Er is geen gezonde plek aan mijn vlees om uw toorn, Niets gaafs aan mijn gebeente om mijn zonden;
4 Nebo nepravosti mé vzešly nad hlavu mou, jako břímě těžké nemožné jsou mi k unesení.
Want mijn misdaden stapelen zich op mijn hoofd, En drukken mij neer als een loodzware last.
5 Zahnojily se, a kyší rány mé pro bláznovství mé.
Mijn wonden stinken en dragen Om mijn verdwazing;
6 Pohrbený a sklíčený jsem náramně, každého dne v smutku chodím.
Ik ga gebukt en geknakt, Loop heel de dag maar treurend rond.
7 Nebo ledví má plná jsou mrzkosti, a nic není celého v těle mém.
Mijn lenden zijn aan alle kanten ontstoken, Geen gezonde plek aan mijn vlees;
8 Zemdlen jsem a potřín převelice, řvu pro úzkost srdce svého.
Ik ben uitgeput en gebroken, En snik het uit door het gekerm van mijn hart.
9 Pane, před tebou jest všecka žádost má, a vzdychání mé není před tebou skryto.
Heer, al mijn jammeren is U bekend, Mijn zuchten voor U niet verborgen;
10 Srdce mé zmítá se, opustila mne síla má, i to světlo očí mých není se mnou.
Wild bonst mijn hart, de kracht ontzinkt mij, Zelfs het licht van mijn ogen is heen.
11 Ti, kteříž mne milovali, a tovaryši moji, štítí se ran mých, a příbuzní moji zdaleka stojí.
Mijn vrienden en makkers keren zich af om mijn plagen, En mijn verwanten staan op een afstand te spotten;
12 Ti pak, kteříž stojí o bezživotí mé, osídla lécejí, a kteříž mého zlého hledají, mluví převráceně, a přes celý den lest a chytrost smýšlejí.
Die mijn leven belagen en mijn ongeluk zoeken, Bespreken mijn val, en belasteren mij de hele dag.
13 Ale já jako hluchý neslyším, a jako němý, kterýž neotvírá úst svých;
Maar ik ben als een dove, die het niet hoort, Als een stomme, die zijn mond niet opent,
14 Tak jsem, jako člověk, kterýž neslyší, a v jehož ústech není žádného odporu.
Als een man, die niet luistert, En wiens mond geen antwoord meer weet.
15 Nebo na tě, Hospodine, očekávám, ty za mne odpovíš, Pane Bože můj.
Neen, Jahweh, ik verlaat mij op U: Antwoord Gij, mijn Heer en mijn God;
16 Nebo jsem řekl: Ať se neradují ze mne, poklesla-li by se noha má, ať se pyšně nepozdvihují nade mnou,
Want ik vrees, dat men zich vrolijk over mij maakt, Een grote mond tegen mij zet, nu mijn voeten wankelen.
17 Poněvadž k snášení bíd hotov jsem, anobrž bolest má vždycky jest přede mnou.
Ja, ieder ogenblik dreig ik te vallen, Mijn ellende staat mij steeds voor de geest;
18 A že nepravosti své vyznávám, a pro hřích svůj tesklím.
Want ik moet wel mijn misdaad bekennen, En bekommerd zijn over mijn schuld.
19 Pročež nepřátelé moji veseli jsouce, silí se, a rozmnožují se ti, kteříž mne bez příčiny nenávidí.
En machtig zijn ook, die zonder reden mijn vijanden zijn, Talrijk, die mij onverdiend haten,
20 A zlým za dobré mi se odplacujíce, činí mi protivenství, proto že dobrého následuji.
Die goed vergelden met kwaad, Mij ondanks mijn beste bedoeling bestrijden.
21 Neopouštějž mne, Hospodine Bože můj, nevzdalujž se ode mne.
Jahweh, verlaat mij dus niet; Mijn God, blijf niet verre van mij!
22 Přispěj k spomožení mému, Pane spasení mého.
Kom mij spoedig te hulp, Mijn Heer en mijn Heil!
