< Žalmy 139 >

1 Přednímu zpěváku, žalm Davidův. Hospodine, ty jsi mne zkusil a seznal.
Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Jahweh, Gij doorschouwt mij volmaakt, Gij zijt het, die mij doorgrondt;
2 Ty znáš sednutí mé i povstání mé, rozumíš myšlení mému zdaleka.
Gij kent mijn zitten en staan, En verstaat mijn gedachten van verre.
3 Chození mé i ležení mé ty obsahuješ, a všech mých cest svědom jsi.
Gij meet mijn lopen en liggen, Zijt met al mijn wegen vertrouwd;
4 Než ještě mám na jazyku slovo, aj, Hospodine, ty to všecko víš.
Ja, er komt geen woord op mijn tong, Of Gij kent het nauwkeurig, o Jahweh!
5 Z zadu i z předu obklíčils mne, a vzložils na mne ruku svou.
Gij omsluit mij van achter en voren, En houdt mij geheel in uw hand.
6 Divnější jest umění tvé nad můj vtip; vysoké jest, nemohu k němu.
Te wonderlijk is mij uw weten, Te hoog: ik kan het niet vatten.
7 Kamž bych zašel od ducha tvého? Aneb kam bych před tváří tvou utekl?
Waar zou ik ooit uw geest ontlopen, Uw aanschijn kunnen ontvluchten?
8 Jestliže bych vstoupil na nebe, tam jsi ty; pakli bych sobě ustlal v hrobě, aj, přítomen jsi. (Sheol h7585)
Stijg ik ten hemel: Gij zijt er; Daal ik in het dodenrijk af: Gij zijt er! (Sheol h7585)
9 Vzal-li bych křídla záře jitřní, abych bydlil při nejdalším moři:
Sla ik de wieken als het morgenrood uit, En laat ik mij neer aan de grenzen der zee:
10 I tamť by mne ruka tvá provedla, a pravice tvá by mne popadla.
Ook daar nog leidt mij uw hand, En houdt uw rechter mij vast.
11 Dím-li pak: Aspoň tmy, jako v soumrak, přikryjí mne, ale i noc jest světlem vůkol mne.
Al zeg ik: Ha, de duisternis zal mij bedekken, De nacht mij verschuilen:
12 Aniž ty tmy před tebou ukryti mohou, anobrž noc jako den tobě svítí, rovně tma jako světlo.
Dan maakt duisternis zelfs het niet donker voor U, Straalt de nacht als de dag, het donker als licht!
13 Ty zajisté v moci máš ledví má, přioděl jsi mne v životě matky mé.
Want Gij hebt mijn nieren geschapen, Mij in de schoot van mijn moeder gevormd:
14 Oslavuji tě, proto že se hrozným a divným skutkům tvým divím, a duše má zná je výborně.
Ik dank U voor het ontzaglijk wonder van mijn ontstaan, En voor uw heerlijke werken.
15 Neníť ukryta žádná kost má před tebou, jakž jsem učiněn v skrytě, a řemeslně složen, v nejhlubších místech země.
Gij hebt ook mijn ziel zorgvuldig gekend, En mijn gebeente bleef voor U niet verborgen, Toen ik in dat geheimvolle oord werd geschapen, Kunstig bewerkt in de diepten der aarde.
16 Trupel můj viděly oči tvé, v knihu tvou všickni oudové jeho zapsáni jsou, i dnové, v nichž formováni byli, když ještě žádného z nich nebylo.
Uw ogen hebben mijn vormeloze leden aanschouwd, In uw boek stonden ze allen beschreven: Ook de dagen, waarop ze werden gemaakt, Voordat er nog één van bestond.
17 Protož u mne ó jak drahá jsou myšlení tvá, Bože silný, a jak jest jich nesčíslná summa!
Maar hoe ondoorgrondelijk zijn ùw gedachten voor mij, Hoe overweldigend is haar getal, o mijn God;
18 Chtěl-li bych je sčísti, více jest jich než písku; procítím-li, a já jsem vždy s tebou.
Ga ik ze tellen, ze zijn talrijker nog dan het zand, En als ik ontwaak, is mijn geest met U bezig!
19 Zabil-li bys, ó Bože, bezbožníka, tehdážť by muži vražedlní odstoupili ode mne,
Dood dan de bozen, o God, En laat de bloeddorstigen ver van mij blijven:
20 Kteříž mluví proti tobě nešlechetně; marně vyvyšují nepřátely tvé.
Die zich tegen uw plannen verzetten, En uw raadsbesluiten willen verijdelen.
21 Zdaliž těch, kteříž tě v nenávisti mají, ó Hospodine, v nenávisti nemám? A ti, kteříž proti tobě povstávají, zdaž mne nemrzejí?
Zou ik niet haten, die U haten, o Jahweh, Niet walgen van wie tegen U opstaan?
22 Úhlavní nenávistí jich nenávidím, a mám je za nepřátely.
Ik haat ze zo fel, als ik haten kan, Mijn eigen vijanden zullen ze zijn!
23 Vyzpytuj mne, Bože silný, a poznej srdce mé; zkus mne, a poznej myšlení má.
Beproef mij, o God, en doorgrond mijn hart, Toets mij, en ken mijn gedachten:
24 A popatř, chodím-liť já cestou odpornou tobě, a veď mne cestou věčnou.
Zie, of ik op de weg der ongerechtigheid ben; Breng mij dan terug op het eeuwige pad!

< Žalmy 139 >