Žalmy 119
1 Aleph. Blahoslavení ti, kteříž jsou ctného obcování, kteříž chodí v zákoně Hospodinově.
Блаже́нні непоро́чні в доро́зі, що ходять Зако́ном Господнім!
2 Blahoslavení, kteříž ostříhají svědectví jeho, a kteříž ho celým srdcem hledají.
Блаженні, хто держить свідо́цтва Його, хто шукає Його́ всім серцем,
3 Nečiní zajisté nepravosti, ale kráčejí po cestách jeho.
і хто кривди не робить, хто ходить путя́ми Його!
4 Ty jsi přikázal, aby pilně bylo ostříháno rozkazů tvých.
Ти видав нака́зи Свої, щоб вико́нувати пильно.
5 Ó by spraveny byly cesty mé k ostříhání ustanovení tvých.
Коли б же доро́ги мої були пе́вні, щоб держа́тиси Твоїх постано́в, —
6 Tehdážť nebudu zahanben, když budu patřiti na všecka přikázaní tvá.
не бу́ду тоді засоро́млений я, як буду дивитись на всі Твої за́повіді!
7 Oslavovati tě budu v upřímnosti srdce, když se vyučovati budu právům spravedlnosti tvé.
Щирим серцем я буду Тебе прославля́ти, як навчу́ся зако́нів Твоїх справедливих.
8 Ustanovení tvých budu ostříhati s pilností, toliko neopouštěj mne.
Я буду держа́тись Твоїх постано́в, — не кидай же зо́всім мене́!
9 Beth. Jakým způsobem očistí mládenec stezku svou? Takovým, aby se choval vedlé slova tvého.
Чим доде́ржить юнак у чистоті свою сте́жку? — Як держа́тиметься Твоїх слів!
10 Celým srdcem svým hledám tebe, nedopouštějž mi blouditi od přikázaní tvých.
Цілим серцем своїм я шукаю Тебе, — не дай же мені заблуди́тися від Твоїх заповідей!
11 V srdci svém skládám řeč tvou, abych nehřešil proti tobě.
Я в серці своїм заховав Твоє слово, щоб мені не гріши́ти проти Тебе.
12 Ty chvály hodný Hospodine, vyuč mne ustanovením svým.
Благослове́н єси́, Господи, навчи мене постано́в Своїх!
13 Rty svými vypravuji o všech soudech úst tvých.
Уста́ми своїми я розповідаю про всі при́суди уст Твоїх.
14 Z cesty svědectví tvých raduji se více, než z největšího zboží.
З дороги свідо́цтв Твоїх раді́ю я, як маєтком великим.
15 O přikázaních tvých přemyšluji, a patřím na stezky tvé.
Про нака́зи Твої розмовлятиму я, і на стежки́ Твої буду дивитись.
16 V ustanoveních tvých se kochám, aniž se zapomínám na slovo tvé.
Я буду радіти Твоїми постано́вами, сло́ва Твого не забуду!
17 Gimel Tu milost učiň s služebníkem svým, abych, dokudž jsem živ, ostříhal slova tvého.
Своє́му рабові пощасти́, щоб я жив, — і я буду держатися сло́ва Твого́!
18 Otevři oči mé, abych spatřoval divné věci z zákona tvého.
Відкрий мої очі, і хай чу́да Зако́ну Твого я побачу!
19 Příchozí jsem na tom světě, neukrývejž přede mnou přikázaní svých.
На землі я прихо́дько, — Своїх заповідей не ховай Ти від мене!
20 Umdlévá duše má pro žádost soudů tvých všelikého času.
Омліва́є душа моя з ту́ги за Твоїми зако́нами кожного ча́су.
21 Vyhlazuješ pyšné, zlořečené, kteříž bloudí od přikázaní tvých.
Насвари́в Ти прокля́тих отих гордуні́в, що вхиля́ються від Твоїх заповідей.
22 Odejmi ode mne útržku a potupu, neboť ostříhám svědectví tvých.
Відверни́ Ти від ме́не знева́гу та сором, бо держу́ся свідо́цтв Твоїх я!
23 Také i knížata se zasazují, a mluví proti mně, služebník pak tvůj přemýšlí o ustanoveních tvých.
Теж вельмо́жі сидять та на мене змовля́ються, та Твій раб про постано́ви Твої розмовля́є,
24 Svědectví tvá zajisté jsou mé rozkoše a moji rádcové.
і свідо́цтва Твої — то потіха моя, то для мене дора́дники!
