< Žalmy 147 >

1 Chvalte Hospodina, nebo dobré jest zpívati žalmy Bohu našemu, nebo rozkošné jest, a ozdobná jest chvála.
هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!۱
2 Stavitel Jeruzaléma Hospodin, rozptýlený lid Izraelský shromažďuje,
خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.۲
3 Kterýž uzdravuje skroušené srdcem, a uvazuje bolesti jejich,
شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.۳
4 Kterýž sčítá počet hvězd, a každé z nich ze jména povolává.
عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.۴
5 Velikýť jest Pán náš, a nesmírný v síle; rozumnosti jeho není počtu.
خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.۵
6 Pozdvihuje pokorných Hospodin, ale bezbožné snižuje až k zemi.
خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.۶
7 Zpívejte Hospodinu s díkčiněním, zpívejte žalmy Bohu našemu na citaře,
خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.۷
8 Kterýž zastírá nebesa hustými oblaky, nastrojuje zemi déšť, a vyvodí trávu na horách.
که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.۸
9 Kterýž dává hovadům potravu jejich, i mladým krkavcům, kteříž volají k němu.
که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.۹
10 Nemáť v síle koně zalíbení, aniž se kochá v lejtkách muže udatného.
در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.۱۰
11 Líbost má Hospodin v těch, kteříž se ho bojí, a kteříž doufají v milosrdenství jeho.
رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.۱۱
12 Chval, Jeruzaléme, Hospodina, chval Boha svého, Sione.
‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.۱۲
13 Nebo on utvrzuje závory bran tvých, požehnání udílí synům tvým u prostřed tebe.
زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.۱۳
14 On působí v končinách tvých pokoj, a bělí pšeničnou nasycuje tě.
که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.۱۴
15 On když vysílá na zemi rozkaz svůj, velmi rychle k vykonání běží slovo jeho.
که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.۱۵
16 Onť dává sníh jako vlnu, jíním jako popelem posýpá.
که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.۱۶
17 Hází ledem svým jako skyvami; před zimou jeho kdo ostojí?
که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟۱۷
18 Vysílaje slovo své, rozpouští je; hned jakž povane větrem svým, anť tekou vody.
کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.۱۸
19 Zvěstuje slovo své Jákobovi, ustanovení svá a soudy své Izraelovi.
کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.۱۹
20 Neučinilť tak žádnému národu, a protož soudů jeho nepoznali. Halelujah.
با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!۲۰

< Žalmy 147 >