Žalmy 2

1 Proč se bouří národové, a lidé daremné věci přemyšlují?

Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

2 Sstupují se králové zemští, a knížata se spolu radí proti Hospodinu, a proti pomazanému jeho,

Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

3 Říkajíce: Roztrhejme svazky jejich, a zavrzme od sebe provazy jejich.

Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

4 Ale ten, jenž přebývá v nebesích, směje se, Pán posmívá se jim.

Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

5 Tehdáž mluviti bude k nim v hněvě svém, a v prchlivosti své předěsí je, řka:

Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

6 Jáť jsem ustanovil krále svého nad Sionem, horou svatou mou.

Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

7 Vypravovati budu úsudek. Hospodin řekl ke mně: Syn můj ty jsi, já dnes zplodil jsem tě.

Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

8 Požádej mne, a dámť národy, dědictví tvé, a končiny země, vládařství tvé.

Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

9 Roztlučeš je prutem železným, a jako nádobu hrnčířskou roztříštíš je.

Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

10 A protož, králové, nyní srozumějte, vyučujte se, soudcové zemští.

Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

11 Služte Hospodinu v bázni, a veselte se s třesením.

Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

12 Líbejte syna, aby se nerozhněval, a zhynuli byste na cestě, jakž by se jen málo zapálil hněv jeho. Blahoslavení jsou všickni, kteříž doufají v něho.

Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.