Žalmy 139
1 Přednímu zpěváku, žalm Davidův. Hospodine, ty jsi mne zkusil a seznal.
Для дириґента хору. Псалом Давидів.
2 Ty znáš sednutí mé i povstání mé, rozumíš myšlení mému zdaleka.
Ти знаєш сиді́ння моє та встава́ння моє, думку мою розумієш здале́ка.
3 Chození mé i ležení mé ty obsahuješ, a všech mých cest svědom jsi.
Доро́гу мою та лежа́ння моє виміря́єш, і Ти всі путі́ мої знаєш, —
4 Než ještě mám na jazyku slovo, aj, Hospodine, ty to všecko víš.
бо ще сло́ва нема на моїм язиці́, а вже, Господи, знаєш те все!
5 Z zadu i z předu obklíčils mne, a vzložils na mne ruku svou.
Оточи́в Ти мене ззаду й спере́ду, і руку Свою надо мною поклав.
6 Divnější jest umění tvé nad můj vtip; vysoké jest, nemohu k němu.
Дивне знання́ над моє розумі́ння, високе воно, — я його не подола́ю!
7 Kamž bych zašel od ducha tvého? Aneb kam bych před tváří tvou utekl?
Куди я від Духа Твого піду́, і куди я втечу́ від Твого лиця?
8 Jestliže bych vstoupil na nebe, tam jsi ty; pakli bych sobě ustlal v hrobě, aj, přítomen jsi. (Sheol h7585)
Якщо я на небо зійду́, — то Ти там, або постелю́ся в шео́лі — ось Ти! (Sheol h7585)
9 Vzal-li bych křídla záře jitřní, abych bydlil při nejdalším moři:
Понесу́ся на кри́лах зірни́ці, спочи́ну я на кінці моря,
10 I tamť by mne ruka tvá provedla, a pravice tvá by mne popadla.
— то рука Твоя й там попрова́дить мене, і мене буде трима́ти прави́ця Твоя!
11 Dím-li pak: Aspoň tmy, jako v soumrak, přikryjí mne, ale i noc jest světlem vůkol mne.
Коли б я сказав: „Тільки те́мрява вкриє мене, і ніч — світло для мене“,
12 Aniž ty tmy před tebou ukryti mohou, anobrž noc jako den tobě svítí, rovně tma jako světlo.
то мене не закриє від Тебе і те́мрява, і ніч буде світити, як день, і темно́та — як світло!
13 Ty zajisté v moci máš ledví má, přioděl jsi mne v životě matky mé.
Бо Ти вчинив нирки мої, Ти ви́ткав мене в утро́бі матері моєї, —
14 Oslavuji tě, proto že se hrozným a divným skutkům tvým divím, a duše má zná je výborně.
Прославляю Тебе, що я дивно утво́рений! Дивні діла́ Твої, і душа моя відає ве́льми про це!
15 Neníť ukryta žádná kost má před tebou, jakž jsem učiněn v skrytě, a řemeslně složen, v nejhlubších místech země.
І кості мої не сховались від Тебе, бо я вчи́нений був в укритті́, я ви́тканий був у глиби́нах землі!
16 Trupel můj viděly oči tvé, v knihu tvou všickni oudové jeho zapsáni jsou, i dnové, v nichž formováni byli, když ještě žádného z nich nebylo.
Мого за́родка бачили очі Твої, і до книги Твоєї записані всі мої члени та дні, що в них були вчи́нені, коли жодного з них не було́...
17 Protož u mne ó jak drahá jsou myšlení tvá, Bože silný, a jak jest jich nesčíslná summa!
Які дорогі́ мені стали думки́ Твої, Боже, як побі́льшилося їх число, -
18 Chtěl-li bych je sčísti, více jest jich než písku; procítím-li, a já jsem vždy s tebou.
перелі́чую їх, — численні́ші вони від піску́! Як пробу́джуюся, — то я ще з Тобою.
19 Zabil-li bys, ó Bože, bezbožníka, tehdážť by muži vražedlní odstoupili ode mne,
Якби, Боже, врази́в Ти безбожника, а ви, кровожерці, відступітесь від мене!
20 Kteříž mluví proti tobě nešlechetně; marně vyvyšují nepřátely tvé.
Вони називають підсту́пно Тебе, Твої вороги на марно́ту пускаються!
21 Zdaliž těch, kteříž tě v nenávisti mají, ó Hospodine, v nenávisti nemám? A ti, kteříž proti tobě povstávají, zdaž mne nemrzejí?
Отож, ненави́джу Твоїх ненави́сників, Господи, і Твоїх заколо́тників бри́джусь:
22 Úhlavní nenávistí jich nenávidím, a mám je za nepřátely.
повною не́навистю я нена́виджу їх, вони стали мені ворогами!
23 Vyzpytuj mne, Bože silný, a poznej srdce mé; zkus mne, a poznej myšlení má.
Ви́пробуй, Боже, мене, — і пізнай моє серце, досліди́ Ти мене, — і пізнай мої за́думи,
24 A popatř, chodím-liť já cestou odpornou tobě, a veď mne cestou věčnou.
і побач, чи не йду я дорогою злою, і на вічну дорогу мене попрова́дь!
