Žalmy 102
1 Modlitba chudého, když sevřín jsa, před Hospodinem vylévá žádosti své. Hospodine, slyš modlitbu mou, a volání mé přijdiž k tobě.
Молитва вбогого, коли він слабне та перед Господнім лицем виливає мову свою. Господи, ви́слухай молитву мою, і блага́ння моє нехай ді́йде до Тебе!
2 Neskrývej tváři své přede mnou, v den ssoužení mého nakloň ke mně ucha svého; když k tobě volám, rychle vyslyš mne.
Не ховай від мене обличчя Свого́, в день недолі моєї — схили Своє ухо до ме́не, в день блага́ння озвися неба́вом до мене!
3 Nebo mizejí jako dým dnové moji, a kosti mé jako ohniště vypáleny jsou.
Бо минають, як дим, мої дні, а кості мої — немов ви́сохли в о́гнищі.
4 Poraženo jest jako bylina, a usvadlo srdce mé, tak že jsem chleba svého jísti zapomenul.
Як трава та — поби́те та ви́сохло серце моє, так що я забував їсти хліб свій.
5 Od hlasu lkání mého přilnuly kosti mé k kůži mé.
Від зо́йку стогна́ння мого прили́пли до тіла мого мої кості.
6 Podobný jsem učiněn pelikánu na poušti, jsem jako výr na pustinách.
Уподо́бився я пелика́нові пустині, я став, як той пу́гач руїн!
7 Bdím, a jsem jako vrabec osamělý na střeše.
Я безсонний, і став, немов пташка само́тня на да́сі.
8 Každý den utrhají mi nepřátelé moji, a posměvači moji proklínají mnou.
Увесь день ображають мене вороги́ мої, ті, хто з мене кепку́є, заприсяглись проти мене!
9 Nebo jídám popel jako chléb, a k nápoji svému slz přiměšuji,
І по́піл я їм, немов хліб, а напо́ї свої із плаче́м перемі́шую, —
10 Pro rozhněvání tvé a zažžený hněv tvůj; nebo zdvihna mne, hodils mnou.
через гнів Твій та лютість Твою, бо підняв був мене Ти та й кинув мене́.
11 Dnové moji jsou jako stín nachýlený, a já jako tráva usvadl jsem.
Мої дні — як похи́лена тінь, а я сохну, немов та трава!
12 Ale ty, Hospodine, na věky zůstáváš, a památka tvá od národu až do pronárodu.
А Ти, Господи, бу́деш повік пробува́ти, а пам'ять Твоя — з роду в рід.
13 Ty povstana, smiluješ se nad Sionem, nebo čas jest učiniti milost jemu, a čas uložený přišel.
Ти встанеш та змилуєшся над Сіо́ном, бо час учини́ти йому милосердя, бо прийшов речене́ць,
14 Nebo líbost mají služebníci tvoji v kamení jeho, a nad prachem jeho slitují se,
бо раби Твої покоха́ли й камі́ння його́, і порох його полюбили!
15 Aby se báli pohané jména Hospodinova, a všickni králové země slávy tvé,
І будуть боятись наро́ди Господнього Йме́ння, а всі зе́мні царі — слави Твоєї.
16 Když by Hospodin vzdělal Sion, a ukázal se v slávě své,
Бо Господь побудує Сіона, поя́виться в славі Своїй.
17 Když by popatřil k modlitbě poníženého lidu, nepohrdaje modlitbou jejich.
До молитви забутих зве́рнеться Він, і моли́тви їхньої не осоро́мить.
18 Budeť to zapsáno pro budoucí potomky, a lid, kterýž má stvořen býti, chváliti bude Hospodina,
Запишеться це поколі́нню майбу́тньому, і наро́д, який ство́рений буде, хвали́тиме Господа,
19 Že shlédl s výsosti svatosti své. Hospodin s nebe na zemi že popatřil,
бо споглянув Він із високо́сти святої Своєї, Господь зо́рив на землю з небе́с,
20 Aby vyslyšel vzdychání vězňů, a rozvázal ty, kteříž již k smrti oddání byli,
щоб почути зідха́ння ув'я́зненого, щоб на смерть прироко́ваних ви́зволити,
21 Aby vypravovali na Sionu jméno Hospodinovo, a chválu jeho v Jeruzalémě,
щоб розповіда́ти про Йме́ння Господнє в Сіоні, а в Єрусалимі — про славу Його,
22 Když se spolu shromáždí národové a království, aby sloužili Hospodinu.
коли ра́зом зберу́ться наро́ди й держа́ви служи́ти Господе́ві.
23 Ztrápilť jest na cestě sílu mou, ukrátil dnů mých,
Мою силу в дорозі Він ви́снажив, дні мої скороти́в.
24 Až jsem řekl: Můj Bože, nebeř mne u prostřed dnů mých; od národu zajisté až do pronárodu jsou léta tvá,
Я кажу́: „Боже мій, — не бери Ти мене в половині днів моїх! Твої ро́ки — на вічні віки.
25 I prvé nežlis založil zemi, a dílo rukou svých, nebesa.
Колись землю Ти був закла́в, а небо — то чин Твоїх рук, —
26 Onať pominou, ty pak zůstáváš; všecky ty věci jako roucho zvetšejí, jako oděv změníš je, a změněny budou.
позникають вони, а Ти бу́деш стояти. І всі вони, як оде́жа, загинуть, Ти їх зміниш, немов те вбрання́, — і мину́ться вони.
27 Ty pak jsi tentýž, a léta tvá nikdy nepřestanou.
Ти ж — Той Самий, а роки Твої не закі́нчаться!
28 Synové služebníků tvých bydliti budou, a símě jejich zmocní se před tebou.
Сини Твоїх рабів будуть жити, а їхнє насіння стоя́тиме міцно перед обличчям Твоїм!“
