Príslovia 5
1 Synu můj, pozoruj moudrosti mé, k opatrnosti mé nakloň ucha svého,
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 Abys ostříhal prozřetelnosti, a rtové tvoji šetřili umění.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Nebo rtové cizí ženy strdí tekou, a měkčejší nad olej ústa její.
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 Poslední pak věci její hořké jsou jako pelyněk, ostré jako meč na obě straně ostrý.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 Stezku života snad bys zvážiti chtěl? Vrtkéť jsou cesty její, neseznáš.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Protož, synové, poslechněte mne, a neodstupujte od řečí úst mých.
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Vzdal od ní cestu svou, a nepřibližuj se ke dveřím domu jejího,
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 Abys snad nedal jiným slávy své, a let svých ukrutnému,
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 Aby se nenasytili cizí úsilím tvým, a práce tvá nezůstala v domě cizím.
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 I řval bys naposledy, když bys zhubil tělo své a čerstvost svou,
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 A řekl bys: Jak jsem nenáviděl cvičení, a domlouváním pohrdalo srdce mé,
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 A neposlouchal jsem hlasu vyučujících mne, a k učitelům svým nenaklonil jsem ucha svého!
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 O málo, že jsem nevlezl ve všecko zlé u prostřed shromáždění a zástupu.
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Pí vodu z čisterny své, a prameny z prostředku vrchoviště svého.
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Nechť se rozlévají studnice tvé ven, a potůčkové vod na ulice.
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Měj je sám sobě, a ne cizí s tebou.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Budiž požehnaný pramen tvůj, a vesel se z manželky mladosti své.
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 Laně milostné a srny utěšené; prsy její ať tě opojují všelikého času, v milování jejím kochej se ustavičně.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 Nebo proč bys se kochal, synu můj, v cizí, a objímal život postranní,
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Poněvadž před očima Hospodinovýma jsou cesty člověka, a on všecky stezky jeho váží?
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 Nepravosti vlastní jímají bezbožníka takového, a v provazích hříchu svého uvázne.
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 Takovýť umře, proto že nepřijímal cvičení, a ve množství bláznovství svého blouditi bude.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