25 Daleth Přilnula k prachu duše má; obživiž mne podlé slova svého.
Душа моя гнеться до по́роху, — за словом Своїм оживи Ти мене!
26 Cesty své předložilť jsem, a vyslýchals mne; vyuč mne ustanovením svým.
Про доро́ги свої я каза́в, і почув Ти мене, — навчи Ти мене постано́в Своїх!
27 Cestě rozkazů tvých dej ať vyrozumívám, a ať přemýšlím o divných skutcích tvých.
Дай мені розуміти доро́гу нака́зів Твоїх, — і про чу́да Твої я звіща́тиму.
28 Rozplývá se zámutkem duše má, očerstviž mne podlé slova svého.
Розплива́є зо сму́тку душа моя, постав мене згідно зо словом Своїм!
29 Cestu lživou odvrať ode mne, a zákon svůj z milosti dej mi.
Дорогу неправди від мене відсу́нь, і дай мені з ласки Своєї Зако́на!
30 Cestu pravou jsem vyvolil, soudy tvé sobě předkládám.
Я вибрав путь правди, зако́ни Твої біля себе поставив.
31 Svědectví tvých se přídržím, Hospodine, nedejž mi zahanbenu býti.
До свідо́цтв Твоїх я приєдна́вся, — Господи, не посоро́м же мене!
32 Cestou rozkazů tvých poběhnu, když ty rozšíříš srdce mé.
Буду бігти шляхо́м Твоїх заповідей, бо поши́риш Ти серце моє.
33 He Vyuč mne, Hospodine, cestě ustanovení svých, kteréž bych ostříhal do konce.
Путь Своїх постано́в покажи мені, Господи, — і я буду держа́тись її до кінця!
34 Dej mi ten rozum, ať šetřím zákona tvého, a ať ho ostříhám celým srdcem.
Дай мені зрозуміти, і нехай я держу́ся Зако́ну Твого́, і всім серцем я буду трима́тись його!
35 Dej, ať chodím cestou přikázaní tvých; nebo v tom svou rozkoš skládám.
Провадь мене сте́жкою Твоїх за́повідей, бо в ній я знайшов уподо́бу.
36 Nakloň srdce mého k svědectvím svým, a ne k lakomství.
Серце моє прихили́ до свідо́цтв Твоїх, а не до ко́ристи.
37 Odvrať oči mé, ať nehledí marnosti; na cestě své obživ mne.
Відверни мої очі, щоб марно́ти не бачили, — на дорозі Своїй оживи́ Ти мене!
38 Potvrď služebníku svému řeči své, kterýž se oddal k službě tvé.
Для Свого раба сповни слово Своє, що на страх Твій воно.
39 Odvrať ode mne pohanění, jehož se bojím; nebo soudové tvoji dobří jsou.
Відверни Ти від мене знева́гу, якої боюся, бо добрі зако́ни Твої.
40 Aj, toužím po rozkázaních tvých; dej, ať jsem živ v spravedlnosti tvé.
Ось я прагну нака́зів Твоїх, — оживи́ мене правдою Своєю!
41 Vav Ó ať se přiblíží ke mně milosrdenství tvá, Hospodine, a spasení tvé vedlé řeči tvé,
І хай зі́йде на мене, о Господи, милість Твоя, спасі́ння Твоє, згідно з словом Твоїм,
42 Tak abych odpovědíti uměl utrhači svému skutkem, že doufání skládám v slovu tvém.
і нехай відпові́м я тому́, хто словом ганьби́ть мене, бо наді́юсь на слово Твоє!
43 A nevynímej z úst mých slova nejpravějšího; neboť na soudy tvé očekávám.
І не відійма́й з моїх уст слова правди ніко́ли, бо я жду Твоїх при́судів!
44 I budu ostříhati zákona tvého ustavičně, od věků až na věky,
А я бу́ду держа́тися за́вжди Зако́ну Твого́, на вічні віки́!
45 A bez přestání choditi na širokosti, neboť jsem se dotázal rozkazů tvých.
І бу́ду ходити в широ́кості, бо нака́зів Твоїх я шукаю.
46 Nýbrž mluviti budu o svědectvích tvých i před králi, a nebudu se hanbiti.
І бу́ду я перед царя́ми звіща́ти про свідо́цтва Твої, — й не зазнаю я со́рому!
