Žalmy 139
1 Přednímu zpěváku, žalm Davidův. Hospodine, ty jsi mne zkusil a seznal.
Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. PANIE, przeniknąłeś [mnie] i znasz mnie.
2 Ty znáš sednutí mé i povstání mé, rozumíš myšlení mému zdaleka.
Wiesz, kiedy siedzę i wstaję, z daleka znasz moje myśli.
3 Chození mé i ležení mé ty obsahuješ, a všech mých cest svědom jsi.
Otaczasz moją ścieżkę i spoczynek, wszystkie moje drogi są ci znane.
4 Než ještě mám na jazyku slovo, aj, Hospodine, ty to všecko víš.
Zanim na [moim] języku pojawi się słowo, ty, PANIE, już je znasz.
5 Z zadu i z předu obklíčils mne, a vzložils na mne ruku svou.
Otaczasz mnie z tyłu i z przodu i położyłeś na mnie twoją rękę.
6 Divnější jest umění tvé nad můj vtip; vysoké jest, nemohu k němu.
Zbyt cudowna jest dla mnie [twoja] wiedza; jest wzniosła, nie mogę jej pojąć.
7 Kamž bych zašel od ducha tvého? Aneb kam bych před tváří tvou utekl?
Dokąd ujdę przed twoim duchem? Dokąd ucieknę przed twoim obliczem?
8 Jestliže bych vstoupil na nebe, tam jsi ty; pakli bych sobě ustlal v hrobě, aj, přítomen jsi. (Sheol h7585)
Jeśli wstąpię do nieba, [jesteś] tam; jeśli przygotuję sobie posłanie w piekle, tam też jesteś. (Sheol h7585)
9 Vzal-li bych křídla záře jitřní, abych bydlil při nejdalším moři:
Gdybym wziął skrzydła zorzy porannej, aby zamieszkać na krańcu morza;
10 I tamť by mne ruka tvá provedla, a pravice tvá by mne popadla.
I tam twoja ręka prowadziłaby mnie i twoja prawica by mnie podtrzymała.
11 Dím-li pak: Aspoň tmy, jako v soumrak, přikryjí mne, ale i noc jest světlem vůkol mne.
Jeśli powiem: Na pewno zakryją mnie ciemności, to i noc [będzie] dokoła mnie światłem.
12 Aniž ty tmy před tebou ukryti mohou, anobrž noc jako den tobě svítí, rovně tma jako světlo.
Nawet ciemność [nic] przed tobą nie skryje, dla ciebie noc świeci jak dzień, ciemność jest jak światłość.
13 Ty zajisté v moci máš ledví má, přioděl jsi mne v životě matky mé.
Ty bowiem panujesz nad moimi nerkami; okryłeś mnie w łonie mojej matki.
14 Oslavuji tě, proto že se hrozným a divným skutkům tvým divím, a duše má zná je výborně.
Wysławiam cię, bo zostałem stworzony w sposób zadziwiający i cudowny; przedziwne są twoje dzieła, a moja dusza zna [je] bardzo dobrze.
15 Neníť ukryta žádná kost má před tebou, jakž jsem učiněn v skrytě, a řemeslně složen, v nejhlubších místech země.
Żadna moja kość nie była zakryta przed tobą, gdy zostałem stworzony w skrytości i misternie złożony w głębiach ziemi.
16 Trupel můj viděly oči tvé, v knihu tvou všickni oudové jeho zapsáni jsou, i dnové, v nichž formováni byli, když ještě žádného z nich nebylo.
Twoje oczy widziały niedoskonały płód mego [ciała]; w twojej księdze są zapisane wszystkie [moje] członki i dni, w [które] były kształtowane, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
17 Protož u mne ó jak drahá jsou myšlení tvá, Bože silný, a jak jest jich nesčíslná summa!
Jak drogie są dla mnie twoje myśli, Boże! Jak wielka jest ich liczba!
18 Chtěl-li bych je sčísti, více jest jich než písku; procítím-li, a já jsem vždy s tebou.
Gdybym chciał je zliczyć, byłoby ich więcej niż piasku; gdy się budzę, jeszcze jestem z tobą.
19 Zabil-li bys, ó Bože, bezbožníka, tehdážť by muži vražedlní odstoupili ode mne,
Zgładzisz, Boże, niegodziwego; niech odstąpią ode mnie ludzie krwawi;
20 Kteříž mluví proti tobě nešlechetně; marně vyvyšují nepřátely tvé.
[Którzy] mówią obrzydliwości przeciwko tobie, twoi wrogowie nadaremnie biorą [twoje imię].
21 Zdaliž těch, kteříž tě v nenávisti mají, ó Hospodine, v nenávisti nemám? A ti, kteříž proti tobě povstávají, zdaž mne nemrzejí?
Czy nie nienawidzę tych, PANIE, którzy nienawidzą ciebie? I nie brzydzę się tymi, którzy przeciwko tobie powstają?
22 Úhlavní nenávistí jich nenávidím, a mám je za nepřátely.
Nienawidzę ich pełnią nienawiści i mam [ich] za wrogów.
23 Vyzpytuj mne, Bože silný, a poznej srdce mé; zkus mne, a poznej myšlení má.
Przeniknij mnie, Boże, i poznaj moje serce; wypróbuj mnie i poznaj moje myśli;
24 A popatř, chodím-liť já cestou odpornou tobě, a veď mne cestou věčnou.
I zobacz, czy [jest] we mnie droga nieprawości, a prowadź mnie drogą wieczną.
