Žalmy 37

1 Žalm Davidův. Nehněvej se příčinou zlostníků, nechtěj záviděti těm, kteříž páší nepravost.

Van David. Wees niet afgunstig op zondaars, En benijd de boosdoeners niet;

2 Nebo jako tráva v náhle podťati budou, a jako zelená bylina uvadnou.

Want snel versmachten zij als gras, Verkwijnen als het groen gewas.

3 Doufej v Hospodina, a

Vertrouw op Jahweh, doe enkel wat goed is, Blijf in het land en wees trouw;

4 Těš se v Hospodinu, a dá tobě žádosti srdce tvého.

Dan zult gij uw vreugde in Jahweh vinden, En Hij schenkt u wat uw hart maar begeert.

5 Uval na Hospodina cestu svou, a slož v něm naději, onť zajisté všecko spraví.

Laat Jahweh uw weg maar bestieren, Verlaat u op Hem: Hij zal hem banen;

6 A vyvedeť spravedlnost tvou jako světlo, a nevinu tvou jako poledne.

Als de dageraad doet Hij uw gerechtigheid stralen, En als de middagzon uw recht.

7 Mlčelivě se měj k Hospodinu, a očekávej na něj pečlivě. Nekormuť se příčinou toho, jemuž se daří na cestě jeho, příčinou člověka, kterýž provodí, cožkoli umyslil.

Berust in Jahweh, En blijf op Hem hopen. Benijd niet den man, wien het goed gaat, Ofschoon hij bedriegt.

8 Pusť mimo sebe hněv, a zanech prchlivosti; nezpouzej se tak, abys zle činiti chtěl.

Word niet toornig en maak u niet boos, Wind u niet op: gij maakt het maar erger;

9 Nebo zlostníci vypléněni budou, ale ti, kteříž očekávají na Hospodina, dědičně zemí vládnouti budou.

Want de zondaars worden vernietigd, Maar die op Jahweh vertrouwen, bezitten het Land!

10 Po malé chvíli zajisté, anť bezbožníka nebude, a pohledíš na místo jeho, anť ho již není.

Een ogenblik maar: en de zondaar is er niet meer; Gij zoekt naar zijn plaats: hij is weg.

11 Ale tiší dědičně obdrží zemi, a rozkoš míti budou ve množství pokoje.

Maar de rechtschapenen bezitten het Land, En genieten een heerlijke vrede.

12 Zle myslí bezbožník o spravedlivém, a škřipí na něj zuby svými,

De zondaar belaagt den rechtvaardige, En knarst tegen hem op zijn tanden;

13 Ale Hospodin směje se jemu; nebo vidí, že se přibližuje den jeho.

Maar de Heer lacht hem uit, Want Hij ziet zijn Dag al nabij.

14 Vytrhujíť bezbožníci meč, a natahují lučiště své, aby porazili chudého a nuzného, aby hubili ty, kteříž jsou ctného obcování;

De bozen trekken hun zwaard en spannen hun boog, Om ongelukkigen en armen te doden, en vromen te slachten;

15 Ale meč jejich vejde v jejich srdce, a lučiště jejich budou polámána.

Maar het zwaard dringt in hun eigen hart, En hun bogen worden gebroken.

16 Lepší jest málo, což má spravedlivý, než veliká bohatství bezbožníků mnohých.

Beter het weinige, dat de rechtvaardige heeft, Dan de geweldige rijkdom der bozen;

17 Nebo ramena bezbožných polámána budou, spravedlivé pak zdržuje Hospodin.

Want de arm der bozen wordt gebroken, Maar voor de rechtvaardigen is Jahweh een stut.

18 Znáť Hospodin dny upřímých, protož dědictví jejich na věky zůstane.

Jahweh zorgt voor de dagen der vromen, En hun erfdeel blijft eeuwig bijeen;

19 Nebudouť zahanbeni v čas zlý, a ve dnech hladu nasyceni budou;

Ze staan niet verlegen in tijden van rampspoed, Maar worden verzadigd bij hongersnood.

20 Ale bezbožníci zahynou, a nepřátelé Hospodinovi, jak tuk beranů s dymem mizí, tak zmizejí.

Maar de goddelozen gaan zeker te gronde, En hun kinderen bedelen om brood; Jahweh’s vijanden vergaan als de glorie der velden, En verdwijnen als rook.