47 Nebo rozkoš svou skládám v přikázaních tvých, kteráž jsem zamiloval.
І буду я розкошува́ти Твоїми заповідями, бо їх полюбив,
48 Přičinímť i ruce své k přikázaním tvým, kteráž miluji, a přemýšleti budu o ustanoveních tvých.
і я руки свої простягну́ до Твоїх заповідей, бо їх полюбив, і буду розду́мувати про Твої постано́ви!
49 Zajin Rozpomeň se na slovo k služebníku svému, kterýmž jsi mne ubezpečil.
Пам'ятай про те слово Своє́му рабові, що його наказав Ти чекати мені.
50 Toť jest má útěcha v ssoužení mém, že mne slovo tvé obživuje.
Це розра́да моя в моїм горі, як слово Твоє оживля́є мене.
51 Pyšní mi se velmi posmívají, však od zákona tvého se neuchyluji.
Гордуни́ насміхалися з мене зана́дто, та я не відступив від Зако́ну Твого́!
52 Neboť se rozpomínám na soudy tvé věčné, Hospodine, kterýmiž se potěšuji.
Твої при́суди я пам'ята́ю відвіку, о Господи, — і раді́ю!
53 Děsím se nad bezbožnými, kteříž opouštějí zákon tvůj.
Буря мене обгорну́ла через нечестивих, що Зако́на Твого опускають!
54 Ustanovení tvá jsou mé písničky na místě mého putování.
Спі́ви для мене — Твої постано́ви у домі моєї мандрі́вки.
55 Rozpomínám se i v noci na jméno tvé, Hospodine, a ostříhám zákona tvého.
Я вночі пам'ятаю Ім'я́ Твоє, Господи, і держу́ся Зако́ну Твого́!
56 Toť mám odtud, abych ostříhal rozkazů tvých.
Оце сталось мені, бо нака́зів Твоїх я держу́ся.
57 Cheth Díl můj, řekl jsem, Hospodine, ostříhati výmluvnosti tvé.
Я сказав: „Моя доля, о Господи, щоб держа́тись мені Твоїх слів“.
58 Modlívám se milosti tvé v celém srdci: Smiluj se nade mnou podlé slova svého.
Я благаю Тебе цілим серцем: Учини мені милість за словом Своїм!
59 Rozvážil jsem na mysli cesty své, a obrátil jsem nohy své k tvým svědectvím.
Я розва́жив доро́ги свої, й до свідо́цтв Твоїх но́ги свої зверну́в.
60 Pospíchámť a neodkládám ostříhati rozkazů tvých.
Я спішу́ й не барю́ся вико́нувати Твої заповіді.
61 Rota bezbožníků zloupila mne, na zákon tvůj se nezapomínám.
Тене́та безбожних мене оточи́ли, та я не забув про Зако́на Твого.
62 O půlnoci vstávám, abych tě oslavoval v soudech spravedlnosti tvé.
Опівно́чі встаю я, щоб скласти подяку Тобі за при́суди правди Твоєї.
63 Účastník jsem všech, kteříž se bojí tebe, a těch, kteříž ostříhají přikázaní tvých.
Я при́ятель всім, хто боїться Тебе́, й хто нака́зи Твої береже́!
64 Milosrdenství tvého, Hospodine, plná jest země, ustanovením svým vyuč mne.
Милосердя Твого, о Го́споди, повна земля, — навчи Ти мене Своїх постано́в!
65 Teth Dobrotivě jsi nakládal s služebníkem svým, Hospodine, podlé slova svého.
Ти з рабом Своїм добре зробив, Господи, за словом Своїм.
66 Pravému soudu a umění vyuč mne, nebo jsem přikázaním tvým uvěřil.
Навчи мене доброго розуму та пізнава́ння, бо в заповіді Твої ві́рую я!
67 Prvé než jsem snížen byl, bloudil jsem, ale nyní výmluvnosti tvé ostříhám.
Доки я не стражда́в, блудив був, та тепер я держусь Твого слова.
68 Dobrý jsi ty a dobrotivý, vyuč mne ustanovením svým.
Ти добрий, і чиниш добро́, — навчи Ти мене Своїх постано́в!
