Žalmy 22
1 Přednímu zpěváku k času jitřnímu, žalm Davidův. Bože můj, Bože můj, pročež jsi mne opustil? Vzdálils se od spasení mého a od slov naříkání mého.
Voor muziekbegeleiding; wijze: De hinde van de dageraad. Een psalm van David. Mijn God, mijn God, zie op mij neer; Waarom hebt Gij mij verlaten? Waarom houdt Gij U ver van mijn hulp, Ver van mijn jammerklachten, mijn God?
2 Bože můj, přes celý den volám, a neslyšíš, i v noci, a nemohu se utajiti.
Ik roep overdag, Gij antwoordt niet; Des nachts, maar ik vind geen rust.
3 Ty zajisté jsi svatý, zůstávající vždycky k veliké chvále Izraelovi.
Toch troont Gij in het heiligdom, Gij, Israëls hoop!
4 V toběť doufali otcové naši, doufali, a vysvobozovals je.
Op U hebben onze vaderen vertrouwd, Op U zich verlaten, Gij hebt ze verlost;
5 K tobě volávali, a spomáhals jim; v tobě doufali, a nebývali zahanbeni.
Tot U geroepen, ze werden gered, Op U gerekend, ze zijn niet beschaamd.
6 Já pak červ jsem, a ne člověk, útržka lidská a povrhel vůbec.
Doch ik ben maar een worm en geen mens, Door de wereld bespot, veracht door het volk;
7 Všickni, kteříž mne vidí, posmívají se mi, ošklebují se, a hlavami potřásají, říkajíce:
Al die mij zien, lachen mij uit, Grijnzen, en schudden meewarig het hoofd:
8 Spustiltě se na Hospodina, nechť ho vysvobodí; nechať jej vytrhne, poněvadž se mu v něm zalíbilo.
"Hij heeft op Jahweh vertrouwd. Laat Die hem nu helpen, En hem verlossen, wanneer Hij hem liefheeft!"
9 Ješto ty jsi, kterýž jsi mne vyvedl z života, ustaviv mne v doufání při prsích matky mé.
Ja, Gij zijt het, die mij uit de schoot hebt genomen, Die mij veilig deedt rusten aan de borst mijner moeder;
10 Na tebeť jsem uvržen od narození svého, od života matky mé Bůh můj ty jsi.
Bij mijn geboorte werd ik op uw knieën gelegd, Gij zijt mijn God van de moederschoot af.
11 Nevzdalujž se ode mne, nebo ssoužení blízké jest, a nemám spomocníka.
Blijf dus niet verre van mij, Want de nood is nabij, en er is niemand die helpt!
12 Obkličujíť mne býkové mnozí, silní volové z Bázan obstupují mne.
Bonkige stieren staan om mij heen, Buffels van Basjan omsingelen mij;
13 Otvírají na mne ústa svá, jako lev rozsapávající a řvoucí.
Ze sperren hun muil naar mij open Als verscheurende, brullende leeuwen.
14 Jako voda rozplynul jsem se, a rozstoupily se všecky kosti mé, a srdce mé jako vosk rozpustilo se u prostřed vnitřností mých.
Als water ben ik uitgegoten, Al mijn beenderen zijn ontwricht; Mijn hart is als was, Smelt weg in mijn borst.
15 Vyprahla jako střepina síla má, a jazyk můj přilnul k dásním mým, anobrž v prachu smrti položils mne.
Mijn keel is droog als een scherf, Mijn tong kleeft aan mijn gehemelte vast; En in het stof van de dood Strekt Gij mij neer.
16 Nebo psi obskočili mne, rota zlostníků oblehla mne, zprobijeli ruce mé i nohy mé.
Dan komen honden om mij heen, Een bende boosdoeners houdt mij omlegerd; Ze doorboren mijn handen en voeten,
17 Mohl bych sčísti všecky kosti své, oni pak hledí na mne, a dívají se mi.
Al mijn beenderen kan ik tellen. Ze werpen begerige blikken, En gluren mij aan;
18 Dělí mezi sebou roucha má, a o můj oděv mecí los.
Verdelen mijn kleren onder elkander, En loten om mijn gewaad.
19 Ale ty, Hospodine, nevzdalujž se, sílo má, přispěj k spomožení mému.
O Jahweh, blijf toch niet in de verte; Mijn Sterkte, snel mij te hulp!
20 Vychvať od meče duši mou, a z moci psů jedinkou mou.
Bescherm mijn leven tegen het zwaard, Het enige, dat mij nog rest, tegen de honden;
21 Zachovej mne od úst lva, a od rohů jednorožcových vyprosť mne.
Red mij uit de muil van den leeuw, Mij arme, van de hoornen der buffels.
22 I budu vypravovati bratřím svým o jménu tvém, u prostřed shromáždění chváliti tě budu, řka:
Dan zal ik uw Naam aan mijn broeders verkonden, In de kring der gemeente U prijzen:
23 Kteříž se bojíte Hospodina, chvalte jej, všecko símě Jákobovo ctěte jej, a boj se ho všecka rodino Izraelova.
"Looft Jahweh, gij die Hem vreest, Heel Jakobs geslacht; Brengt Hem ere en siddert voor Hem, Alle kinderen van Israël!"
24 Nebo nepohrdá, ani se odvrací od trápení ztrápeného, aniž skrývá tváři své od něho, nýbrž když k němu volá, vyslýchá jej.
"Want nimmer heeft Hij versmaad of veracht De ellende van den verdrukte; Zijn aanschijn voor hem niet verborgen, Maar hem verhoord, als hij Hem riep!"
25 O tobě chvála má v shromáždění velikém, sliby své plniti budu před těmi, kteříž se bojí tebe.
Dit zal mijn danklied voor U zijn In de grote gemeente! Dan zal ik ook mijn belofte vervullen Aan hen, die Hem vrezen:
26 Jísti budou tiší a nasyceni budou, chváliti budou Hospodina ti, kteříž ho hledají, živo bude srdce vaše na věky.
De armen zullen eten, En worden verzadigd; Die Jahweh zoeken, zullen Hem loven. En hun hart zal eeuwig worden verkwikt.
27 Rozpomenou a obrátí se k Hospodinu všecky končiny země, a skláněti se budou před ním všecky čeledi národů.
Alle grenzen der aarde zullen het gedenken, En zich tot Jahweh bekeren, Alle stammen der heidenen Hem aanbidden!
28 Nebo Hospodinovo jest království, a onť panuje nad národy.
Want Jahweh komt het koningschap toe, Hij is de Heerser der volken;
29 Jísti budou a skláněti se před ním všickni tuční země, jemu se klaněti budou všickni sstupující do prachu, a kteříž duše své nemohou při životu zachovati.
Hem alleen moeten huldigen alle machten der aarde! Dan buigen zich ook voor Hem neer, die in het stof zijn gezonken, En geen leven meer hebben.
30 Símě jejich sloužiti mu bude, a přičteno bude ku Pánu v každém věku.
Dan zal ook mijn zaad Hem dienen, En van den Heer gaan vertellen aan het volgend geslacht,
31 Přijdouť, a lidu, kterýž z nich vyjde, vypravovati budou spravedlnost jeho; nebo ji skutkem vykonal.
Zijn goedheid verhalen aan het volk, dat nog geboren moet worden: Dat het Jahweh was, die het volbracht!