21 Vypůjčuje bezbožník, a nemá co oplatiti, ale spravedlivý milost činí, a rozdává.

De boze moet lenen, en kan niet betalen, De gerechte kan mild zijn en geven;

22 Nebo požehnaní ode Pána zemí vládnouti budou, ale zlořečení od něho budou vypléněni.

Want wien Hij zegent, bezit het Land, Maar wien Hij vervloekt, wordt vernietigd.

23 Krokové člověka spravedlivého od Hospodina spravováni bývají, a cestu jeho libuje.

Jahweh leidt de schreden der mensen, Hij richt overeind, wiens gedrag Hem behaagt;

24 Jestliže by upadl, neurazí se; nebo Hospodin drží jej za ruku jeho.

En mocht hij al wankelen, toch zal hij niet vallen, Want Jahweh houdt hem bij de hand.

25 Mlad jsem byl, a sstaral jsem se, a neviděl jsem spravedlivého opuštěného, ani semene jeho žebrati chleba.

Ik was jong, en nu ben ik oud: Maar nooit heb ik een vrome verlaten gezien;

26 Každého dne milost činí, i půjčuje, a však símě jeho jest v požehnání.

Steeds kan hij nog mild zijn en aan anderen lenen, Zijn nageslacht tot zegen zijn.

27 Odstup od zlého, a čiň dobré, a bydliti budeš na věky.

Houd u ver van het kwaad, en doe enkel wat goed is, Dan woont gij veilig voor eeuwig;

28 Nebo Hospodin miluje soud, a neopouští svatých svých, na věky v stráži jeho budou; símě pak bezbožníků bude vypléněno.

Want Jahweh heeft de gerechtigheid lief, En nimmer verlaat Hij zijn vromen. De bozen worden voor eeuwig vernietigd, En het geslacht van de zondaars vergaat;

29 Ale spravedliví ujmou zemi dědičně, a na věky v ní přebývati budou.

Maar de rechtvaardigen bezitten het Land, En blijven er altijd in wonen.

30 Ústa spravedlivého mluví moudrost, a jazyk jeho vynáší soud.

De mond van den rechtvaardige verkondigt de wijsheid, En zijn tong spreekt wat recht is.

31 Zákon Boha jeho jest v srdci jeho, pročež nepodvrtnou se nohy jeho.

Hij draagt de Wet van zijn God in zijn hart; Nooit wankelen zijn schreden.

32 Špehujeť bezbožník po spravedlivém, a hledá ho zahubiti;

De boze loert op den vrome, En zoekt hem te doden;

33 Ale Hospodin ho nenechá v ruce jeho, aniž ho dopustí potupiti, když by souzen byl.

Maar Jahweh laat hem niet in zijn macht, En duldt geen veroordeling, als men hem richt.

34 Očekávejž tedy na Hospodina, a ostříhej cesty jeho, a on tě povýší, abys dědičně obdržel zemi, z níž že vykořeněni budou bezbožníci, uhlédáš.

Blijf op Jahweh vertrouwen, En bewandel zijn wegen; Dan stelt Hij u in het bezit van het Land, En zult gij de verdelging der zondaars aanschouwen.

35 Viděl jsem bezbožníka hrozné síly, an se rozložil jako zelený samorostlý strom.

Ik heb een zondaar gezien in zijn vermetele trots, Hoog als een Libanon-ceder;

36 Ale tudíž pominul, a aj nebylo ho; nebo hledal jsem ho, a není nalezen.

Ik ging voorbij: zie, hij was er niet meer; Ik zocht hem, hij was niet te vinden.

37 Pozor měj na pobožného, a viz upřímého, žeť takového člověka poslední věci jsou potěšené,

Geef acht op den vrome en let op den brave: Het kroost van dien man leeft in vrede;

38 Přestupníci pak že tolikéž vyhlazeni budou, a bezbožníci naposledy vyťati.

Maar de zondaars gaan allen te gronde, De kinderen der bozen worden vernietigd.

39 Ale spasení spravedlivých jest od Hospodina, onť jest síla jejich v času ssoužení.

Jahweh is het heil van de vromen, Hun toevlucht in tijden van nood;

40 Spomáháť jim Hospodin, a je vytrhuje, vytrhuje je od bezbožníků, a zachovává je; nebo doufají v něho.

Jahweh helpt en beschermt hen tegen de bozen, Hij redt hen, als ze vluchten tot Hem!