69 Složiliť jsou lež proti mně pyšní, ale já celým srdcem ostříhám přikázaní tvých.
Гордуни́ вимишляють на мене неправду, — а я цілим серцем держуся нака́зів Твоїх.
70 Zbřidlo jako tuk srdce jejich, já zákonem tvým se potěšuji.
Зробилось нечуле, як лій, їхнє серце, — а я розкошу́ю з Зако́ну Твого.
71 K dobrémuť jest mi to, že jsem pobyl v trápení, abych se naučil ustanovením tvým.
Добре мені, що я зму́чений був, — щоб навчитися Твоїх постано́в!
72 Za lepší sobě pokládám zákon úst tvých, nežli na tisíce zlata a stříbra.
Ліпший для мене Зако́н Твоїх уст, аніж тисячі золота й срібла.
73 Jod Ruce tvé učinily a sformovaly mne, dej mi ten rozum, abych se naučil přikázaním tvým,
Руки Твої створи́ли мене й збудува́ли мене́, — подай мені розуму, й хай я навчу́сь Твоїх за́повідей!
74 Tak aby bojící se tebe mne vidouce, radovali se, že na slovo tvé očekávám.
Хто боїться Тебе, ті побачать мене та й зрадіють, бо я Твого сло́ва чекаю!
75 Seznávámť, Hospodine, že jsou spravedliví soudové tvoji, a že jsi mne hodně potrestal.
Знаю я, Господи, що справедли́ві були́ Твої при́суди, і справедли́во мене понижа́в Ти.
76 Nechať jest již zřejmé milosrdenství tvé ku potěšení mému, podlé řeči tvé mluvené služebníku tvému.
Нехай буде милість Твоя на розра́ду мені, — за словом Твоїм до Свого раба.
77 Přiďtež na mne slitování tvá, abych živ býti mohl; nebo zákon tvůj rozkoš má jest.
Нехай зі́йде на мене Твоє милосердя, — й я жи́тиму, бо Зако́н Твій — розра́да моя.
78 Zahanbeni buďte pyšní, proto že lstivě chtěli mne podvrátiti, já pak přemyšluji o přikázaních tvých.
Нехай гордуни́ посоро́млені будуть, бо робили нечесно, а я буду розду́мувати про нака́зи Твої.
79 Obraťtež se ke mně, kteříž se bojí tebe, a kteříž znají svědectví tvá.
До ме́не пове́рнуться ті, хто боїться Тебе, — і пізна́ють свідо́цтва Твої.
80 Budiž srdce mé upřímé při ustanoveních tvých, tak abych nebyl zahanben.
Нехай серце моє буде чисте в Твоїх постано́вах, щоб я не посоро́мився!
81 Kaph Touží duše má po spasení tvém, na slovo tvé očekávám.
Душа моя слабне від ту́ги за спасі́нням Твоїм, — чекаю я слова Твого!
82 Hynou i oči mé žádostí výmluvností tvých, když říkám: Skoro-liž mne potěšíš?
За словом Твоїм га́снуть очі мої та питають: „Коли Ти потішиш мене?“
83 Ačkoli jsem jako nádoba kožená v dymu, na ustanovení tvá však jsem nezapomenul.
Хоч я став, як той міх у диму́, та Твоїх постано́в не забув.
84 Mnoho-liž bude dní služebníka tvého? Skoro-liž soud vykonáš nad těmi, kteříž mi protivenství činí?
Скільки днів для Твого раба? Коли при́суда зробиш моїм переслі́дникам?
85 Vykopali mi pyšní jámy, kterážto věc není podlé zákona tvého.
Гордуни́ покопа́ли були мені я́ми, що не за Зако́ном Твоїм.
86 Všecka přikázaní tvá jsou pravda; bez příčiny mi se protiví, spomoziž mi.
Усі Твої за́повіді справедливі; неправдиво мене переслі́дують, — допоможи́ Ти мені!
87 Téměřť jsou mne již v nic obrátili na zemi, já jsem však neopustil přikázaní tvých.
Ма́лощо не погуби́ли мене на землі, — та я не покинув нака́зів Івоїх!
88 Podlé milosrdenství svého obživ mne, abych ostříhal svědectví úst tvých.
Оживи́ Ти мене за Своїм милосердям, — і я буду триматися свідчення уст Твоїх!
89 Lamed Na věky, ó Hospodine, slovo tvé trvánlivé jest v nebesích.
Навіки, о Господи, слово Твоє в небеса́х пробува́є.
