Žalmy 132
1 Píseň stupňů. Pamětliv buď, Hospodine, na Davida i na všecka trápení jeho,
Pieśń stopni. Pamiętaj, PANIE, Dawida [i] wszystkie jego utrapienia;
2 Jak se přísahou zavázal Hospodinu, a slib učinil Nejmocnějšímu Jákobovu, řka:
Jak przysiągł PANU [i] ślubował potężnemu [Bogu] Jakuba, [mówiąc]:
3 Jistě že nevejdu do stánku domu svého, a nevstoupím na postel ložce svého,
Zaprawdę, nie wejdę do przybytku, do mego domu, i nie wstąpię na posłanie mego łoża;
4 Aniž dám očím svým usnouti, ani víčkám svým zdřímati,
I nie dam zasnąć swoim oczom ani drzemać swoim powiekom;
5 Dokudž nenajdu místa Hospodinu, k příbytkům Nejmocnějšímu Jákobovu.
Póki nie znajdę miejsca dla PANA, mieszkania dla potężnego [Boga] Jakuba.
6 Aj, uslyšavše o ní, že byla v kraji Efratském, našli jsme ji na polích Jaharských.
Oto usłyszeliśmy o niej w Efrata, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
7 Vejdemeť již do příbytků jeho, a skláněti se budeme u podnoží noh jeho.
Wejdźmy do jego przybytków, oddajmy pokłon u podnóżka jego stóp.
8 Povstaniž, Hospodine, a vejdi do odpočinutí svého, ty i truhla velikomocnosti tvé.
Powstań, PANIE, i [wejdź] do miejsca twego odpoczynku, ty i arka twojej mocy.
9 Kněží tvoji ať se zobláčejí v spravedlnost, a svatí tvoji ať vesele prozpěvují.
Niech twoi kapłani ubiorą się w sprawiedliwość, a twoi święci niech się radują.
10 Pro Davida služebníka svého neodvracejž tváři pomazaného svého.
Ze względu na Dawida, twego sługę, nie odtrącaj oblicza twego pomazańca.
11 Učinilť jest Hospodin pravdomluvnou přísahu Davidovi, aniž se od ní uchýlí, řka: Z plodu života tvého posadím na trůn tvůj.
Przysiągł PAN Dawidowi prawdę i nie wycofa się z tego: Z owocu twoich bioder posadzę na twoim tronie.
12 Budou-li ostříhati synové tvoji smlouvy mé a svědectví mých, kterýmž je vyučovati budu, také i synové jejich až na věky seděti budou na stolici tvé.
Jeśli twoi synowie będą strzegli mojego przymierza i moich świadectw, których ich nauczę, to wtedy i ich synowie aż na wieki będą siedzieli na twoim tronie.
13 Neboť jest vyvolil Hospodin Sion, oblíbil jej sobě za svůj příbytek, řka:
PAN bowiem wybrał Syjon i upodobał [go] sobie na mieszkanie:
14 Toť bude obydlí mé až na věky, tuť přebývati budu, nebo jsem sobě to oblíbil.
To będzie mój odpoczynek aż na wieki; tu będę mieszkał, bo go sobie upodobałem.
15 Potravu jeho hojným požehnáním rozmnožím, chudé jeho chlebem nasytím,
Będę obficie błogosławił jego żywność, a jego ubogich nasycę chlebem.
16 A kněží jeho v spasení zobláčím, a svatí jeho vesele prozpěvovati budou.
Jego kapłanów przyodzieję zbawieniem, a jego święci będą wołać radośnie.
17 Tuť způsobím, aby zkvetl roh Davidův; připravím svíci pomazanému svému.
[Tam] sprawię, że zakwitnie róg Dawida; tam zgotuję pochodnię memu pomazańcowi.
18 Nepřátely jeho v hanbu zobláčím, nad ním pak kvésti bude koruna jeho.
Okryję jego nieprzyjaciół wstydem, ale nad nim rozkwitnie jego korona.
