Žalmy 104
1 Dobrořeč duše má Hospodinu. Hospodine Bože můj, velmi jsi veliký, velebnost a krásu jsi oblékl.
Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
2 Přioděls se světlem jako rouchem, roztáhls nebesa jako kortýnu.
Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
3 Kterýž sklenul na vodách paláce své, kterýž užívá hustých oblaků místo vozů, a vznáší se na peří větrovém.
Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
4 Kterýž činí posly své duchy, služebníky své oheň plápolající.
Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
5 Založil zemi na sloupích jejich, tak že se nepohne na věky věků.
Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
6 Propastí jako rouchem byl jsi ji přioděl, i nad horami stály vody.
Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
7 K žehrání tvému rozběhly se, před hřmotem hromu tvého pospíšily,
Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
8 (Vystoupily hory, snížilo se údolí), na místo, kteréž jsi jim založil.
Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
9 Meze jsi položil, aby jich nepřestupovaly, ani se navracovaly k přikrývání země.
Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
10 Kterýž vypouštíš potoky přes údolé, aby tekli mezi horami,
Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
11 A nápoj dávali všechněm živočichům polním. Tuť uhašují oslové divocí žízeň svou.
Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
12 Při nich hnízdí se ptactvo nebeské, a z prostřed ratolestí hlas svůj vydává.
Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
13 Kterýž svlažuješ hory z výsostí svých, aby ovocem činů tvých sytila se země.
Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
14 Dáváš, aby rostla tráva dobytku, a bylina ku potřebě člověku, abys tak vyvodil chléb z země,
Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
15 A víno, jenž obveseluje srdce člověka. Èiní, aby se stkvěla tvář od oleje, ano i pokrmem zdržuje život lidský.
Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
16 Nasyceno bývá i dříví Hospodinovo, cedrové Libánští, kteréž štípil.
Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
17 Na nichž se ptáci hnízdí, i čáp příbytek svůj má na jedlí.
Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
18 Hory vysoké jsou kamsíků, skály útočiště králíků.
Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
19 Učinil měsíc k jistým časům, a slunce zná západ svůj.
Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
20 Uvodíš tmu, a bývá noc, v níž vybíhají všickni živočichové lesní:
Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
21 Lvíčata řvoucí po loupeži, aby hledali od Boha silného pokrmu svého.
Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
22 Když slunce vychází, zase shromažďují se, a v doupatech svých se ukládají.
Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
23 Èlověk vychází ku práci své, a k dílu svému až do večera.
İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
24 Jak mnozí a velicí jsou skutkové tvoji, Hospodine! Všeckys je moudře učinil, plná jest země bohatství tvého.
Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
25 V moři pak velikém a přeširokém, tamť jsou hmyzové nesčíslní, a živočichové malí i velicí.
Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
26 Tuť bárky přecházejí i velryb, kteréhož jsi stvořil, aby v něm hrál.
Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
27 Všecko to na tě očekává, abys jim dával pokrm časem svým.
Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
28 Když jim dáváš, sbírají; když otvíráš ruku svou, nasyceni bývají dobrými věcmi.
Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
29 Když skrýváš tvář svou, rmoutí se; když odjímáš ducha jejich, hynou, a v prach svůj se navracejí.
Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
30 Vysíláš ducha svého, a zase stvořeni bývají, a obnovuješ tvář země.
Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
31 Budiž sláva Hospodinova na věky, rozveselujž se Hospodin v skutcích svých.
Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
32 On když pohledí na zemi, anať se třese; když se dotkne hor, anť se kouří.
Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
33 Zpívati budu Hospodinu, dokudž jsem živ; žalmy Bohu svému zpívati budu, pokudž mne stává.
Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
34 Libé bude přemyšlování mé o něm, jáť rozveselím se v Hospodinu.
Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
35 Ó by hříšníci vyhynuli z země, a bezbožných aby již nebylo. Dobrořeč duše má Hospodinu. Halelujah.
Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