90 Od národu do pronárodu pravda tvá, utvrdil jsi zemi, a tak stojí.
З роду в рід Твоя правда; Ти землю поставив — і стала вона, —
91 Vedlé úsudků tvých stojí to vše do dnešního dne, všecko to zajisté jsou služebníci tvoji.
усі за Твоїми суда́ми сьогодні стоять, бо раби Твої всі.
92 Byť zákon tvůj nebyl mé potěšení, dávno bych byl zahynul v svém trápení.
Коли б не Зако́н Твій, розра́да моя, то я був би загинув в недолі своїй!
93 Na věky se nezapomenu na rozkazy tvé; jimi zajisté obživil jsi mne.
Я повік не забу́ду нака́зів Твоїх, бо Ти ними мене оживля́єш.
94 Tvůjť jsem já, zachovávejž mne; nebo přikázaní tvá zpytuji.
Твій я, спаси Ти мене, бо нака́зів Твоїх я шукаю!
95 Očekávajíť na mne bezbožní, aby mne zahubili, já pak svědectví tvá rozvažuji.
Чека́ють безбожні забити мене, а я про свідо́цтва Твої розважаю.
96 Každé věci dokonalé vidím skončení; rozkaz tvůj jest přeširoký náramně.
Я бачив кінець усього́ доскона́лого, але́ Твоя заповідь ве́льми широка!
97 Mem Ó jak miluji zákon tvůj, tak že každého dne on jest mé přemyšlování.
Як я коха́ю Зако́на Твого́, цілий день він — розмова моя!
98 Nad nepřátely mé moudřejšího mne činíš přikázaními svými; nebo mám je ustavičně před sebou.
Твоя за́повідь робить мудрішим мене від моїх ворогів, — вона бо навіки моя!
99 Nade všecky své učitele rozumnější jsem učiněn; nebo svědectví tvá jsou má přemyšlování.
Я став розумніший за всіх своїх учителі́в, — бо свідо́цтва Твої — то розмова моя!
100 I nad starce opatrnější jsem, nebo přikázaní tvých ostříhám.
Став я мудріший за ста́рших, — бо держуся нака́зів Твоїх!
101 Od každé cesty zlé zdržuji nohy své, abych ostříhal slova tvého.
Я від кожної злої дороги повстри́мую но́ги свої, щоб держа́тися сло́ва Твого.
102 Od soudů tvých se neodvracuji, proto že ty mne vyučuješ.
Я не ухиляюся від Твоїх при́судів, Ти бо навчаєш мене.
103 Ó jak jsou sladké dásním mým výmluvnosti tvé, nad med ústům mým.
Яке то солодке слово Твоє для мого піднебі́ння, солодше від меду воно моїм у́стам!
104 Z přikázaní tvých rozumnosti jsem nabyl, a protož všeliké cesty bludné nenávidím.
Від нака́зів Твоїх я мудріший стаю, тому́ то нена́виджу всяку дорогу неправди!
105 Nun Svíce nohám mým jest slovo tvé, a světlo stezce mé.
Для моєї ноги Твоє слово світи́льник, то світло для сте́жки моєї.
106 Přisáhl jsem, což i splním, že chci ostříhati soudů spravedlnosti tvé.
Я прися́г — і дотримаю, що бу́ду держа́тися при́судів правди Твоєї.
107 Ztrápenýť jsem přenáramně, Hospodine, obživiž mne vedlé slova svého.
Перему́чений я аж зана́дто, — за словом Своїм оживи́ мене, Господи!
108 Dobrovolné oběti úst mých, žádám, oblib, Hospodine, a právům svým vyuč mne.
Хай же бу́дуть приємні Тобі жертви уст моїх, Господи, і навчи Ти мене Своїх при́судів!
109 Duše má jest v ustavičném nebezpečenství, a však na zákon tvůj se nezapomínám.
У небезпеці душа моя за́вжди. але́ я Зако́ну Твого́ не забув.
110 Polékli jsou mi bezbožní osídlo, ale já od rozkazů tvých se neodvracím.
Безбожні поставили па́стку на мене, та я не зблуди́в від нака́зів Твоїх.
111 Za dědictví věčné ujal jsem svědectví tvá, neboť jsou radost srdce mého.
Я навіки свідо́цтва Твої вспадкува́в, бо вони — радість серця мого́.
