Žalmy 121

1 Píseň stupňů. Pozdvihuji očí svých k horám, odkudž by mi přišla pomoc.

۱ سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

2 Pomoc má jest od Hospodina, kterýž učinil nebe i zemi.

۲ اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

3 Nedopustíť, aby se pohnouti měla noha tvá, nedřímeť strážný tvůj.

۳ او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

4 Aj, nedřímeť, ovšem nespí ten, kterýž ostříhá Izraele.

۴ اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

5 Hospodin strážce tvůj, Hospodin zastínění tvé tobě po pravici.

۵ خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

6 Nebudeť bíti na tě slunce ve dne, ani měsíc v noci.

۶ آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

7 Hospodin tě ostříhati bude ode všeho zlého, ostříhati bude duše tvé.

۷ خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

8 Hospodin ostříhati tě bude, když vycházeti i vcházeti budeš, od tohoto času až na věky.

۸ خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.