Žalmy 139

1 Přednímu zpěváku, žalm Davidův. Hospodine, ty jsi mne zkusil a seznal.

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای.

2 Ty znáš sednutí mé i povstání mé, rozumíš myšlení mému zdaleka.

تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست.

3 Chození mé i ležení mé ty obsahuješ, a všech mých cest svědom jsi.

تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی.

4 Než ještě mám na jazyku slovo, aj, Hospodine, ty to všecko víš.

حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی.

5 Z zadu i z předu obklíčils mne, a vzložils na mne ruku svou.

مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای.

6 Divnější jest umění tvé nad můj vtip; vysoké jest, nemohu k němu.

شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم.

7 Kamž bych zašel od ducha tvého? Aneb kam bych před tváří tvou utekl?

از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟

8 Jestliže bych vstoupil na nebe, tam jsi ty; pakli bych sobě ustlal v hrobě, aj, přítomen jsi. (Sheol h7585)

اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585)

9 Vzal-li bych křídla záře jitřní, abych bydlil při nejdalším moři:

اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم،

10 I tamť by mne ruka tvá provedla, a pravice tvá by mne popadla.

در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد.

11 Dím-li pak: Aspoň tmy, jako v soumrak, přikryjí mne, ale i noc jest světlem vůkol mne.

اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم،

12 Aniž ty tmy před tebou ukryti mohou, anobrž noc jako den tobě svítí, rovně tma jako světlo.

نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است.

13 Ty zajisté v moci máš ledví má, přioděl jsi mne v životě matky mé.

تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.

14 Oslavuji tě, proto že se hrozným a divným skutkům tvým divím, a duše má zná je výborně.

تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است.

15 Neníť ukryta žádná kost má před tebou, jakž jsem učiněn v skrytě, a řemeslně složen, v nejhlubších místech země.

وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛

16 Trupel můj viděly oči tvé, v knihu tvou všickni oudové jeho zapsáni jsou, i dnové, v nichž formováni byli, když ještě žádného z nich nebylo.

حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی.

17 Protož u mne ó jak drahá jsou myšlení tvá, Bože silný, a jak jest jich nesčíslná summa!

خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای!

18 Chtěl-li bych je sčísti, více jest jich než písku; procítím-li, a já jsem vždy s tebou.

حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم.

19 Zabil-li bys, ó Bože, bezbožníka, tehdážť by muži vražedlní odstoupili ode mne,

خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید!

20 Kteříž mluví proti tobě nešlechetně; marně vyvyšují nepřátely tvé.

خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند.

21 Zdaliž těch, kteříž tě v nenávisti mají, ó Hospodine, v nenávisti nemám? A ti, kteříž proti tobě povstávají, zdaž mne nemrzejí?

پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟

22 Úhlavní nenávistí jich nenávidím, a mám je za nepřátely.

آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد!

23 Vyzpytuj mne, Bože silný, a poznej srdce mé; zkus mne, a poznej myšlení má.

خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان.

24 A popatř, chodím-liť já cestou odpornou tobě, a veď mne cestou věčnou.

ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما.