Žalmy 103
1 Davidův. Dobrořeč duše má Hospodinu, a všecky vnitřnosti mé jménu svatému jeho.
Van David. Loof Jahweh, mijn ziel, Heel mijn binnenste zijn heilige Naam;
2 Dobrořeč duše má Hospodinu, a nezapomínej se na všecka dobrodiní jeho,
Loof Jahweh, mijn ziel, En vergeet zijn talloze weldaden niet!
3 Kterýž odpouští tobě všecky nepravosti, kterýž uzdravuje všecky nemoci tvé,
Hij is het, die al uw zonden vergeeft, En al uw zwakheid geneest;
4 Kterýž vysvobozuje od zahynutí život tvůj, kterýž tě korunuje milosrdenstvím a mnohým slitováním,
Die uw leven behoedt voor het graf, U kroont met genade en ontferming;
5 Kterýž nasycuje dobrými věcmi ústa tvá, tak že se obnovuje jako orlice mladost tvá.
Die al uw verlangens bevredigt, En als een adelaar uw jeugd verjongt!
6 Èiní, což spravedlivého jest, Hospodin, a soudy všechněm utištěným.
Jahweh oefent gerechtigheid uit, Schaft recht aan alle verdrukten:
7 Známé učinil Mojžíšovi cesty své, synům Izraelským skutky své.
Hij toonde Moses zijn wegen, Aan de kinderen van Israël zijn machtige werken!
8 Lítostivý a milostivý jest Hospodin, dlouhoshovívající a mnohého milosrdenství.
Maar Jahweh is ook barmhartig en genadig, Lankmoedig en rijk aan ontferming:
9 Nebudeť ustavičně žehrati, ani na věky hněvu držeti.
Hij toornt niet voor immer, En wrokt niet voor eeuwig;
10 Ne podlé hříchů našich nakládá s námi, ani vedlé nepravostí našich odplacuje nám.
Hij vergeldt ons niet naar onze zonden, En straft ons niet naar onze schuld.
11 Nebo jakož jsou vysoko nebesa nad zemí, tak jest vyvýšené milosrdenství jeho nad těmi, kteříž se ho bojí.
Neen, zo hoog als de hemel Zich boven de aarde verheft, Zo groot is zijn goedheid Voor hen, die Hem vrezen!
12 A jak daleko jest východ od západu, tak daleko vzdálil od nás přestoupení naše.
Zo ver het oosten staat van het westen, Werpt Hij onze schuld van Zich af;
13 Jakož se slitovává otec nad dítkami, tak se slitovává Hospodin nad těmi, kteříž se hobojí.
Zoals een vader zich over zijn kinderen ontfermt, Ontfermt Zich Jahweh over hen, die Hem vrezen:
14 Onť zajisté zná slepení naše, v paměti má, že prach jsme.
Want Hij kent onze aard, En bedenkt, dat wij stof zijn.
15 Dnové člověka jsou jako tráva, a jako květ polní, tak kvete.
Als het gras zijn de dagen der mensen, Ze bloeien als een bloem op het veld:
16 Jakž vítr na něj povane, anť ho není, aniž ho již více pozná místo jeho.
Waait er een wind overheen, ze is weg, En men weet niet meer, waar ze stond.
17 Milosrdenství pak Hospodinovo od věků až na věky nad těmi, kteříž se ho bojí, a spravedlnost jeho nad syny synů,
Maar van eeuwigheid is de goedheid van Jahweh, En tot in eeuwigheid blijft zij bestaan; Zijn barmhartigheid is voor hen, die Hem vrezen, En voor de kinderen van hun zonen:
18 Kteříž ostříhají smlouvy jeho, a pamatují na přikázaní jeho, aby je činili.
Voor hen, die zijn Verbond onderhouden, Zijn geboden gedenken en ze volbrengen.
19 Hospodin na nebesích utvrdil trůn svůj, a kralování jeho nade vším panuje.
In de hemel heeft Jahweh zijn troon opgeslagen, En zijn koningschap beheerst het heelal;
20 Dobrořečte Hospodinu andělé jeho, kteříž jste mocní v síle, a činíte slovo jeho, poslušní jsouc hlasu slova jeho.
Jahweh’s engelen zingen Hem glorie, De sterke helden, die zijn geboden volbrengen, Die gehoorzamen aan zijn bevelen!
21 Dobrořečte Hospodinu všickni zástupové jeho, služebníci jeho, kteříž činíte vůli jeho.
Looft Jahweh dan, al zijn legerscharen, Zijn dienaars, die zijn wil volbrengt;
22 Dobrořečte Hospodinu všickni skutkové jeho, na všech místech panování jeho. Dobrořeč duše má Hospodinu.
Looft Jahweh, al zijn werken, In iedere plaats van zijn rijk; Loof Jahweh, mijn ziel!
