Príslovia 9
1 Moudrost vystavěla dům svůj, vytesavši sloupů svých sedm.
Mądrość zbudowała dom swój, i wyciosała siedm słupów swoich;
2 Zbila dobytek svůj, smísila víno své, stůl také svůj připravila.
Pobiła bydło swoje, roztworzyła wino swoje, i stół swój przygotowała;
3 A poslavši děvečky své, volá na vrchu nejvyšších míst v městě:
A rozesłała dzieweczki swoje, woła na wierzchach najwyższych miejsc w mieście, mówiąc:
4 Kdožkoli jest hloupý, uchyl se sem. Až i bláznivým říká:
Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupich mówi:
5 Poďte, jezte chléb můj, a píte víno, kteréž jsem smísila.
Pójdźcie, jedzcie chleb mój, i pijcie wino, którem roztworzyła.
6 Opusťte hloupost a živi buďte, a choďte cestou rozumnosti.
Opuśćcie prostotę, a będziecie żyli, a chodźcie drogą roztropności.
7 Kdo tresce posměvače, dochází hanby, a kdo přimlouvá bezbožnému, pohanění.
Kto strofuje naśmiewcę, odnosi hańbę; a kto strofuje niezbożnika, odnosi zelżywość.
8 Nedomlouvej posměvači, aby tě nevzal v nenávist; přimlouvej moudrému, a bude tě milovati.
Nie strofuj naśmiewcy, aby cię nie miał w nienawiści; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.
9 Učiň to moudrému, a bude moudřejší; pouč spravedlivého, a bude umělejší.
Uczyń to mądremu, a mędrszym będzie; naucz sprawiedliwego, a będzie umiejętniejszym.
10 Počátek moudrosti jest bázeň Hospodinova, a umění svatých rozumnost.
Początek mądrości jest bojaźń Pańska, a umiejętność świętych jest rozum.
11 Nebo skrze mne rozmnoží se dnové tvoji, a přidánoť bude let života.
Bo przez mię rozmnożą się dni twoje, i przedłużą się lata żywota.
12 Budeš-li moudrý, sobě moudrý budeš; pakli posměvač, sám vytrpíš.
Będzieszli mądrym, sobie będziesz mądrym; a jeźli naśmiewcą, ty sam szkodę odniesiesz.
13 Žena bláznivá štěbetná, nesmyslná, a nic neumí.
Niewiasta głupia świegotliwa jest, prostaczka, i nic nieumiejąca;
14 A sedí u dveří domu svého na stolici, na místech vysokých v městě,
A siedzi u drzwi domu swego na stołku, na miejscach wysokich w mieście,
15 Aby volala jdoucích cestou, kteříž přímo jdou stezkami svými, řkuci:
Aby wołała na idących drogą, którzy prosto idą ścieszkami swemi, mówiąc:
16 Kdo jest hloupý, uchyl se sem. A bláznivému říká:
Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupiego mówi:
17 Voda kradená sladší jest, a chléb pokoutní chutnější.
Wody kradzione słodsze są, a chleb pokątny smaczniejszy.