112 Naklonil jsem srdce svého k vykonávání ustanovení tvých ustavičně, až i do konce.
Я серце своє нахили́в, щоб чинити Твої постано́ви, — повік, до кінця́.
113 Samech Výmyslků nenávidím, zákon pak tvůj miluji.
Сумнівне нена́виджу я, а Зако́на Твого покоха́в.
114 Skrýše má a pavéza má ty jsi, na slovo tvé očekávám.
Ти моя охоро́на та щит мій, — чека́ю я сло́ва Твого́.
115 Odstuptež ode mne nešlechetníci, abych ostříhal přikázaní Boha svého.
Відступі́ться від мене, злочи́нці, і я бу́ду держатися заповідей мого Бога!
116 Zdržujž mne podlé slova svého, tak abych živ byl, a nezahanbuj mne v mém očekávání.
За словом Своїм підіпри́ Ти мене, і я жи́тиму, і в надії моїй не завдай мені со́рому!
117 Posiluj mne, abych zachován byl, a patřil k ustanovením tvým ustavičně.
Підкріпи Ти мене — і спасуся, і я бу́ду дивитися за́вжди в Твої постано́ви!
118 Potlačuješ všecky ty, kteříž odstupují od ustanovení tvých; neboť jest lživá opatrnost jejich.
Ти пого́рджуєш усіма́, хто від Твоїх постано́в відступа́є, бо хи́трощі їхні — неправда.
119 Jako trůsku odmítáš všecky bezbožníky země, a protož miluji svědectví tvá.
Всіх безбожних землі відкидаєш, як жу́жель, тому́ покохав я свідо́цтва Твої.
120 Děsí se strachem před tebou tělo mé; nebo soudů tvých bojím se.
Зо стра́ху Твого моє тіло тремти́ть, й я боюсь Твоїх при́судів!
121 Ajin Èiním soud a spravedlnost, nevydávejž mne mým násilníkům.
Я право та правду чиню, щоб мене не віддав Ти моїм переслі́дникам.
122 Zastup sám služebníka svého k dobrému, tak aby mne pyšní nepotlačili.
Поручи́ Ти на добре Свого раба, щоб мене гордуни́ не гноби́ли.
123 Oči mé hynou čekáním na spasení tvé, a na výmluvnost spravedlnosti tvé.
Гаснуть очі мої за спасі́нням Твоїм та за словом правди Твоєї.
124 Nalož s služebníkem svým vedlé milosrdenství svého, a ustanovením svým vyuč mne.
Учини ж Ти Своєму рабові за Своїм милосердям, і навчи Ти мене Своїх постано́в!
125 Služebník tvůj jsem já, dejž mi rozumnost, abych uměl svědectví tvá.
Я раб Твій, і зроби мене мудрим, — і свідо́цтва Твої буду знати!
126 Èasť jest, abys se přičinil, Hospodine; zrušili zákon tvůj.
Це для Господа час, щоб дія́ти: Зако́на Твого унева́жнили.
127 Z té příčiny miluji přikázaní tvá více nežli zlato, i to, kteréž jest nejlepší.
Тому́ я люблю́ Твої заповіді більш від золота й щи́рого золота.
128 A proto, že všecky rozkazy tvé o všech věcech pravé býti poznávám, všeliké stezky bludné nenávidím.
Тому́ всі нака́зи Твої уважаю за слу́шні, а кожну доро́гу неправди нена́виджу!
129 Pe Předivnáť jsou svědectví tvá, a protož jich ostříhá duše má.
Чудо́ві свідо́цтва Твої, тому́ то душа моя де́ржиться їх.
130 Začátek učení tvého osvěcuje, a vyučuje sprostné rozumnosti.
Вхід у слова́ Твої світло дає, недосві́дчених мудрими робить.
131 Ústa svá otvírám, a dychtím, nebo přikázaní tvých jsem žádostiv.
Я у́ста свої розкриваю й повітря ковта́ю, бо чую жадо́бу до Твоїх заповідей.
132 Popatřiž na mne, a smiluj se nade mnou podlé práva těch, kteříž milují jméno tvé.
Оберни́ся до мене та будь милости́вий мені, Як чи́ниш Ти тим, хто кохає Іме́ння Твоє.
133 Kroky mé utvrzuj v slovu svém, a nedej, aby nade mnou panovati měla jaká nepravost.
Своїм словом зміцни мої кро́ки, — і не дай панува́ти надо мною нія́кому про́гріхові.
