Žalmy 147
1 Chvalte Hospodina, nebo dobré jest zpívati žalmy Bohu našemu, nebo rozkošné jest, a ozdobná jest chvála.
Хваліть Господа, — добрий бо Він, виспівуйте нашому Богу, — приємний бо Він, — Йому подоба́є хвала́!
2 Stavitel Jeruzaléma Hospodin, rozptýlený lid Izraelský shromažďuje,
Господь Єрусалима будує, збирає вигна́нців Ізраїлевих.
3 Kterýž uzdravuje skroušené srdcem, a uvazuje bolesti jejich,
Він зламаносе́рдих лікує, і їхні рани болю́чі обв'я́зує,
4 Kterýž sčítá počet hvězd, a každé z nich ze jména povolává.
вирахо́вує Він число зо́рям, і кожній із них дає йме́ння.
5 Velikýť jest Pán náš, a nesmírný v síle; rozumnosti jeho není počtu.
Великий Господь наш, та дужий на силі, Його мудрости міри нема!
6 Pozdvihuje pokorných Hospodin, ale bezbožné snižuje až k zemi.
Господь підіймає слухня́них, безбожних понижує аж до землі.
7 Zpívejte Hospodinu s díkčiněním, zpívejte žalmy Bohu našemu na citaře,
Дайте відповідь Господу нашому вдячною піснею, заграйте для нашого Бога на гу́слах:
8 Kterýž zastírá nebesa hustými oblaky, nastrojuje zemi déšť, a vyvodí trávu na horách.
Він хмарами небо вкриває, пригото́влює дощ для землі, обро́щує гори травою,
9 Kterýž dává hovadům potravu jejich, i mladým krkavcům, kteříž volají k němu.
худобі дає її корм, вороня́там — чого вони кличуть!
10 Nemáť v síle koně zalíbení, aniž se kochá v lejtkách muže udatného.
Не в силі коня уподо́ба Його, і не в чле́нах люди́ни Його закоха́ння, —
11 Líbost má Hospodin v těch, kteříž se ho bojí, a kteříž doufají v milosrdenství jeho.
Госпо́дь любить тих, хто боїться Його, хто наді́ю склада́є на милість Його!
12 Chval, Jeruzaléme, Hospodina, chval Boha svého, Sione.
Хвали Господа, Єрусалиме, прославляй Свого Бога, Сіоне,
13 Nebo on utvrzuje závory bran tvých, požehnání udílí synům tvým u prostřed tebe.
бо зміцняє Він за́суви брам твоїх, синів твоїх благословляє в тобі,
14 On působí v končinách tvých pokoj, a bělí pšeničnou nasycuje tě.
чинить мир у границі твоїй, годує тебе пшеницею щирою,
15 On když vysílá na zemi rozkaz svůj, velmi rychle k vykonání běží slovo jeho.
посилає на землю нака́за Свого, — дуже швидко летить Його Слово!
16 Onť dává sníh jako vlnu, jíním jako popelem posýpá.
Дає сніг, немов во́вну, розпоро́шує па́морозь, буцім то по́рох,
17 Hází ledem svým jako skyvami; před zimou jeho kdo ostojí?
Він кидає лід Свій, немов ті кришки́, — і перед морозом Його хто усто́їть?
18 Vysílaje slovo své, rozpouští je; hned jakž povane větrem svým, anť tekou vody.
Та Він пошле́ Своє слово, — та й розто́пить його, Своїм вітром повіє, — вода потече!
19 Zvěstuje slovo své Jákobovi, ustanovení svá a soudy své Izraelovi.
Своє слово звіщає Він Якову, постано́ви Свої та Свої правосуддя — Ізраїлю:
20 Neučinilť tak žádnému národu, a protož soudů jeho nepoznali. Halelujah.
для жодного люду Він так не зробив, — той не знають вони правосуддя Його! Алілуя!
