Príslovia 5
1 Synu můj, pozoruj moudrosti mé, k opatrnosti mé nakloň ucha svého,
Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
2 Abys ostříhal prozřetelnosti, a rtové tvoji šetřili umění.
Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
3 Nebo rtové cizí ženy strdí tekou, a měkčejší nad olej ústa její.
Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
4 Poslední pak věci její hořké jsou jako pelyněk, ostré jako meč na obě straně ostrý.
Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi. (Sheol h7585)
6 Stezku života snad bys zvážiti chtěl? Vrtkéť jsou cesty její, neseznáš.
Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
7 Protož, synové, poslechněte mne, a neodstupujte od řečí úst mých.
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
8 Vzdal od ní cestu svou, a nepřibližuj se ke dveřím domu jejího,
Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
9 Abys snad nedal jiným slávy své, a let svých ukrutnému,
Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
10 Aby se nenasytili cizí úsilím tvým, a práce tvá nezůstala v domě cizím.
By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
11 I řval bys naposledy, když bys zhubil tělo své a čerstvost svou,
I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
12 A řekl bys: Jak jsem nenáviděl cvičení, a domlouváním pohrdalo srdce mé,
I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
13 A neposlouchal jsem hlasu vyučujících mne, a k učitelům svým nenaklonil jsem ucha svého!
Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
14 O málo, že jsem nevlezl ve všecko zlé u prostřed shromáždění a zástupu.
Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
15 Pí vodu z čisterny své, a prameny z prostředku vrchoviště svého.
Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
16 Nechť se rozlévají studnice tvé ven, a potůčkové vod na ulice.
Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
17 Měj je sám sobě, a ne cizí s tebou.
Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
18 Budiž požehnaný pramen tvůj, a vesel se z manželky mladosti své.
Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
19 Laně milostné a srny utěšené; prsy její ať tě opojují všelikého času, v milování jejím kochej se ustavičně.
Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
20 Nebo proč bys se kochal, synu můj, v cizí, a objímal život postranní,
Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
21 Poněvadž před očima Hospodinovýma jsou cesty člověka, a on všecky stezky jeho váží?
Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
22 Nepravosti vlastní jímají bezbožníka takového, a v provazích hříchu svého uvázne.
Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
23 Takovýť umře, proto že nepřijímal cvičení, a ve množství bláznovství svého blouditi bude.
Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