134 Vysvoboď mne z nátisků lidských, abych ostříhal rozkazů tvých.
Від лю́дського утиску ви́зволь мене, — і нехай я держу́ся нака́зів Твоїх!
135 Zasvěť tvář svou nad služebníkem svým, a ustanovením svým vyuč mne.
Хай зася́є лице Твоє на Твого раба, і навчи Ти мене уста́вів Своїх!
136 Potůčkové vod vyplývají z očí mých příčinou těch, kteříž neostříhají zákona tvého.
Пливуть во́дні пото́ки з оче́й моїх, бо Твого Зако́ну не доде́ржують.
137 Tsade Spravedlivý jsi, Hospodine, a upřímý v soudech svých.
Ти праведний, Господи, і прямі́ Твої при́суди,
138 Ty jsi vydal spravedlivá svědectví svá, a vší víry hodná.
бо Ти наказа́в справедливі свідо́цтва Свої й щиру правду!
139 Až svadnu, tak horlím, že se zapomínají na slovo tvé nepřátelé moji.
Ни́щить мене моя ре́вність, бо мої вороги́ позабува́ли слова́ Твої.
140 Zprubovanáť jest řeč tvá dokonale, tou příčinou ji miluje služebník tvůj.
Ве́льми очи́щене слово Твоє, і Твій раб його любить.
141 Maličký a opvržený jsem já, však na rozkazy tvé se nezapomínám.
Я мали́й і пого́рджений, та не забуваю нака́зів Твоїх.
142 Spravedlnost tvá jest spravedlnost věčná, a zákon tvůj pravda.
Праведність Твоя — праведність вічна, а Зако́н Твій — то правда.
143 Ssoužení a nátisk mne stihají, přikázaní tvá jsou mé rozkoše.
Недоля та у́тиск мене обгорну́ли, — але́ Твої заповіді — моя ро́зкіш!
144 Spravedlnost svědectví tvých trvá na věky; dej mi z ní rozumnosti nabýti, tak abych živ býti mohl.
Правда свідо́цтв Твоїх вічна, — подай мені розуму, й бу́ду я жити!
145 Koph Z celého srdce volám, vyslyšiš mne, ó Hospodine, abych ostříhal ustanovení tvých.
Цілим серцем я кличу: почуй мене, Господи, і я бу́ду держа́тись уста́вів Твоїх!
146 K tobě volám, vysvoboď mne, abych šetřil svědectví tvých.
Я кличу до Тебе, — спаси Ти мене, і я бу́ду держа́тись свідо́цтв Твоїх!
147 Předstihám svitání a volám, na tvéť slovo očekávám.
Світа́нок я ви́передив та й вже кличу, Твого сло́ва чека́ю.
148 Předstihají oči mé bdění proto, abych přemýšlel o výmluvnostech tvých.
Мої очі сторо́жі нічні́ випере́джують, щоб про слово Твоє розмовляти.
149 Hlas můj slyš podlé svého milosrdenství, Hospodine, podlé soudů svých obživ mne.
Почуй же мій голос з Свого милосердя, о Господи, оживи Ти мене́ з Свого при́суду!
150 Přibližují se následovníci nešlechetnosti, ti, kteříž se od zákona tvého vzdálili.
Набли́жаться ті, що за чином гане́бним ганя́ють, від Зако́ну Твого далекі,
151 Ty blíže jsi, Hospodine; nebo všecka přikázaní tvá jsou pravda.
та близьки́й Ти, о Господи, а всі Твої за́повіді — справедливість!
152 Jižť to dávno vím o svědectvích tvých, že jsi je stvrdil až na věky.
Відда́вна я знаю свідо́цтва Твої, бо навіки Ти їх закла́в!
153 Reš Popatřiž na mé trápení, a vysvoboď mne; neboť se na zákon tvůj nezapomínám.
Подивись на недолю мою та мене поряту́й, бо я не забуваю Зако́ну Твого́!
154 Zasaď se o mou při, a ochraň mne; pro řeč svou obživ mne.
Вступи́ся за справу мою й мене ви́зволи, за словом Своїм оживи Ти мене!
155 Dalekoť jest od bezbožných spasení, nebo nedotazují se na ustanovení tvá.
Від безбожних спасі́ння дале́ке, бо вони не шукають Твоїх постано́в.
