Žalmy 2

1 Proč se bouří národové, a lidé daremné věci přemyšlují?

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

2 Sstupují se králové zemští, a knížata se spolu radí proti Hospodinu, a proti pomazanému jeho,

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

3 Říkajíce: Roztrhejme svazky jejich, a zavrzme od sebe provazy jejich.

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

4 Ale ten, jenž přebývá v nebesích, směje se, Pán posmívá se jim.

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

5 Tehdáž mluviti bude k nim v hněvě svém, a v prchlivosti své předěsí je, řka:

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

6 Jáť jsem ustanovil krále svého nad Sionem, horou svatou mou.

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

7 Vypravovati budu úsudek. Hospodin řekl ke mně: Syn můj ty jsi, já dnes zplodil jsem tě.

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

8 Požádej mne, a dámť národy, dědictví tvé, a končiny země, vládařství tvé.

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

9 Roztlučeš je prutem železným, a jako nádobu hrnčířskou roztříštíš je.

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

10 A protož, králové, nyní srozumějte, vyučujte se, soudcové zemští.

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

11 Služte Hospodinu v bázni, a veselte se s třesením.

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

12 Líbejte syna, aby se nerozhněval, a zhynuli byste na cestě, jakž by se jen málo zapálil hněv jeho. Blahoslavení jsou všickni, kteříž doufají v něho.

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.