156 Slitování tvá mnohá jsou, Hospodine; podlé soudů svých obživ mne.
Велике Твоє милосердя, о Господи, оживи́ Ти мене з Свого при́суду!
157 Jakžkoli jsou mnozí protivníci moji a nepřátelé moji, však od svědectví tvých se neuchyluji.
Багато моїх переслі́дників та ворогів моїх, — але від свідо́цтв Твоїх не відхиля́юсь!
158 Viděl jsem ty, kteříž se převráceně měli, velmi to těžce nesa, že řeči tvé neostříhali.
Бачив я зрадників й бри́дився ними, бо не де́ржать вони Твого сло́ва.
159 Popatřiž, žeť rozkazy tvé miluji, Hospodine; podlé milosrdenství svého obživ mne.
Подивися: люблю́ я накази Твої, — за милосердям Своїм оживи́ мене, Господи!
160 Nejpřednější věc slova tvého jest pravda, a na věky trvá všeliký úsudek spravedlnosti tvé.
Правда — підва́лина слова Твого, а при́суди правди Твоєї — навіки.
161 Šin Knížata mi se protiví bez příčiny, však slova tvého děsí se srdce mé.
Безневи́нно вельмо́жі мене переслі́дують, та серце моє Твого слова боїться.
162 Já raduji se z řeči tvé tak jako ten, kterýž dochází hojné kořisti.
Радію я словом Твоїм, ніби здо́бич велику знайшов.
163 Falše pak nenávidím, a jí v ohavnosti mám; zákon tvůj miluji.
Я неправду нена́виджу й бри́джуся нею, — покохав я Зако́на Твого́!
164 Sedmkrát za den chválím tě z soudů tvých spravedlivých.
Сім раз денно я сла́влю Тебе через при́суди правди Твоєї.
165 Pokoj mnohý těm, kteříž milují zákon tvůj, a nemají žádné urážky.
Мир великий для тих, хто кохає Зако́на Твого, — і не мають вони спотика́ння.
166 Očekávám na spasení tvé, Hospodine, a přikázaní tvá vykonávám.
На спасі́ння Твоє я наді́юся, Господи, і Твої заповіді вико́ную.
167 Ostříhá duše má svědectví tvých, nebo je velice miluji.
Душа моя де́ржить свідо́цтва Твої, і я сильно люблю́ їх.
168 Ostříhám rozkazů tvých a svědectví tvých; nebo všecky cesty mé jsou před tebou.
Я держу́ся нака́зів Твоїх та свідо́цтв Твоїх, бо перед Тобою мої всі доро́ги!
169 Thav Předstupiž úpění mé před oblíčej tvůj, Hospodine, a podlé slova svého uděl mi rozumnosti.
Блага́ння моє хай набли́зиться перед лице Твоє, Господи, за словом Своїм подай мені розуму!
170 Vejdiž pokorná prosba má před tvář tvou, a vedlé řeči své vytrhni mne.
Нехай при́йде молитва моя перед лице Твоє, — за словом Своїм мене ви́зволь!
171 I vynesou rtové moji chválu, když ty mne vyučíš ustanovením svým.
Нехай у́ста мої вимовля́ють хвалу́, бо уста́вів Своїх Ти навчаєш мене.
172 Zpívati bude i jazyk můj slovo tvé, a že všecka přikázaní tvá jsou spravedlnost.
Хай язик мій звіща́тиме слово Твоє, бо всі Твої за́повіді — справедли́вість.
173 Budiž mi ku pomoci ruka tvá; neboť jsem sobě zvolil přikázaní tvá.
Нехай буде рука Твоя в поміч мені, бо я вибрав нака́зи Твої.
174 Toužím po spasení tvém, Hospodine, a zákon tvůj jest rozkoš má.
Я пра́гну спасі́ння Твого, о Господи, а Зако́н Твій — то ро́зкіш моя!
175 Živa bude duše má, a bude tě chváliti, a soudové tvoji budou mi na pomoc.
Хай душа моя буде жива́, і хай сла́вить Тебе, а Твій при́суд нехай допоможе мені!
176 Bloudím jako ovce ztracená, hledejž služebníka svého, neboť se na přikázaní tvá nezapomínám.
Я блукаю, немов та овечка загу́блена, — пошукай же Свого раба, бо я не забув Твоїх за́повідей!
